Καλά μας τα λένε αλλά όταν σπάνε τα νεύρα, τι;
Μαρία, μαμά 35 χρονών
Άννα, 2 χρονών
Άρης, 4.5 χρονών
(Είναι 8:00 το πρωϊ, Δευτέρα. Το ξυπνητήρι χτύπησε και η Μαρία το έβαλε στην υπενθύμιση και έχουν αργήσει. Η Μαρία ανοίγει τα μάτια της και κοιτάει την ώρα)
Όχι, έχουμε αργήσει!! Τρέχα Μαρία!!
(Η Μαρία μπαίνει στο παιδικό δωμάτιο να ξυπνήσει τα παιδιά για να ετοιμαστούν για τον παιδικό)
– Άρη, Άννα ξυπνήστε μαναράκια μου, έχουμε αργήσει. Έλα Άρη μου σήκω σιγά σιγά να ντύνεσαι.
– Δεν θέλω μαμααά! Νυστάααζω, άσε με.
– Άννα μου έλα αγκαλίτσα να σηκωθούμε σιγά σιγά να πάμε σχολείο
– Όκιιι, που είναι η πιπίλα μου;;;
Πωπω, δεν θα προλάβουμε με τίποτα. Και ο Νίκος απλά σηκώθηκε και έφυγε! Δεν με ξύπνησε! Όλα απο μένα τα περιμένει! Εμ βέβαια, το ξέρει ότι η Μαρία θα τα καταφέρει όλα στο τέλος
– Άρη μου έλα σε παρακαλώ αγόρι μου, άντε τελειώνε, σήκω να ντύνεσαι
– Πφφφφ. Θέλω κοκο ποπς! Θέλω κοκο ποπς!!
– Δεν τρώμε κοκο ποπς τις Δευτέρες, τρώμε μόνο το Σαββατοκύριακο!
– Θέλω κοκο ποπς αλλιώς δεν σηκώνομαι
Γκκρρρ τώρα βρήκε να θυμηθεί τα κοκο ποπς!! Τι κάνω τώρα; Επιμένω στο όριο και τον αγνοώ; Ενδίδω ή θα με καβαλήσει;; Εμμ καλά τα γράφουνε αλλά τώρα τι κάνεις; Πειράζει που θέλω να τον βουτήξω από το χέρι και να τον τραβήξω έξω με το ζόρι;;;
– Άρη δεν έχει κόκο ποπς, μην με νευριάζεις. Τελείωνε!
– Κόκο ποοοοοπς είπα!!Χαζή είσαι;;;
Εκνυρίζομαι! Πραγματικά!
– Άρη τελείωνε, σήκω γιατί η υπομονή μου τελειώνει, θα δούμε τι θα φας!
– Άννα μου έλα αγάπη μου σιγά σιγά να ντυνόμαστε. Να σου έφερα αυτά τα ρουχαλάκια
– Πιπιιιιίλααααα!
– Έλα αγαπούλα μου να η πιπίλα σου. Έλα να βάλουμε ρουχαλάκια
– Όκι αυτήν την πιπίλαα, είναι νταγκωμένη!
Τα νεύρα μου!Κοίτα τον άλλον με το πάσο του, παίζει με τα playmobil. Θα αργήσω και ήθελα και ένα γρήγορο καφέ να κάνω ένα τσιγάρο, δεν θα προλάβω. Και θα μας πιάσει και κίνηση και άντε να βρεις να παρκάρεις στον παιδικό.
– Άαααρη, ξεκόλλα!! Ντύσου είπα! Έχουμε αργήσει
– Πιπίιιιλα! Όκι αυτή!
Λοιπόν αναπνοές! Αναπνοεεεές, Μαρία!!! Θέλω καφέ!!!
– Άννα άντε με την πιπίλα, αυτή έχουμε!!
(Η Μαρία ντύνεται, κάνει γρήγορα το πρωϊνό στα παιδάκια και τα βάζει στο τραπέζι)
– Που είναι τα κοκο ποπς;;
– Άρη μου, το ξέρω ότι θέλεις πολύ κοκο ποπς. Έχουμε ή φρούτα ή τοστ, διάλεξε
– Κόκο ποπς
Συγκρατήσου… Θέλω να του δώσω κοκο ποπς να τελειώνουμε. Αλλά δεν πρέπει. Πρέπει όμως να μην του φωνάξω, παρόλο που θέλω να ουρλιάξω. Άντε να κρυώσει ο ελληνικός τώρα, που να τον βάλω;;
– Ντεν τέλω αυτό το μπιμπεγιό!! Ντεν μαρέσει!
– Έλα Αννούλα μου, το άλλο είναι βρώμικο
– Ντεν τεεεέλω!
– Άννα αυτό το μπιμπερό έχουμε!!
– Ουαααααααα!!
Όχι, όχι τώρα κρίση, όχι θέε μου, γιατί σε μένα;;
– Κοκο ποοοοοοπς!!
– Αννούλα μου αγάπη μου, το καταλαβαίνω ότι θέλεις να πίνεις στο μπιμπερό που σου αρέσε και στεναχωριέσαι που δεν είναι καθαρό, ναι αγάπη μου.
– Ουαααααααααα!
Tantrum! Κι εγώ τώρα πρέπει να κάτσω να την πάρω αγκαλιά να βγάλει το συναίσθημα της να νιώσει ασφαλής;; Πότεεεε;;; Τι ώραααα;;; Με τι υπομονή;;;; Θέλω να κάνω ένα τσιγάρο και να πιω τον καφέ μου σαν άνθρωπος! Με περιμένει τρελή μέρα!
– Κοκο ποοοοοπς!!
– Άρη!! Σκάσε! Δεν έχει κοκο ποπς
– Ουαααααααα!
– Μαμά είπες κακή λέξη!
– Οτι θέλω θα λέω, δεν έχει κόκο ποπς!
– Ουααααααα, ουαααααα!
– Άννα!!
(Η Μαρία της χώνει το μπιμπερό στο στόμα. Η Άννα το φτύνει και το πετάει κάτω και συνεχίζει να ουρλιάζει δυνατότερα)
– Μαμαααααά!! Κοκο ποοοοπς!! Τώωωωωραααα!
(Ο Άρης κοπανάει το κουτάλι του με δύναμη στον πάγκο)
Αααα δεν μπορώ, θέλω να φύγω! Τώρα βρήκανε;;;
(Η Μαρία βουτάει το κουτάλι με δύναμη και το πετάει κάτω, κατακόκκινη. Ο Άρης σαστίζει και η Άννα το ίδιο)
– Λοιπόν τελειώσε, δεν έχει φαϊ, δεν έχει τίποτα, θα κατεβείτε και θα πάμε στο αυτοκίνητο να φύγουμε. Δεν προλαβαίνουμε. Αν ακούσω κιχ πραγματικά δεν ξέρω τι θα γίνει.
(Η Μαρία τραβάει την Άννα απο το κάθισμα η οποία κλαίει με δύναμη και τον Άρη από το χέρι. Μέχρι να βάλει το παλτό της, η Άννα έχει κάτσει κάτω και κλαίει γοερά. Ο Άρης έχει βγάλει τα παπούτσια του και προσπαθεί να βάλει τις παντόφλες του)
– Εγώ θα βάλω τις παντόφλες μου, είσαι κακιά. Δεν θέλω τα παπούτσια μου
– Άρη!! Τα παπούτσια σου τώρα! Θα φάτε πολύ ξύλο σας το λέω! Δεν θα το ξαναπώ.
(Και τα δυο παιδιά κλαίνε τώρα φοβισμένα)
Η Μαρία έχει πλέον χάσει τη σύνδεση με τα παιδάκια της. Έχει χαλάσει τη σχέση τους, την φοβηθήκανε, έχουν και τα ίδια αγχωθεί με τη συμπεριφορά της, τα έχει απειλήσει, μπροστά τους ωρύεται και έχει χάσει τον αυτοέλεγχο και πάνω από όλα μέσα στο αυτοκίνητο είναι σίγουρο ότι θα την εκνευρίσουν ακόμα περισσότερο και μπορεί η συμπεριφορά της να γίνει χειρότερη! Την χρειάζονται γιατί τώρα πλέον νιώθουν φοβισμένα και μόνα τους ανήμπορα να χειριστούν αυτό που αισθάνονται και η βάση τους, η μαμά τους δεν είναι εκεί για αυτά. Τι θα μπορούσε η Μαρία να κάνει;
Tantrum! Κι εγώ τώρα πρέπει να κάτσω να την πάρω αγκαλιά να βγάλει το συναίσθημα της να νιώσει ασφαλής;; Πότεεεε;;; Τι ώραααα;;; Με τι υπομονή;;;; Θέλω να κάνω ένα τσιγάρο και να πιω τον καφέ μου σαν άνθρωπος! Με περιμένει τρελή μέρα!
– Άννα μου, Άρη μου, θα πάω λίγο στο μπάνιο και θα έρθω. Σας αγαπάω πολύ.
(Η Μαρία ανοίγει την τηλεόραση για παιδικά και πάει στο μπάνιο)
Αααααααγκ!!! Τα νεύρα μου, δεν μπορώ άλλο πραγματικά. Τα έχω φτύσει.
(Η Μαρία κλαίει και ρίχνει νερό στο πρόσωπο της)
Λοιπόν αναπνοές! Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να διατηρήσω τη σύνδεση με τα παιδάκια μου. Τα γλυκά μου τα παιδάκια με χρειάζονται και εγώ έχω φλιπάρει. Αν δεν το πάρω αλλιώς θα χειροτερέψει η κατάσταση και μετά θα έχω στανταρ ενοχές. Έχω εκνευριστεί γιατί δεν έχω πιει καφέ και δεν έχω κάνει τσιγάρο, έχω εκνευριστεί με το Νίκο και εκνευρίζομαι και γιατί δεν θα έχει πάρκινγκ στο παιδικό χωρίς καν να το ξέρω. Τα παιδιά δεν μου φταίνε σε τίποτα και κανονικά βγάζω τα νεύρα μου απάνω τους. Ο Άρης περνάει φάση αντίδρασης και η Αννούλα είναι στην ηλικία των κρίσεων, το ξέρω αυτό, δεν είναι προσωπικό το θέμα. Αν τώρα δεν βιαζόμουν και ήταν Κυριακή θα μπορούσα να τα χειριστώ πολύ καλύτερα.
Λοιπόν θα αργήσω! Ε και; Και με φωνές και χωρίς, το γεγονός είναι ότι θα αργήσω. Θα κάτσω να χαλάσω τη σύνδεση με τα παιδιά μου γιατί θα αργήσω;; Αν είναι δυνατόν.
Λοιπόν και με τα παιδιά μου θα ασχοληθώ και το καφεδάκι μου θα πιω και ας αργήσω και λίγο σήμερα.
– Παιδάκια μου όμορφα!
– Μαμά κοκο ποπς!
– Μαμαααά!! Μπιμπεγιό!!
Για ελάτε εδώ. Άντε Άρη μου σήμερα ας φάμε κοκο ποπς δεν πειράζει. Θα φάω κι εγώ. Αννούλα μου θέλεις να κάτσεις αγκαλίτσα μου να πιούμε το γάλα μαζί;;
– Ναι ναι μαμα!!
– Μαμά να φέρω τα κοκο ποπς εγώ;;; Ή μήπως να φάμε φρούτα;;; Έκοψες πεπόνι εεε;;
Σίγουρα όσο καλή διάθεση και να έχουμε μερικές φορές τα νεύρα μας ξεφεύγουν και θυμώνουμε. Ο θυμός είναι υγιής αντίδραση του οργνανισμού και κάθε υγιής σχέση έχει θυμό. Πρέπει όμως να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το θυμό μας για να διδάξουμε στα παιδιά μας αυτοέλεγχο, να μην καταστρέψουμε τη σχέση μας με τα παιδιά μας γιατί μερικές φορές είναι ανεπανόρθωτες οι ζημιές.Βρείτε τον τρόπο να ηρεμήσετε πριν μιλήσετε στα παιδιά σας. Κλειστείτε στο δωμάτιό σας και ουρλιάξτε σιωπηρά, γράψτε σε ένα χαρτί όλα τα συναισθήματα σας και μετά σκίστε το, πάρτε ωτοασπίδες όταν παίζει το παιδικό και ουρλιάζουν τα αδερφάκια, βάλτε μουσική στο mp3 να ηρεμήσετε, σταματήστε το αυτοκίνητο, βγείτε έξω και χτυπήστε ρόδες, αναπνεύστε και μετρήστε μέχρι το δέκα πριν μπείτε μέσα, μην παίρνετε μέρος σε παιχνίδια ισχύος, δεν πειράζει αν φάει παγωτό μια φορά αν τα νεύρα σας ξεφεύγουν, αφήστε τα ψώνια κάτω και φύγετε αμέσως. Κάντε ταιμ αουτ όπως η Μαρία. Τα ταιμ αουτ είναι για τους γονείς, όχι για τα παιδιά.
Πηγή: toddlersthoughts.blogspot.gr
Διαβάστε ακόμη: