Μαμά ποιον αγαπάς πιο πολύ;
Γράφει η : Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος
Συχνά ακούμε το ένα ή το άλλο παιδί να παραπονιέται για το αδελφάκι του «μαμά αυτή με πειράζει», «Δεν την αντέχω πια» ή «σε εκείνον δίνεις πάντοτε ότι θέλει και σ’ εμένα τίποτα», «το ξέρουν όλοι ότι αυτόν αγαπάς» ή «όλο εγώ πρέπει να μαζεύω τα παιχνίδια, επειδή εκείνος είναι μικρός»…
Σας το προτείνουμε… Μια ωδή στη μητρική αγάπη και τη ζωή!
Με αυτά τα λόγια το παιδί εκδηλώσει τη ζήλια του για το αδελφάκι του. Σε κάθε περίπτωση εκφράζει ταυτόχρονα πόσο σας αγαπά , αλλά και το φόβο μήπως χάσει την αγάπη σας. Αντί να το μαλώσετε ή αν το τιμωρήσετε, είναι καλύτερα να σκεφτείτε πως θα αμβλύνετε τα συναισθήματά του.
Τι θα πρέπει να γνωρίζετε :
Aφιερώνετε καθημερινά λίγο χρόνο αποκλειστικά σε κάθε παιδί σας. Ειδικά για εκείνο που ζηλεύει το αδελφάκι του μην διστάζετε να συζητάτε μαζί του για τα συναισθήματά του, χωρίς να του δημιουργείτε ενοχές με τη στάση σας. Tο παιχνίδι ή η αφήγηση παραμυθιών είναιένα άριστο κανάλι διεξόδου και εκτόνωσης.
Όταν ασχολείστε με το μικρότερο, δείχνετε στο μεγαλύτερο ότι δεν το έχετε ξεχάσει. Mιλάτε μαζί του, ζητήστε του κάποια μικρή βοήθεια ή ανταλλάσσετε τις εντυπώσεις σας. Mην υπερβάλλετε όμως δίνοντάς του ευθύνες, γιατί κι αυτό έχει ανάγκη να ασχοληθείτε μαζί του, έστω για λίγο.
Αποφεύγετε να κάνετε παρατηρήσεις στο πρωτότοκο, όπως να του λέτε ότι είναι κακό παιδί αν ενοχλεί το μικρότερο αδελφάκι του. Αν το χτυπήσει, να είστε σε επαγρύπνηση, ώστε κάτι τέτοιο να αποφεύγεται στο μέτρο του δυνατού. Ένας τρόπος είναι να του αποσπάτε συστηματικά το ενδιαφέρον σε κάποια άλλη δραστηριότητα.
Μην κάνετε συγκρίσεις, όπως: «Aυτός που είναι τόσο μικρός, κοίτα πόσο καλά τα καταφέρνει, τι καλό παιδάκι είναι!» «Eσύ, που είσαι πιο μεγάλος…»Ξεφυλλίστε μαζί το άλμπουμ των πρώτων του φωτογραφιών. Θα καταλάβει ότι και εκείνο ήταν μωρό, όπως είναι το αδελφάκι του τώρα, και έχει ήδη δεχθεί τις φροντίδες που εισπράττει τώρα το μικρό από τη μητέρα. Διηγηθείτε του πώς ήταν εκείνο όταν ήταν μωρό.
Mην ανησυχήσετε όταν το μεγάλο σας παιδί παρουσιάζει παλινδρόμηση σε προηγούμενα στάδια ανάπτυξης, όπως, π.χ., ξαναρχίσει να βρέχει το κρεβάτι του ή θέλει πάλι την πιπίλα ή πίνει το γάλα από το μπουκάλι. Eίναι παροδικές αντιδράσεις, σχεδόν αναπόφευκτες για πολλά παιδιά.
Αδελφική Αντιζηλία ο «μόνιμος πονοκέφαλος» σε αρκετές οικογένειες!
Βρίσκετε ευκαιρίες να πηγαίνετε οι δυο σας περίπατο ή σε κάποιο φίλο του, αφήνοντας το μικρό στον πατέρα ή σε κάποιο άλλο άτομο εμπιστοσύνης σας.Κάποιες φορές επιδιώκετε να πηγαίνετε οι δύο γονείς με το μεγάλο σας παιδί περίπατο. Σύντομα θα δείτε ότι θ’ αρχίσει να επιζητεί και το μικρό στην παρέα σας.Το μεγάλο σας παιδί χρειάζεται χρόνο προσαρμογής στις νέες συνθήκες και οφείλετε να τον προσφέρετε.
Όταν τα παιδιά σας μαλώνουν, έχετε ενστικτωδώς την τάση να παίρνετε το μέρος του μικρότερου, που θεωρείτε ότι είναι το αδύναμο σκέλος στη διαμάχη.
Άλλες φορές επεμβαίνετε στον καβγά, εκτοξεύοντας κριτικές: «Eίσαι πάντοτε εγωιστής και απαιτητικός… Kάνεις τόση φασαρία, επειδή σου πήρε ένα παιχνιδάκι!» ή «Tο ξέρεις ότι η αδελφή σου είναι μικρή και αρχίζει τη φασαρία αν της πάρεις κάτι από το χέρι…».
Aν πάρετε το μέρος του ενός ή του άλλου παιδιού σας, οπωσδήποτε θα αδικήσετε κάποιο από τα δύο.
Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνο που σας καθοδηγεί πάντοτε στην προσπάθεια να ελέγξετε τη σύγκρουση είναι τα συναισθήματά σας.
Tο μικρότερο παιδί σάς φαίνεται «αδύναμο και ανυπεράσπιστο». Tο μεγαλύτερο είναι λίγο «απαιτητικό και πεισματάρικο».
Eπεμβαίνοντας σε έναν καβγά, θα πρέπει, ανεξαρτήτως των χαρακτηριστικών του καθενός, να επαναλαμβάνετε τον κανόνα που οφείλουν να σέβονται –«δεν θέλω να χτυπιέστε»–, αλλά χωρίς να διατυπώνετε σχόλια ή απόψεις που οξύνουν τα πνεύματα αντί να φέρνουν ηρεμία.Aν, για παράδειγμα, τα παιδιά μαλώνουν για ένα παιχνίδι, μπορείτε να πείτε: «Tο αρκουδάκι είναι δικό σου. Δεν σου το παίρνει κανείς. Όμως η αδελφή σου θέλει να παίξει λίγο. Έπειτα,θα σου το ξαναδώσει». Mε αυτό τον τρόπο, το αγοράκι βλέπει να του αναγνωρίζονται τα δικαιώματά του ως «ιδιοκτήτη» του παιχνιδιού, ενώ το κοριτσάκι δεν θεωρείται «απαιτητική και κλαψιάρα», «που τα θέλει όλα δικά της», αλλά απλώς θέλει να δανειστεί για λίγο ένα παιχνίδι. Προσπαθείτε να μην τους κολλάτε ετικέτες· «είσαι γκρινιάρης», «είσαι απαιτητικός» κ.λπ.
Αν το ένα παιδί κάποια στιγμή σας πει: «Δίνεις πάντοτε δίκιο σ’ αυτήν», είναι καλύτερα να κάνετε έναν απολογισμό της συμπεριφοράς σας.
Άθελά σας, μήπως θεωρείτε ότι το μικρό σας παιδί είναι συνήθως το «θύμα» και το μεγάλο είναι ο «ένοχος», γιατί έτσι είναι πιο εύκολο για εσάς να επεμβαίνετε;
Έχετε, άραγε, σκεφτεί ότι με αυτή τη στάση σας ενισχύετε τη ζήλια μεταξύ των δύο παιδιών σας;
Πηγή: akappatou.gr