Η ιστορία της Ελένης: Είχα ανεπάρκεια τραχήλου

Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω. Τους τελευταίους 9 μήνες, η ζωή μου μια ταινία κι εγώ θεατής της. Έτσι ακριβώς ένιωθα μιας και αδυνατούσα να ελέγξω τις εξελίξεις.

[babyPostAd] Ας το πάρω από την αρχή. Ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου και όλο το βράδυ στριφογυρνούσα από την αγωνία. Ο Βαγγέλης (βλ. σύζυγος) ετοιμαζόταν για δουλειά. Του φωνάζω στην πόρτα «Μόλις επιστρέψεις θα το κάνω». Δεν περίμενα όμως. Σηκώθηκα, ακολούθησα την τυπική διαδικασία του τεστ και πριν προλάβω να χρονομετρήσω για την πολυπόθητη γραμμούλα τη βλέπω να αχνοφαίνεται. Η συνέχεια μη περιγράψιμη.

Πρωτόγνωρα συναισθήματα απέραντης χαράς, έκπληξης, ευγνωμοσύνης αλλά και αγωνίας. Είναι που δεν είχα προλάβει να δυναμώσω το σώμα μου και φοβόμουν τις επιπτώσεις του αυχενικού κατά τη διάρκεια της κύησης. Σκεφτόμουν θετικά όμως. Ήρθε τόσο γρήγορα και απρόσμενα που δεν μπορεί να μην πάει καλά. Ήταν να έρθει και θα μείνει. Κι εκεί που πήγα να καταλαγιάσω το άγχος μου, να σου πάλι ο πανικός. Σταγόνες αίμα. Και τώρα τι; Ξεκούραση, φαρμακευτική αγωγή και θετική σκέψη, οι οδηγίες του γιατρού. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, μου εξηγούσε. Το παρακολουθούμε και βλέπουμε. Και το παρακολουθήσαμε και αγωνιούσα κάθε μέρα και πιο πολύ. Όλα όμως έδειχναν καλά. Έφτασε η μέρα που ακούσαμε τον πρώτο χτύπο της καρδιάς της. Στιγμή που χαράχτηκε στη μνήμη μουγια πάντα. Αυτή η καρδούλα θα χτυπάει για 100 χρόνια, μου λέει ο γιατρός. Το συνειδητοποιώ και με πιάνουν τα κλάματα. Θα χτυπάει σκέφτομαι. Γιατί αυτό το θαυματάκι ήρθε και θα μείνει. Κάπως έτσι και με πολλή αγωνία, συγκίνηση, ναυτίες και νυχτερινούς εμετούς, πέρασε το πρώτο κρίσιμο τρίμηνο μέχρι την αυχενική διαφάνεια.

Ταξιδέψαμε στην Αθήνα για την εξέταση. Ήταν όλα τέλεια. Ακολούθησαν δύο υπέροχοι μήνες με εμένα να έχω ηρεμήσει και να απολαμβάνω τη φουσκωμένη μου κοιλίτσα, αλλά και το πρώτο φτερούγισμα από το μπεμπάκι μας. Μπορούσα πλέον άφοβα να ψαχουλεύω για φορεματάκια, φουστίτσες, κορδελίτσες και ό,τι άλλο κυκλοφορούσε σε ροζ αποχρώσεις. Ήμουν τόσο χαρούμενη που περίμενα κοριτσάκι! Ένα υγιέστατο, όπως όλα έδειχναν, κοριτσάκι.

Τέλος Φεβρουαρίου και είχε φτάσει η ώρα για το υπερηχογράφημα β’ επιπέδου. Πήραμε λίγες μέρες άδεια και ταξιδέψαμε πάλι στην Αθήνα με τη σκέψη να συνδυάσουμε την εξέταση με ατελείωτες βόλτες στα μαγαζιά για τα πρώτα ψώνια της μικρής μας. Πού να ξέραμε όλα όσα θα ακολουθήσουν. Ένας τυπικός έλεγχος του τραχήλου μάς άλλαξε όλα τα δεδομένα. Να σημειωθεί ότι μέχρι τότε το μήκος του τραχήλου βρισκόταν εντός φυσιολογικών ορίων. Θα πρέπει να μείνεις Αθήνα για παρακολούθηση, μου επεσήμανε ο γυναικολόγος και μου έκοψε την ανάσα. Οι μήνες που ακολούθησαν μαρτυρικοί, με τον Βαγγέλη να πηγαινοέρχεται στο νησί κι εμένα κλεισμένη σε ένα δωμάτιο να παρακαλάω ώρεςατελείωτες την μπεμπούλα να μη βιαστεί. Δεν ήξερα καν μέχρι τότε τι σημαίνει ανεπάρκεια τραχήλου, περίδεση, τι σημαίνει πεσσός και πρόωρος τοκετός. Αναγκαστικά έμαθα και μάλιστα εμπειρικά.

Οι μέρες περνούσαν και αισίως είχα μπει στον 8ο μήνα. Παρόλο που έτρεμα καθημερινά από τον φόβο, η σταθερή μου μέχρι τότε πορεία με είχε κάνει να ελπίζω ότι θα καταφέρω τελικά να μπω στον μήνα μου. Αυτός ήταν ο στόχος μου, ένα προσωπικό στοίχημα. Όλα έδειχναν ότι θα το κερδίσω μέχρι που σε ένα από τα συνηθισμένα τακτικά ραντεβού στον γιατρό, μου ζήτησε να κάνω ενέσεις κορτιζόνης. Αν και με καθησύχασε πως όλα κυλούν ομαλά, μου συνέστησε να είμαι ακόμη πιο προσεκτική γεγονός που με έβαλε σε παραπάνω σκέψεις. Ο Βαγγέλης ετοιμαζόταν για ένα τελευταίο απαραίτητο ταξίδι στο νησί. Θα επιστρέψω σε 10 μέρες και θα μείνουμε μαζί μέχρι τον Ιούλιο με διαβεβαίωνε. «Μα θα φτάσουμε ως τον Ιούλιο;» Αναρωτιόμουν. Λίγες ημέρες μετά, ξημερώματα Κυριακής, στη γιορτή της Μητέρας, ένιωσα συσπάσεις που σε συνδυασμό με λίγο αίμα ήταν αρκετά για να με πιάσει πανικός. Μόλις είχα κλείσει τις 32 εβδομάδες. Ήταν τόσο νωρίς. Τηλεφώνησα στον γιατρό μου έντρομη. Ευτυχώς το μπεμπάκι ήταν μια χαρά και εγώ δεν γέννησα.

Επέστρεψα στο σπίτι, παρέμεινα κλινήρης σε συνεχή επικοινωνία με τον γυναικολόγο μου και φυσικά με τον Βαγγέλη που συνέχιζε να βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά. Η ψυχολογική στήριξη εκείνων των ημερών, τόσο της οικογένειάς μου όσο και του γυναικολόγου μου, ήταν καθοριστικής σημασίας. Παραδόξως,ήμουν ψύχραιμη. Ήξερα ότι αυτό το θαυματάκι ήρθε και θα μείνει. Οι μέρες κυλούσαν βασανιστικά αλλά ήρεμα. Μετρούσα τις ώρες μέχρι το Σάββατο που θα ερχόταν ο άντρας μου. Και το Σάββατο έφτασε. Το πρωί επισκέφτηκα το μαιευτήριο για τυπικό έλεγχο. Κοιτούσα στα μάτια τον γιατρό μήπως και αποκρυπτογραφήσω το βλέμμα του. Δεν τολμούσα να ρωτήσω λεπτομέρειες. Δεν ήθελα κιόλας να ξέρω. Όλα καλά, μου είπε και συνέχισε, μείνε στο κρεβάτι και κάνε όσα έχουμε πει να κερδίσουμε μέρες. «Εγώ θα μπω στον μήνα μου. Έχω συνεννοηθεί με την κόρη μου», επέμενα. Και το πίστευα.

Τις επόμενες ημέρες θα τις χαρακτήριζα, χωρίς υπερβολή, ως τις πιο δύσκολες της ζωής μου. Όσες μανούλες έχουν περάσει από τη ΜΕΝΝ καταλαβαίνουν πώς νιώθεις όταν αναγκάζεσαι να φύγεις από το μαιευτήριο αφήνοντας πίσω ό,τι πιο πολύτιμο έχεις. Έπαιρναν φίλοι και συγγενείς να μου ευχηθούν καιεγώ έπρεπε να μαζεύω τα κομμάτια μου, να σφίγγω τα δόντια για να μην αρχίσω πάλι να κλαίω. Επισκεπτήρια, μάσκες, αποστειρώσεις, σωληνάκια, σακουλάκια με γάλα να πηγαινοέρχονται, αγωνία, εξάντληση, κλάμα, πολύ κλάμα και αποχωρισμός. Αυτό το τελευταίο ήταν που με τσάκιζε. Όμως ήξερα ότι αυτό το θαυματάκι ήρθε και θα τα καταφέρει. Και τα κατάφερε. Πήρε εξιτήριο σε μόλις 2 εβδομάδες αποδεικνύοντας σε όλους μας πόσο δυνατή είναι, αλλά και κάτι ακόμη, πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Ήταν να έρθει στις 20 Μαΐου, λίγες μόλις ώρες από την επιστροφή του πατέρα της, για να του κάνει ανήμερα στα γενέθλιά του το πιο πολύτιμο δώρο.

Σε ευχαριστούμε μικρό μας θαυματάκι.

ΕΛΕΝΗ Δ.

Υ.Γ. Ανεπάρκεια τραχήλου 

Η μητέρα μου είχε 5 αποβολές εξαιτίας της ανεπάρκειας τραχήλου. Πολλά χρόνια αργότερα γέννησα πρόωρα μεν, ένα υγιέστατο κοριτσάκι δε, εξαιτίας του ίδιου προβλήματος. Η ανεπάρκεια τραχήλου μήτρας συγκαταλέγεται σε μία από τις βασικότερες αιτίες για πρόωρο τοκετό ή αποβολή. Η πρόληψη ενός πρόωρου τοκετού αποτελεί τη σημαντικότερη ίσως πρόκληση στη σύγχρονη μαιευτική. Ας ευχηθούμε σύντομα καμία νέα ζωή να μην μπαίνει σε κίνδυνο εξαιτίας αυτού του προβλήματος.