Καλώς ήρθατε στο σπίτι μου…
Επιτέλους ησυχία … Τα παιδιά κοιμήθηκαν! Κι αφού πρώτα τα νανούρισα τραγουδώντας όποιο τραγούδι μου ερχόταν στο μυαλό από παλιές επιτυχίες μέχρι Χριστουγεννιάτικα -κι ας έχουμε Σεπτέμβριο-, αφού τα σκέπασα και χάιδεψα τρυφερά τα μικρά τους κεφαλάκια τώρα γυρίζω στο σπίτι και κοιτάζω κάθε γωνιά του.
Ναι το παραδέχομαι. Το σπίτι μου δεν είναι βγαλμένο από κάποιο περιοδικό. Παντού υπάρχουν διασκορπισμένα παιχνίδια, παραμύθια, μπογιές, ζωγραφιές. Λίγο πιο εκεί είναι ένα τοστ μέσα σε ένα κεσεδάκι από γιαούρτι, ότι απέμεινε από το απογευματινό κολατσιό τους, και στην κουζίνα τα πιάτα στιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο αφού δεν μπορούσαν να αποφασίσουν πιο σχέδιο ήταν το κατάλληλο για να ακουμπήσουν το φαγητό τους. Καθώς προχωράω πατάω μια κούκλα που είναι σκεπασμένη με ένα φουλάρι (αααα το φουλάρι μου που είχα χάσει δεν είναι αυτό;) και εκείνη αρχίζει να τραγουδάει το χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ. Η τηλεόραση παίζει ακόμα εκείνο το παιδικό κι εγώ μαζί με τον ήρωα της ταινίας λέμε χορωδιακά τα λόγια αφού από τις τόσες φορές που το έχουμε δει έχω μάθει πλέον απ’ έξω τον διάλογο. Το τραπεζάκι του σαλονιού είναι τραβηγμένο στην άκρη του δωματίου ώστε να υπάρχει περισσότερος χώρος για παιχνίδι και τα μαξιλάρια του καναπέ είναι πεταμένα στο πάτωμα αφού μέχρι πριν λίγο χρησίμευαν σαν τείχη στο κάστρο που κατοικούσε η πριγκίπισσα Barbie.Οι κουρτίνες είναι τραβηγμένες στην άκρη όπως όπως γιατί πώς να το κάνουμε είναι μια καλή κρυψώνα για το κρυφτό και στο πάτωμα πεταμένα κομμάτια φρούτων από το πιάτο που «από μόνο του» αναποδογύρισε εντελώς ξαφνικά.
Ναι το παραδέχομαι το σπίτι μου δεν είναι βγαλμένο από κάποιο περιοδικό. Είναι όμως βγαλμένο μέσα από την καθημερινότητα των παιδιών μου. Είναι ζωγραφισμένο με τα πιο όμορφα χρώματα και πασπαλισμένο με τις πιο γλυκές μυρωδιές. Μπορεί στο ραδιόφωνο να μην ακούγεται η αγαπημένη μου μουσική, ακούγεται όμως ο πιο μελωδικός ήχος, τα γέλια των μικρών μου θαυμάτων. Μπορεί να μην φοράω πια το αγαπημένο μου άρωμα αλλά φοράω τη μυρωδιά των παιδιών μου και είναι το πιο ακριβό και όμορφο άρωμα του κόσμου. Μπορεί να μην είχα καμία επαγγελματική επιτυχία, όμως βλέποντας το πλασματάκι μου να κάνει τα πρώτα του βήματα ένιωσα η πιο επιτυχημένη γυναίκα στον κόσμο. Μπορεί τα μαλλιά μου να είναι πιασμένα και να έχω ξεχάσει τι σημαίνει μακιγιάζ αλλά για εκείνα είμαι η πιο όμορφη μαμά του κόσμου.
Ναι το παραδέχομαι δεν θα άλλαζα τίποτα από όλα αυτά, γιατί για εμένα ευτυχία είναι αυτές οι μικρές καθημερινές στιγμές που όσο κουρασμένη κι αν είσαι φτάνει μόνο ένα βλέμμα τους για να σε κάνει να νιώσεις πως ότι ονειρεύτηκες ποτέ στη ζωή σου είναι μέσα σε αυτό το σπίτι κι ας μην είναι βγαλμένο από κάποιο περιοδικό.
Σωτηρία Κουνενάκη
Πηγή: epaggelmagynaika.gr