Η κατάρριψη των μύθων του 3χρονου!
- Η εποχή που άνοιγες ένα ντουλάπι σαν να άνοιγες μια πόρτα στον κόσμο έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
- Εξακολουθείς να μην έχεις πρόσβαση σε κόκα-κόλα, κόλα, ψαλίδι και συρραπτικό.
- Διακόπτες και κουμπιά έχουν χάσει τις μαγικές τους ιδιότητες. Ξαναγίνονται πλαστικά, μικρά εξογκώματα σε επιφάνειες.
- Ανοίγεις το καπάκι ενός τάπερ για να πάρεις από μέσα την τυρόπιτα και όχι για να βάλεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου, του σπιτιού, το κινητό, την κάρτα ανάληψης, τα dvd και το dvd -κι όμως χωράει- player.
- Τα κλειδιά ανοίγουν και κλείνουν πόρτες. Δεν ανοίγουν και κλείνουν πύλες σε μυθικές διαστάσεις.
- Τα χώματα από τις γλάστρες δεν είναι χέμο. Είναι χώματα από τις γλάστρες. Επομένως, δεν τρώγονται. Υποθέτω.
- Δεν ανεβοκατεβαίνεις πια σκάλες. Παραείναι βαρετό.
- Ανεβοκατεβαίνεις στο τραπέζι. Παραείναι επικίνδυνο ακόμα, ευτυχώς.
- Ανεβαίνεις μόνος σου την τσουλήθρα. Ανάποδα.
- Φοράς μόνος σου τα παπούτσια σου. Ανάποδα.
- Λες το όνομά σου. Λες την ηλικία σου. Σπάνια πέφτεις μέσα. Και στα δύο.
- Αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά ανάμεσα στα υλικά. Το πλαστικό δεν σπάει. Το γυάλινο σπάει. Όχι πάντα, ωστόσο. Το τσεκάρεις καθημερινά.
- Κάνεις τραμπάλα με άλλο παιδάκι. Όχι με δύο χέρια που σε πάνε πάνω κάτω.
- Όταν λες «ζεσταίνομαι», σπάνια εννοείς «κρυώνω».
- Όταν λες «αύριο», συνήθως εννοείς «χθες».
- Δεν πίνεις συνειδητά νερό από τη θάλασσα.
- Δεν τρως συνειδητά άμμο από τη θάλασσα.
- Δεν τρως συνειδητά.
Πηγή: bebisthoughts.wordpress.com