Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα παιδιά με έναν επικριτικό γονέα αποφεύγουν να δίνουν σημασία σε εκφράσεις προσώπου που υποδηλώνουν οποιοδήποτε συναίσθημα. Αυτό φυσικά κάνει πολύ δύσκολες τις μετέπειτα διαπροσωπικές τους σχέσεις και αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης άγχους και κατάθλιψης.
Η έρευνα απασχόλησε γονείς παιδιών ηλικίας 7 έως 11 ετών και τους ζήτησαν να μιλήσουν για τα παιδιά για περίπου 5 λεπτά. Οι δηλώσεις αποκωδικοποιήθηκαν αργότερα ως προς τα επίπεδα κριτικής.
Μέτρησαν επίσης την εγκεφαλική δραστηριότητα των παιδιών καθώς παρατηρούσαν μία σειρά από εικόνες με πρόσωπα που είχαν διαφορετικές εκφράσεις. Απεδείχθη ότι τα παιδιά που είχαν δεχτεί τη μεγαλύτερη κριτική από τους γονείς, έδωσαν τη λιγότερη προσοχή στις εκφράσεις προσώπου σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά που δέχτηκαν ελάχιστη ή και καθόλου κριτική.
“Είναι γεγονός ότι τα παιδιά τείνουν να αποφεύγουν πράγματα όταν νιώθουν αμηχανία ή άγχος και αναπτύσσουν μηχανισμούς αποφυγής όταν οι γονείς τους είναι επικριτικοί, πάντα σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν δέχονται κριτική. Η εξήγηση που δίνουμε είναι ότι τα παιδιά αποφεύγουν τις εκφράσεις προσώπου για να μην νιώσουν κι άλλη κριτική, αν και αυτό τους αποτρέπει από το να δουν και τις θετικές εκφράσεις”.