Γράφει στο efiveia.gr η Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος Αθανασία Κουτσούκου
Είναι πολύ σύνηθες στην εφηβεία οι γονείς να μεταμορφώνονται σε «πράκτορες» ή «κατασκόπους», αλλά μη έχοντας την κατάλληλη εκπαίδευση σε αυτό, τις περισσότερες φορές αποτυγχάνουν παταγωδώς. Έτσι λοιπόν, υπάρχουν γονείς που παραφυλάνε έξω από την επί ώρες κλειστή πόρτα του παιδιού τους, όταν εκείνο μιλάει στο τηλέφωνο ή είναι μέσα με τον/την κολλητή του, όπως κι εκείνοι που παίρνουν από πίσω το παιδί τους όταν βγαίνει με την παρέα του. Κι επειδή αν μπεις σε αυτόν τον ρόλο δεν σταματάς, συνεχίζουν με το να τηλεφωνούν στους φίλους τους και να τους ρωτούν πράγματα για το παιδί τους, βάζοντάς τους βέβαια να ορκιστούν πως δε θα αποκαλύψουν ποτέ την συνομιλία τους, εφόσον είναι για το καλό του παιδιού τους. Ενώ πολύ συχνό και αναμενόμενο από κάθε γονέα είναι το να ψάχνει τα πράγματα του παιδιού του, το κινητό του ή το λογαριασμό του στο facebook.
Κι εδώ έρχεται η ερώτηση που όλοι οι γονείς θέτουν στους ειδικούς: «Δηλαδή, είναι κακό να ψάχνω; Κι αν δεν είχα ψάξει, πώς θα είχα μάθει γι αυτό;».
Το ουσιαστικό ερώτημα όμως που πρέπει να απαντηθεί, δεν είναι το κατά πόσο είναι καλό ή κακό να ψάχνουμε τα πράγματα του άλλου, παραβιάζοντας την προσωπική του ζωή, γιατί εκεί πολύ απλά θα προκύψει το απλό ερώτημα «μα… «άλλος» είναι το παιδί μου;». Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι το «γιατί πρέπει να ψάξω τα πράγματα του παιδιού μου, από το να το ρωτήσω απλά για κάτι».
Κι εδώ φυσικά ανακύπτει το θέμα της εμπιστοσύνης.
Πόσο τελικά εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας; Και ποιο είναι το λάθος μας, έτσι ώστε να τα κάνουμε να μας λένε ψέματα…
Ναι, ο έφηβος έχει ανάγκη να ανεξαρτητοποιηθεί, έχει ανάγκη να κρατήσει πράγματα για τον εαυτό του, να έχει τα μυστικά του. Για τους γονείς όμως κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο!!! Μυστικά, προσωπική ζωή, ανεξαρτητοποίηση είναι έννοιες που έρχονται πολύ απότομα στο προσκήνιο και ουσιαστικά δεν είναι προετοιμασμένοι ψυχολογικά να τις δεχτούν. Είναι αλήθεια πως η ορμή της εφηβείας είναι τέτοια, που όπως λέμε «το παιδί μας κοιμήθηκε το βράδυ παιδί και ξύπνησε το πρωί έφηβος». Έτσι, όταν ο γονιός βρεθεί αντιμέτωπος με ένα κλειδωμένο συρτάρι, ή όταν συνειδητοποιήσει πως δεν έχει πρόσβαση πλέον στο facebook του παιδιού του, καταλαβαίνει πως κάτι ύποπτο κρύβεται εκεί.
Η αλήθεια λοιπόν είναι πως τις περισσότερες φορές σε ένα κλειδωμένο συρτάρι μπορεί να κρύβεται η φωτογραφία του/της αγαπημένης του, σε ένα κλειδωμένο κινητό κρύβονται μηνύματα με φίλους για σχέσεις, πορνογραφικές εικόνες/ βίντεο ή συνομιλίες με τον/την αγαπημένη του. Όλα αυτά όμως είναι τα φυσιολογικά πράγματα που συμβαίνουν στην εφηβεία. Οι γονείς όμως, επειδή θέλουν να βρουν το κάτι πιο μεγάλο για να προλάβουν το κακό, δεν πείθονται με τίποτα.
Το πιο σωστό και ειλικρινές θα ήταν απλά να ρωτήσουμε. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθούμε μπροστά σε ένα κλειδωμένο συρτάρι, ή θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα σηκωθεί να φύγει από το σαλόνι, μπορούμε (αν είμαστε τόσο περίεργοι) να ρωτήσουμε τί συμβαίνει και να το μάθουμε. Αν δεν μας πει απλά δεν ήθελε… όμως… αυτό είναι το σωστό.
Πότε αρχίζουμε να ανησυχούμε;
- Όταν οι ώρες που περνάει μιλώντας κρυφά είναι υπερβολικές,
- όταν αρνείται να μιλάει μαζί μας ακόμη και για τα πιο απλά θέματα
- όταν παρουσιάζεται πτώση στην απόδοσή του στο σχολείο
- όταν είναι μονίμως θυμωμένος και έχει διάθεση μόνο για καβγά
- όταν παραμελεί τον εαυτό του.
Τι κάνω τότε:
Σε αυτή την περίπτωση, μάλλον δεν χρειάζεται να κατασκοπεύσω για να βρω αποδεικτικά στοιχεία. Εκεί ακριβώς είναι που πατώντας στο γεγονός της αδιαμφισβήτητης εμπιστοσύνης που του έχουμε, εφόσον ποτέ δεν μπήκαμε στην διαδικασία να τον αμφισβητήσουμε, ψαχουλεύοντας τα πράγματά του, μπορούμε να απαιτήσουμε την ειλικρίνειά του.
Αν όμως έχουμε κάνει το λάθος να βρούμε «αποδεικτικά στοιχεία» καταπατώντας τον προσωπικό του χώρο, θα κολλήσει σε αυτό το γεγονός, που είναι το δικό μας λάθος, και θα παγιδευτούμε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου δεν θα ξέρουμε ποιος υπήρξε ποιο ανέντιμος από τον άλλον: εκείνος που είπε ψέματα ή εμείς που δεν σεβαστήκαμε την ιδωτικότητά του.
Αυτό που είναι σαφές, είναι πως η σχέση που πρέπει να χτίσουμε με τον έφηβο ως γονείς, είναι μια σχέση εμπιστοσύνης!!! Και αυτό είναι κάτι που ξεκινάει από τον μεγαλύτερο!!! Ας εμπιστευθούμε τα παιδιά μας κι εκείνα είναι σίγουρο πως θα το επιστρέψουν πίσω.
Πηγή: efiveia.gr