“Ο μακροχρόνιος θηλασμός κάνει τα παιδιά εξαρτημένα” και άλλοι τέτοιοι μύθοι!
Πολλές ιδέες-μύθοι συνεχίζουν να αναπαράγονται ακόμα και σήμερα!Χρησιμοποιούμε την κριτική μας σκέψη ή δεχόμαστε τα όσα μας έμαθαν οι παλιότερες γενιές;
[babyPostAd]Ένας από τους πιο συνηθισμένους μύθους αφορά τον μακροχρόνιο θηλασμό, καθώς υπάρχει η άποψη ότι κάνει τα παιδιά εξαρτημένα. Μύθος ή αλήθεια η παραπάνω φράση; Από τα πλέον βασικά που μαθαίνουμε στα πρώτα μαθήματα της ψυχολογίας που διδασκόμαστε στο πανεπιστήμιο, είναι ότι σε όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους δεν υπάρχει κάτι που να μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι το α οδηγεί στο β γραμμικά και χωρίς τίποτε να διαμεσολαβεί ενδιάμεσα. Όλες οι έρευνες που διεξάγονται από τον επιστημονικό κόσμο για να εξετάσουν το πώς συσχετίζονται διάφορα φαινόμενα μεταξύ τους, να είναι έγκυρες και να οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα, θα πρέπει να έχουν λάβει υπ’ όψιν τους και να ελέγξουν διάφορους παράγοντες που σύμφωνα με την βιβλιογραφία φαίνεται να διαμεσολαβούν σε μία σχέση.
Το ίδιο συμβαίνει και με το κομμάτι του μακροχρόνιου θηλασμού. Πολλοί, ειδικοί και μη, σπεύδουν να βγάλουν άμεσα συμπεράσματα χωρίς να έχουν εξετάσει πρώτα όλες τις εκφάνσεις και τους παράγοντες που διαμεσολαβούν μεταξύ του μακροχρόνιου θηλασμού και των παιδιών που φαίνονται να είναι εξαρτημένα από τη μαμά τους, χωρίς φυσικά να αναφέρομαι στην ύπαρξη ασφαλούς δεσμού προσκόλλησης. Μεταξύ λοιπόν των παραπάνω δύο, διαμεσολαβεί ο τρόπος διαπαιδαγώγησης και ανατροφής των παιδιών. Βασίζεται στην ενσυναίσθηση ή στον παιδοκεντρισμό; Υπάρχουν όρια τα οποία “διδάσκονται” μέσα από τα πρότυπα των γονέων ή μπαίνουν από τους γονείς αυστηρά και εξουσιαστικά; Μήπως δεν υπάρχουν καθόλου όρια;
10 συμβουλές που με εκνεύριζαν ως νέα μαμά
Πολλά αντίστοιχα ερωτήματα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας πριν καταλήξουμε στο συμπέρασμα που θέλει τον θηλασμό να αναθρέφει εξαρτημένα παιδιά. Το attachment parenting, ο μακροχρόνιος θηλασμός και η ανατροφή των παιδιών με άνευ όρων αποδοχή και ενσυναίσθηση, δημιουργούν τις βάσεις για ανάπτυξη ασφαλούς συναισθηματικού δεσμού, ώστε τα παιδιά να μπορέσουν να περάσουν με ασφάλεια στην αυτονομία και την ανεξαρτησία.
Ένας ακόμα μύθος αποτυπώνεται στην παρακάτω φράση: “Σε εκμεταλλεύεται!Εκείνη κλαίει κι εσύ τρέχεις!” Ας δούμε ένα παράδειγμα: Ένα μωρό 15 μηνών βλέπει για πρώτη φορά στο σπίτι δύο πολύ οικεία πρόσωπα των γονιών του στο σπίτι. Στην αρχή είναι λίγο ανήσυχη, ψιλοκλαίει και όταν προσπαθούν να την πλησιάσουν ζητάει να θηλάσει. Η αντίδραση τους: “Σε εκμεταλλεύεται!Εκείνη κλαίει κι εσύ τρέχεις!” Αν δούμε με κριτική σκέψη το προηγούμενο παράδειγμα μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής: 1) από πότε ένα βρέφος 15 μηνών λέμε ότι εκμεταλλεύεται και δεν λέμε ότι εκφράζει ανάγκες και 2) από πότε το να εκδηλώνω μια ανάγκη για εγγύτητα και αγκαλιά με το πρόσωπο αναφοράς, τη μαμά μου και σε μια ηλικία μάλιστα που πλησιάζει η κορύφωση του άγχους αποχωρισμού, είναι εκμετάλλευση και δεν πρέπει να ικανοποιείται; Δηλαδή αν βάλουν έναν ενήλικα σε ένα δωμάτιο με 2 Κινέζους και πρέπει να επικοινωνήσει κάπως μαζί τους χωρίς να έχει τρόπο διαφυγής, έναν πανικό δεν θα τον πάθει και δεν θα ψάξει έναν Έλληνα για υποστήριξη;
Πότε επιτέλους θα ξεκολλήσουμε από τις απαρχαιωμένες αυτές νοοτροπίες που οδηγούν σε ενήλικες με χαμηλή αυτοεκτίμηση και ασταθή ψυχολογία που επηρεάζει όλη την ζωή τους; Η αγάπη, η άνευ όρων αποδοχή, ο σεβασμός και η άμεση κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών δεν κακομαθαίνει τα παιδιά. Μανούλες κλείστε τα αυτιά σας στους ανθρώπους που σας αποπροσανατολίζουν και ανοίξτε τα διάπλατα για να αφουγκραστείτε τις ανάγκες των παιδιών σας. Ανοίξτε την αγκαλιά σας και δώστε απλόχερα την αγάπη σας!
Μην ξεχνάτε ότι στην παιδική ηλικία μπαίνουν τα θεμέλια της προσωπικότητας του παιδιού και όσο πιο γερά είναι, τόσο πιο πιθανό είναι να αναπτυχθεί ασφαλής δεσμός και το παιδί να εξελιχθεί σε έναν ενήλικα με υψηλή αυτοεκτίμηση που έχει μάθει να αναγνωρίζει τις ανάγκες του και να σέβεται τις ανάγκες των ανθρώπων γύρω του!
Κρητικού Μαρίνα – Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Πηγή: kritikou-healthpsy.gr