«Μαμά, άφησέ μας να τσακωθούμε!»

Δε νομίζω να υπάρχει μαμά και γενικότερα γονιός που να μην επεμβαίνει όταν τα παιδιά του τσακώνονται. Είναι μια αντίδραση που δεν προλαβαίνει να την επεξεργαστεί ο εγκέφαλος. Απλά σηκωνόμαστε κι αρχίζουμε να κάνουμε τον δικηγόρο, τον αστυνόμο, τον τιμωρό κι άλλα ωραία.

Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά

[babyPostAd]Με δυο παιδιά μέσα στο σπίτι (έναν έφηβο και μια μικρή γλωσσού) έχω κάνει master στη δικηγορία κι έχω κάμποσα γαλόνια στην αστυνομία.

Τα προβλήματα που πρέπει να λύσω καθημερινά; Τεράστια! Σοβαρά! Ζητήματα ζωής και θανάτου. Από το απλό «μαμά, με κοίταξε» μέχρι το «πήρε το μολύβι μου, όπου μπορεί να έχω άλλα 200 στο συρτάρι αλλά εγώ θέλω αυτό».

Ψυχραιμία. Εισπνοές-εκπνοές, κάνω το σταυρό μου (καμιά φορά λέω και το Πάτερ Ημών) και βάζω το volume στο χαμηλό κι ήρεμο. Στο ρελαντί! Ίσα ίσα να είναι αναμμένη η μηχανή!

Το παράλογο που πράγματος είναι ολοφάνερο από την αρχή, οπότε αρχίζω τη κουβέντα με αυτόν που το ξεκίνησε.Αμέσως υπάρχει αντίλογος. Όχι, δεν είναι έτσι κύριε δικαστά! Δεν πήρα εγώ το μολύβι, εκείνο ήρθε μόνο του στο δωμάτιό μου κι εγώ απλά το καλοδέχτηκα. Τη στιγμή που προσπαθώ να λύσω το μυστήριο του «Μολυβένιου ταξιδιώτη» μέσα στο σπίτι μου, ανεβαίνει το volume. Όχι κύριε δικαστά! Δε το θέλω, μόνο του ανεβαίνει.

Προσπαθώ να εξηγήσω τα ανεξήγητα και να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα, όταν αρχίζουν και τα κοσμητικά επίθετα. Το volume ανεβαίνει λίγο ακόμη. Σας ξαναλέω κύριε δικαστά, δε το κάνω επίτηδες. Μόνο του γίνεται! Τι δε καταλαβαίνετε, να σας το εξηγήσω. Τώρα πια όλα μπορώ να τα εξηγήσω! Συνεχίζω την κουβέντα μέχρι τη στιγμή που ξεφεύγει η συζήτηση. Ξεφεύγει πολύ και τότε ξεχνάω και τη Νομική, και τα γαλόνια της αστυνομίας και ξυπνάει η Ελληνίδα μάνα! Όλες ξέρουμε τι σημαίνει Ελληνίδα μάνα!

Τα λέμε από την καλή κι από την ανάποδη. Όσο για το volume δεν το αναφέρω καν… έχει σπάσει η βελόνα! Κι αφού έχει γίνει ο χαμός με αφορμή….ένα μολύβι, στο τέλος ακούω… «Μαμά, εσύ γιατί μπλέκεσαι στα πόδια μας και δε μας αφήνεις να τσακωθούμε; Εμείς θα βρούμε τη λύση μόνα μας!».

Κι είναι εκείνο το τρελό σημείο που συμφωνούν μεταξύ τους. Και που υπερασπίζεται το ένα το άλλο. Και μιλάνε με ένα λεξιλόγιο που αναρωτιέσαι πού το έχουν καταχωνιασμένο όταν γράφουν έκθεση. Και κοιτάζεις τριγύρω να δεις σε πιο παράλληλο σύμπαν έχεις εκτοξευτεί και δεν το έχεις πάρει χαμπάρι. Και τέλος πάντων «εκεί που μας χρωστάγανε, μας πήραν και το βόδι» γιατί εγώ φταίω που έγινε όλο αυτό, επειδή μπήκα ανάμεσά τους!

Ξαφνική ηρεμία στο σπίτι. Τα παιδιά κουβεντιάζουν όμορφα κι ωραία. Πήρε το καθένα το δικό του μολύβι (omg!) κι εγώ προσπαθώ να καταλάβω τι έγινε.

Έγινε κάτι; Πείτε μου, κύριε δικαστά, έγινε κάτι;

Πηγή:   mothersbird.gr