Καρεκλάκι σκέψης, βαθυστοχασμού και άλλα τέτοια ωραία…
Αν με ρωτούσες πριν κάνα χρόνο τι είναι το καρεκλάκι σκέψης, μάλλον στο γλυπτό του Ροντέν θα πήγαινε ο νους μου.. Με την αναζήτηση παιδικού σταθμού το μάθαμε και αυτό.. δεν είναι λέει κάτι φοβερό.. απλά το παιδί κάθεται λίγο να ..ηρεμήσει όταν είναι υπερκινητικό ή επιθετικό. Επιπλέον, η «λογική» είναι ότι στα παιδιά δεν αρέσει να κάθονται στο καρεκλάκι, οπότε θα μάθουν (?) και δεν θα επαναλάβουν την όποια άσχημη συμπεριφορά… Και δεν ακούγεται και τόσο κακό.. τουλάχιστο με την πρώτη ..ματιά.. και με φίλες μου που το συζήτησα τους φάνηκε νορμαλ.. δηλαδή, λέει, πώς αλλιώς να κάνουν ένα νήπιο να «ηρεμήσει» ; εγώ πρέπει να δώσω την απάντηση ή οι νηπιαγωγοί που σπούδασαν αυτό το αντικείμενο; πάντως το να απομονώνω ένα νήπιο και να το περιθωριοποιώ δεν μου φαίνεται και πολύ σωστή αντιμετώπιση..
Ψάχνοντας, κλασσικά, στο internet βρήκα τα παρακάτω τα οποία πρέπει να τα λάβουμε υπόψη, κυρίως, όσον αφορά τα κάτω των τεσσάρων ετών παιδιά.
(Από : http://www.parentstakecharge.com/2014/07/28/is-time-out-good-or-bad-for-the-child/)
Έρευνες λένε ότι για να μάθει το παιδί από την εμπειρία του και να συμπεριφέρεται σωστά θα πρέπει πρώτα απ’όλα να αισθάνεται συναισθηματικά ασφαλές. Και το καρεκλάκι σκέψης (ή αντίστοιχα στο σπίτι, η απομόνωση σε ένα δωμάτιο) μόνο αυτό δεν κάνει. Αντίθετα, «οθώντας» το εκεί το παιδί αισθάνεται άγχος και απόρριψη. Και είπαμε το άγχος δεν κάνει καλό στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του μικρού σας. Και για να μην τα πολυλογώ, είναι ένας προσωρινός τρόπος «πειθαρχίας» που όχι μόνο δεν έχει μόνιμο αποτέλεσμα αλλά δημιουργεί και προβλήματα στην ανάπτυξη του.
Και γιατί, θα μου πει κάποιος, σε κάποια παιδιά «λειτουργεί» αυτού του είδους η πειθαρχία; Γιατίφοβούνται θα σου πω, την οργή των γονιών-δασκάλων, προσωρινά, και πιθανώς θα «εκτονώσουν» την οργή τους ή θα συμπεριφερθούν επιθετικά κάποια άλλη στιγμή αργότερα. Θέλουμε παιδιά που μας φοβούνται; ( ο .. «μεσημεράς» μπορεί να ..κοίμησε γενιές παιδιών αλλά δεν νομίζω ότι χωράνε τέτοιες νοοτροπίες σε σύγχρονες οικογένειες) Εξάλλου αν κάποιος έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά επειδή φοβάται την όποια τιμωρία, όταν ο τιμωρός δεν είναι παρών απλά θα την επαναλάβει.
(Από: http://www.awareparenting.com/timeout.htm )
Τι μπορούμε να κάνουμε ανταυτού; όταν απαιτείται πειθαρχία σε κάτι, όσον αφορά εσάς στο σπίτι, θα πρέπει να του δώσετε να καταλάβει ότι το αγαπάτε και πως ο μεταξύ σας δεσμός δεν θα διαταραχθεί. Θα πρέπει να του εξηγήσετε ότι αυτό που κάνει είναι λάθος και δεν θα πρέπει να το ξανακάνει.. Εννοείται ότι δεν περιμένουμε να το καταλάβει με τη μία (ίσως ούτε με την εικοστή -μία!) αλλά κάθε φορά πρέπει να του λέμε τα ίδια και τα ίδια.
Ο στόχος κάθε γονιού και παιδαγωγού θα πρέπει να είναι όχι μόνο να καταστείλει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά τη στιγμή που εξωτερικεύεται, αλλά και να αποφευχθεί η επανάληψή της στο μέλλον. Ο τρόπος για να γίνει αυτό, είναι το παιδί να καταλάβει τι είναι σωστό και τι όχι, να αναπτύξει δηλαδή μια εσωτερικευμένη αίσθηση ηθικής. Να πράττει το σωστό όχι από φόβο, αλλά γιατί κατανοεί πως είναι το σωστό και το επιλέγει συνειδητά….
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, φτάνει να μπορεί να κατανοήσει ότι οι άλλοι σκέφτονται με τρόπο διαφορετικό από τον ίδιο, έχουν διαφορετικές επιθυμίες και προθέσεις, γύρω στα τέσσερα έτη. Παράλληλα αναπτύσσεται και η ενσυναίσθηση (empathy), γιατί και σε αυτή τη λειτουργία, ο άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει τα συναισθήματα κάποιου άλλου. Είναι λοιπόν τουλάχιστον παράλογο να περιμένουμε από ένα μικρότερο παιδί να πραγματοποιήσει κάποια εγκεφαλική λειτουργία, την οποία δεν έχει ακόμη οργανικά κατακτήσει.
Από: http://www.superdad.gr/igeia/paidia/ti-simainei-stin-pragmatikotita-to-kareklaki-tis-skepsis/
Πηγή: chezdaph.com