Της Έφης Μπαμπούρη.
Η ατμόσφαιρα σήμερα στο σπίτι δε θυμίζει σε τίποτα Χριστούγεννα.
Είναι μια μέρα που όλοι μιλούν για σένα. Ιστορίες που έχω ακούσει χιλιάδες φορές. Ένα σωρό «τι θα γινόταν αν» δίνουν και παίρνουν στις συζητήσεις τους. Όχι, μπαμπά, εγώ ποτέ δε θα το πω. Ποιος μπορεί να μάθει την απάντηση στην ερώτηση τους.
Περίεργη η εβδομάδα που μπήκε. Πλησιάζουν οι μέρες και το βάρος γίνεται ασήκωτο. 18 χρόνια, μου λένε. Μια ζωή. Σκέφτομαι πως θα έπρεπε να είχα συνηθίσει. Να μη με επηρεάζει τόσο πια. Και εκείνη. Και εκείνη ακόμη θυμάται. Και τα μάτια γεμάτα δάκρυα που παλέυει να κρατήσει. Δε τα είδα ποτέ.
Αρνούμαι να το ζήσω. Ξανά και ξανά. Ξέρω, θα μου πεις, δε συνηθίζεται η απώλεια. Μα κι αν κάποτε συνηθίσεις, πως να ξεχάσεις ότι δεν υπάρχει το σημαντικότερο κομμάτι σου; Λέω για εκείνο που θα ολοκλήρωνε την ευτυχία.
Έβλεπα κοριτσάκια στο δρόμο να φωνάζουν μπαμπά και έλεγα κάτι λείπει. Μα πως μπορούσα να το πω; Έλειπε κάτι που δε γνώρισα. Το σημαντικότερο που έφυγε νωρίς. Εκείνο που τα παιδικά μου χέρια έχασαν και η λέξη έσβησε από το στόμα μου. Είναι αυτό που κρατά ανολοκλήρωτη κάθε ευτυχισμένη στιγμή. Παρόλο που δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να σκεφτεί «τι θα γινόταν αν», ψιθυρίζω ακόμη, «πως θα ήταν αν».
Αν ήσουν ακόμη εδώ, εσύ. Αν η μαμά σε είχε δίπλα της. Αν δεν ήταν μόνη της. Και αν σε είχα.
Η παρουσία σου λίγο πιο έντονη σήμερα. Μα κάθε μέρα είσαι ανάμεσα μας. Το όνομα σου όταν θα ακουστεί τυχαία στο δρόμο, ακόμα με κάνει να γυρνάω το κεφάλι μου. Δε ξέρω αν κάποια ελπίδα κρύβεται μέσα μου. Οι μυθικοί καυγάδες με τη μαμα που στην πλειοψηφία τους καταλήγουν στη γνωστή φράση «ίδια ο πατέρας σου».
Και αυτό να ξέρεις το λένε πολλοί. Μου λένε και πως μου είχες αδυναμία.
Αλήθεια είναι; Μπορεί να ήσουν περήφανος τώρα, μπαμπά.
Χαρές, γλέντια, επιτυχίες, αποτυχίες, κλάμματα. Και εσύ λείπεις μπαμπά. Συγκεκριμένα μου λείπεις, μπαμπά. Ναι, ξέρω. Έτσι το ήθελε η ζωή. Ίσως είναι καλύτερα που έφυγες νωρίς. Δεν έχω πολλά να θυμάμαι και μάλλον πονάει λιγότερο. Ίσως, γιατί δε ξέρω να μετρώ τον πόνο. Πόσο εσύ και πόσο εγώ. Γίνεται;
Πολλά τα λάθη μου, μπαμπά. Κλαίω ακόμη στα κρυφά, μπαμπά!