Μαμά, αγαπάω την Ελένη. Μαμά, είμαι ερωτευμένη. Θα παντρευτώ το Γιαννάκη. Αν είσαι μαμά, πώς να αντιδράσεις;
Θα μου πεις: Φυσιολογικά. Τι είναι το περίεργο. Ίσως το ότι είναι μόλις 4, 5 χρονών ή 6 ή 8. Ακόμα και 12, αν είναι η πρώτη φορά που το ακούς.
Θυμάστε τους δικούς σας παιδικούς έρωτες; Τους είχατε συζητήσει με τους γονείς σας; Πώς αντέδρασαν;
Νομίζω ότι σε όποια ηλικία των παιδιών μου κι αν μου έλεγαν ή μάθαινα ότι είναι ερωτευμένα θα αναστατωνόμουν. Και όχι απαραίτητα με κακό τρόπο.
Ο έρωτας όμως και μάλιστα ο πρώτος είναι πολύ σημαντικός και καθοριστικός. Να πώς μπορούμε να αντιδράσουμε όταν το παιδί μας, μάς κάνει την “τιμή” να μας εμπιστευτεί τον έρωτά του.
- Στο νηπιαγωγείο και δημοτικό είναι τόσο χαριτωμένο και γλυκό. Δε θα πρέπει όμως να το κοροϊδέψουμε ή γελάσουμε.
Για το μικρό παιδί αυτή η χαρά να βρεθεί με τον αγαπημένο φίλο/φίλη του, η ανάγκη του να του αρέσει και να του δίνει σημασία του προκαλεί τόση αμηχανία και ντροπή που αν το κοροϊδέψουμε, θα κλειστεί στον εαυτό του. Ίσως μάλιστα θεωρήσει ότι έχει κάνει κάτι κακό που πρέπει να κρύψει. - Δε το διαλαλούμε αριστερά και δεξιά, ανακοινώνοντας σε όλους πίσω από τη πλάτη του ή και μπροστά στο παιδί μας ποιος/ποια είναι το αντικείμενο του πόθου του. Αν μάλιστα μας το έχει πει εμπιστευτικά, φροντίζουμε να τηρήσουμε την εχεμύθειά μας.
- Σε καμία περίπτωση δεν το ανακοινώνουμε στο ίδιο το ενδιαφερόμενο άτομο, φέρνοντας σε δύσκολη θέση το παιδί μας. Για μας μπορεί να είναι χαριτωμένο, γλυκό, αφελές και ίσως αστείο, για αυτά όμως είναι πολύ σημαντικό. Δεν υποβιβάζουμε λοιπόν τα συναισθήματά τους και τη σημασία τους.
- Αν το παιδί μας είναι μεγαλύτερης ηλικίας, προεφηβείας ή και εφηβείας, αν δεν έχει γίνει ήδη, θα πρέπει να κάνουμε μια συζήτηση για το σεξ. Πώς να προστατεύσουν τον εαυτό τους και τους άλλους, τα όριά τους, τα θέλω τους, τη συναισθηματική τους ασφάλεια.
- Είμαστε ανοιχτοί στην επικοινωνία. Όταν μας ρωτάνε, απαντάμε στις απορίες τους, μοιραζόμαστε τις δικές μας εμπειρίες, τα βοηθάμε να καταλάβουν τι τους συμβαίνει και να το περάσουν και να το ζήσουν όπως του αξίζει.
- Μπορεί και να υπάρξει και μια μικρή ζήλια όταν το «τρίτο» άτομο μονοπωλεί το ενδιαφέρον τους, το χρόνο τους, το μυαλό τους και τις συζητήσεις τους. Είναι όμως απαραίτητο στάδιο της εξέλιξης των παιδιών μας. Προσπαθούμε να τα βοηθήσουμε να αυτονομηθούν.
Τα παιδιά μας μεγαλώνουν και αυτό είναι φυσιολογικό. Αισθανόμαστε ότι μας φεύγουν και μας προκαλεί μια θλίψη αλλά δουλειά μας και προτεραιότητά μας είναι να τους δώσουμε τα εφόδια και να τα βοηθήσουμε να ζήσουν τα πάντα με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Υπάρχει κάτι πιο όμορφο από την αγάπη και τον έρωτα από τα 4 ως τα 104;