Αγαπημένα μου παιδιά,
Ξέρω ότι με βλέπετε. Ξέρω ότι βλέπετε τη μαμά να παίρνει τα φάρμακά της κάθε πρωί. Δεν ξέρετε πραγματικά γιατί, αλλά ξέρετε ότι κρατά τη μαμά υγιή.
Ξέρω ότι με είδατε να κλαίω. Τεράστια, υγρά δάκρυα να χύνονται στο πρόσωπό μου. Δεν ξέρετε πραγματικά γιατί.
Ξέρω ότι βλέπετε τη μαμά να θυμώνει. Να είναι απογοητευμένη και εκνευρισμένη. Πολλές φορές χωρίς λόγο. Δεν ξέρετε πραγματικά γιατί.
Ξέρω ότι με βλέπετε να χαμογελώ, αλλά χωρίς ποτέ να χαμογελούν τα μάτια μου. Δεν ξέρετε πραγματικά γιατί.
Γλυκά μου παιδιά, η μαμά έχει κατάθλιψη. Έχω ζήσει με αυτή την ασθένεια πολύ πριν γεννηθείτε. Δεν το προκαλέσατε εσείς αυτό. Κανείς δεν το προκάλεσε. Είναι ένα κομμάτι μου. Κομμάτι του εαυτού μου. Αν προσπαθήσω να σας εξηγήσω τι συμβαίνει, ξέρω ότι δεν θα καταλάβετε. Είστε τόσο νέοι. Ακόμη και εγώ δυσκολεύομαι να καταλάβω τι συμβαίνει…
Θέλω να ξέρετε αυτό. . .
Υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να έχετε κατάθλιψη ή άγχος. Εύχομαι να μπορούσα να το αλλάξω αυτό, αλλά δεν γίνεται. Αλλά η ζωή τα φέρνει όπως θέλει. Σας υπόσχομαι όμως ότι αν και όταν το σκοτάδι εισέλθει, θα είμαι εδώ. Δίπλα σας. Περπατώντας μαζί σας, κρατώντας το χέρι σας.
Όταν η βαριά, μαύρη ομίχλη σας περιβάλλει, κάνοντας τις μέρες να φαίνονται αφόρητες, θα σας δείξω πώς να συνεχίσετε. Είμαι το φως μέσα στο σκοτάδι. Όταν οι άσχημες σκέψεις θα εμφανίζονται και δεν θα καταλαβαίνετε γιατί, επειδή δεν θέλετε να πεθάνετε, θα σας υπενθυμίσω ότι αυτή είναι η νόσος που μιλάει. Οχι εσείς. Όταν αισθάνεστε άχρηστοι και απελπισμένοι, θα σας δείξω ότι η ζωή σας αξίζει.
Όταν ο φόβος καταναλώνει τις μέρες σας, θα αναπνεύσω μαζί σας. Αργά. Βαθιά. Ολοκληρωτικά. Όταν το βάρος του κόσμου πέσει στους ώμους σας, θα βοηθήσω και θα σας μειώσω το φορτίο. Όταν η κοινωνία σας λέει να το ξεπεράσετε, απλά να είστε ευτυχισμένοι και θα τα καταφέρετε, θα είμαι και ο θυμός σας.
Όταν δεν μπορείτε να κάνετε άλλο ένα βήμα μπροστά, θα σας κουβαλήσω. Θα σας σηκώσω και θα κάνω το επόμενο βήμα για σας. Ξέρω ότι χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να ζήσεις όταν είσαι ελάχιστα ζωντανός. Όταν οι δαίμονες θα έρχονται, επειδή πάντοτε θα έρχονται, θα πολεμάω μαζί σας. Δεν θα κερδίσουν. Δεν μπορούν να επιβιώσουν όταν έχετε έναν στρατό που μάχεται γύρω σας.
Πώς μπορώ να το ξέρω; Γιατί έχω κατάθλιψη. Κάνω αυτά τα πράγματα κάθε μέρα. Ξέρω για το φως. Το αισθάνομαι και το αναγνωρίζω. Φωτίζει. Για εσάς. Για μένα. Ξυπνάω κάθε πρωί και αντιμετωπίζω το σκοτάδι. Για εσάς. Έχετε λοιπόν τη μαμά σας δίπλα σας. Για να γελάμε. Για να παίζουμε. Για να αγαπιόμαστε. Να είμαστε μαζί. Με όλο το θάρρος και τη δύναμη που έχω. Για εσάς. Συνεχίζω. Για εσάς και για μένα.
Επειδή μια μέρα μπορεί να έχετε κατάθλιψη, ανοίγω ένα νέο τρόπο. Μιλώ. Σηκώνομαι. Λέω στον κόσμο ότι δεν είμαι λιγότερο από αυτούς λόγω της κατάθλιψής μου. Σπάω το στίγμα γύρω από την ψυχική ασθένεια. Είμαι υπερήφανη. Το κάνω αυτό για εσάς. Γιατί όταν πνιγείτε στο σκοτάδι, η ντροπή είναι το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να πολεμήσετε.
Αυτή τη στιγμή δεν ξέρετε γιατί. Μια μέρα θα καταλάβετε. Θα ζήσετε. Θα κατακτήσετε και θα νικήσετε τις ψυχικές ασθένειες. Θα ζήσετε με το σκοτάδι γνωρίζοντας ότι το φως έρχεται. Πάντα έρχεται το φως. Θα γνωρίζετε ότι η κατάθλιψη δεν σας κάνει αδύναμους. Η κατάθλιψη δεν σας κάνει να σπάσετε. Η κατάθλιψη δεν σας καθορίζει. Αξίζετε. Είστε δυνατοί. Είστε αγαπητοί.
Θα το ξέρετε γιατί με είδατε.
Θα ζήσετε, θα επιβιώσετε, θα ευδοκιμήσετε, θα αγαπήσετε, θα επικρατήσετε, θα εκπλήξετε, θα επιμείνετε, θα εμπνεύσετε, θα πιστέψετε, θα ελπίζετε και πάνω απ’ όλα θα είστε εντάξει.
Γιατί η μαμά έχει κατάθλιψη και τα κατάφερε και αυτή!
Με αγάπη,
Η μαμά
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή