Μαμάδες, αφήστε τους μπαμπάδες να παίξουν με τα παιδιά όπως τους αρέσει!
Συχνά νέες μητέρες έρχονται σε σύγκρουση με τους συντρόφους τους λόγω των διαφορετικών παιχνιδιών που συνηθίζουν, εκείνοι, να έχουν με το μωρό τους. Οι μητέρες χρησιμοποιούν ένα «μωρουδίστικο» τρόπο ομιλίας στο νεογέννητο μικρό τους, το χαϊδεύουν, του μιλούν αργά και σιγά, το προσέχουν μη χτυπήσει, ανησυχούν όταν φωνάξει… οι πατεράδες, από την άλλη, χρησιμοποιούν χειρονομίες για να παίξουν με το μωρό τους, του μιλούν δυνατά και το «πειράζουν» μέχρι να αρχίσει να γελάει!
Ακριβώς αυτά τα διαφορετικά ερεθίσματα που δέχονται τα μωρά από την επαφή τους με τον πατέρα βοηθούν στην ψυχοσωματική ανάπτυξη του μικρού και τα ενθαρρύνουν με τον δικό τους τρόπο. Κάθε φορά, λοιπόν, που ο μπαμπάς πετάει στον αέρα το μικρό, του λέει ιστορίες και το χαϊδεύει με τον δικό του τρόπο – ο οποίος είναι, συχνά, αδέξιος για τις μαμάδες – σκεφτείτε ότι:
- Στα νεογέννητα η παρουσία του μπαμπά είναι καθοριστική όχι για τα χάδια αλλά για την Ομιλία, αφού στα μωρά, η μπάσα συχνότητα της φωνής του πατέρα, προσφέρει ηρεμία, ασφάλεια και σιγουριά. Κυρίως, όμως, κεντρίζουν την γλωσσική ικανότητα του μωρού, μιας κι εκείνος δεν μιμείται τον «μωρουδίστικο» τρόπο ομιλίας, οπότε το παιδί μαθαίνει να μιλάει σωστά!
- Η αντρική προσέγγιση στα αγγίγματα και στα χάδια, η πιο χαλαρή αγκαλιά του πατέρα και το γνωστό σήκωμα του μικρού στον αέρα, βοηθούν το μικρό να αντιληφθεί το χώρο και τις κινήσεις, με αποτέλεσμα να καταφέρει να ισορροπήσει πιο γρήγορα και σίγουρα!
Το να είσαι μπαμπάς σημαίνει…
- Η τάση του πατέρα να αφήνει πιο ελεύθερο το παιδί, καθώς ανησυχεί λιγότερο για ατυχήματα και του αρέσει να πειραματίζεται, εμπνέει θάρρος στο μικρό και τα πρώτα βήματα είναι γεγονός – τα οποία τα κάνει συνήθως με τον πατέρα. Ο πατέρας συνήθως προτρέπει λεκτικά το παιδί – «έλα θα τα καταφέρεις» – και δεν το παρηγορεί με αγκαλίτσες όπως η μητέρα, συνεπώς το μικρό φοβάται λιγότερο και τολμά μία νέα προσπάθεια με τον σωστό τρόπο.
- Όσα παιδιά περνούν αρκετό χρόνο με τον πατέρα, προσαρμόζονται πιο εύκολα σε νέες καταστάσεις και γίνονται πιο κοινωνικά χάρη στην ενθάρρυνση που δέχονται από τον πατέρα τους να εξερευνήσουν τον εξωτερικό κόσμο χωρίς αναστολές.
- Ο πατέρας προσφέρει στο παιδί την ελευθερία να δοκιμάσει, να αγγίξει, να κοιτάξει – αναπτύσσοντας, έτσι, την κινητική του ικανότητα – παίζοντας παιχνίδια όπως «πάλη», πηδώντας πάνω στο κρεβάτι ή και επιτρέποντάς του να κάνει ζαβολιές!
- Παρατηρώντας το παιχνίδι με τον μπαμπά, φαίνεται ότι έχει περισσότερη υπομονή, έτσι καταφέρνουν να λύνουν τις απορίες των μικρών ικανοποιώντας την περιέργειά τους και είναι πιο ικανοί σε παιχνίδια όπως παζλ ή κατασκευές (υπομονής, λογικής).
- Ο πατέρας, τέλος, έχει την ικανότητα να θέτει κανόνες, να βάζει όρια και να επιβάλλεται, αφού δεν υποκύπτει, με την ίδια ευκολία που το κάνει η μητέρα, στα κλάματα, τις φωνές ή τα καπρίτσια των παιδιών, έτσι το παιδί αντιλαμβάνεται τον ρόλο και την θέση του τόσο μέσα στην οικογένεια όσο και στο κοινωνικό του περιβάλλον, αργότερα!
Πηγή: skepsy.gr