“Μαμά, σταμάτα να με μπουκώνεις….”
Πως μπορεί ο γονιός να δημιουργήσει ο ίδιος πρόβλημα ανορεξίας στο παιδί:
Μπορεί να δημιουργήσετε εσείς η ίδια χρόνιο πρόβλημα διατροφής και συμπεριφοράς στο παιδί , αν πέσετε στην παγίδα:
1. Να θεωρείτε την άρνηση του να φάει σαν προσωπική προσβολή, προσωπική αποτυχία, ή και επικίνδυνη εξέλιξη για την υγεία του.
2. Να το μπουκώνετε με το κουτάλι για να τελειώνετε πιο γρήγορα. Το φαγητό πρέπει να είναι ευχαρίστηση και τελετουργία. Δεν είναι υποχρέωση.
3. Να το ταΐζετε εσείς, ενώ θέλει να τρώει και μόνο του. Ας λερωθούν λίγο τα ρούχα του και λίγο το πάτωμα. Το τελικό όφελος θα είναι μεγάλο.
4. Να κάνετε δύο κουταλιές πουρέ σύμβολο επικράτησης του ισχυρότερου (δεν είστε ποτέ η ισχυρότερη σε κατά μέτωπο αναμέτρηση).
5. Να συζητάτε τι και πόσο έφαγε και να πιστεύετε ότι αν δεν το πιέζατε, δεν του κάνατε τα χατίρια, δεν φωνάζατε, δεν απειλούσατε, θα υποσιτιζόταν.
6. Να το μαλώνετε επειδή δεν τρώει ό,τι και όσο του δίνετε.
7. Να το πιέζετε να φάει αυτό που θέλετε εσείς, ενώ υπάρχουν στο τραπέζι άλλα φαγητά που τα προτιμά.
8. Να φτιάχνετε μόνο τα δύο φαγητά που του αρέσουν.
9. Να επιμένετε να φάει τα δύο-τρία φαγητά που δεν του αρέσουν καθόλου.
10. Να αντικαταστήσετε τα γεύματα με γάλα (δεν λύνει το πρόβλημα).
11. Να το ξεγελάτε φτιάχνοντας κοκτέιλ-βόμβα (π.χ., στο γάλα, ζάχαρη, κρόκο αυγού και κακάο, για να μην πάρει είδηση το αυγό!) ή να το μπουκώνετε μισοκοιμισμένο.
12. Να το μπουκώνετε με κάθε ευκαιρία ανάμεσα στα γεύματα με την ελπίδα ότι κάτι θα φάει.
13. Να δίνετε γαριδάκια, πατατάκια, καραμέλες ανάμεσα στα γεύματα με το σκεπτικό ότι μια και δεν τρώει τίποτε, αυτά θα καλύψουν κάποιες ανάγκες του.
14. Να κάνετε την ώρα του γεύματος βασανιστική για σας και το παιδί.
15. Να ζητάτε από τον παιδίατρο Βιταμίνες και ορεκτικά φάρμακα. Δεν λύνουν το πρόβλημα.
16. Να του τάζετε ανταλλάγματα για να φάει ή να το παρακαλάτε να φάει για χατίρι σας. Θα πιστέψει ότι οι άνθρωποι τρώνε για χάρη τρίτων, ενώ στην πραγματικότητα τρώνε για να επιβιώσουν
Και πως μπορεί να το προλάβει….
Πόσο πρέπει να τρώει το παιδί μου;
Μπορείτε να προλάβετε την κρίση ή να την αντιμετωπίσετε με επιτυχία και χωρίς ψυχική ταλαιπωρία, αν:
1. Σκεφτείτε ότι είναι δείγμα πως μεγαλώνει κι αρχίζει ν’ αποκτά δική του προσωπικότητα, και διαμορφώνει γευστικές προτιμήσεις.
2. Δεχθείτε ότι δικαιούται να ξέρει καλύτερα από σας πόσο ακριβώς πεινά και αν προτιμά τις πατάτες από τα κολοκυθάκια.
3. Σεβαστείτε τις προτιμήσεις του εφόσον είναι στο πλαίσιο της υγιεινής διατροφής.
4. Χαρείτε που δοκιμάζει να επιβάλει τη δική του θέληση εκεί όπου μπορεί.
5. Θυμίζετε στον εαυτό σας ότι όλα τα παιδιά του κόσμου, και όλα τα ζώα, τρώνε όσο χρειάζονται για να ζήσουν και να μεγαλώσουν. Δεν τρώνε λιγότερο παρά μόνο όταν είναι άρρωστα ή όταν δεν μπορούν να βρουν τροφή.
6. Θυμίζετε στον εαυτό σας ότι τα φυσιολογικά παιδιά δεν τρώνε ποτέ περισσότερο, παρά μόνο αν παρασυρθούν από τους γονείς. Το νήπιο που έφαγε δύο μερίδες παγωτό με μπισκότα πριν από το φαγητό δεν θέλει να φάει τα μακαρόνια του, και καλά κάνει. Έχει καλύψει τις θερμιδικές του ανάγκες και θα είναι διαιτητικό σφάλμα να φάει και τα μακαρόνια.
7. Το φυσιολογικό παιδί καλύπτει τις ανάγκες του στο διάστημα του 24ώρου. Αν δεν έφαγε αρκετά σε ένα γεύμα, θα φάει περισσότερο στο επόμενο.
8. Να θυμάστε ότι τώρα αποκτά συνήθειες διατροφής για όλη του τη ζωή και πρέπει με επιμονή και ψυχραιμία να φροντίσετε να είναι οι σωστές.
9. Φροντίστε να παίρνει τις απαραίτητες ουσίες μέσα από ποικιλία τροφών και χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας: αν δεν του αρέσουν τα πορτοκάλια, στάξτε λεμόνι στο φαγητό για να πάρει βιταμίνη C . Αν δεν θέλει πια το γάλα, δώστε γιαούρτι με φρούτα· αν σιχαίνεται το σκέτο τυρί, φτιάξτε τυρόπιτα ή τσιζ-κέικ.
10. Συνηθίστε το παιδί να τρώει καθισμένο στο τραπέζι (όχι ενώ παίζει στην παιδική χαρά, ούτε ενώ είναι μισοκοιμισμένο).
11. Ενθαρρύνετε τις προσπάθειες να φάει μόνο του μόλις δείξει ενδιαφέρον να πιάσει το κουτάλι και μόλις αρπάξει τον κεφτέ με τα χέρια.
12. Κάντε το γεύμα μια ευχάριστη διαδικασία κι όσο είναι δυνατόν δώστε του την ευκαιρία μια φορά τη μέρα να τρώει μαζί με όλη την οικογένεια. ·
Διον. Ζαβιτσάνος, παιδίατρος
Πηγή: childit.gr