Μάνα, μανούλα, μαμά. Τρεις λέξεις, ένα πρόσωπο!
Μάνα, μανούλα, μαμά.
[babyPostAd]Τρεις λέξεις για το ίδιο πρόσωπο. Αλλά καθεμία έχει τη δική της σημασία. Για μένα τουλάχιστον.
Μάνα είναι ο σταθερός “βράχος” που ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί.
Μανούλα είναι η αγκαλιά και η τρυφερότητα που είναι δεδομένη από τη στιγμή που θα γεννηθείς.
Μαμά είναι το κάθε χέρι βοηθείας σε όλη σου τη ζωή. Ακόμα και όταν το πρόσωπο αυτό θα έχει φύγει από αυτή τη ζωή.
Η έννοια της μαμάς μέσα μας δε σταματά ποτέ να υφίσταται.
Δεν ξέρω αν θα γίνω μαμά. Ξέρω όμως ότι θέλω να γίνω. Και θα ήθελα να προσφέρω στο παιδί μου έστω ένα απειροελάχιστο από όσα μου έχει προσφέρει η δική μου μαμά.
Ναι έχω περάσει από όλα τα στάδια.
Από το στάδιο της ασφαλούς προσκόλλησης, από το στάδιο της ταύτισης, από το στάδιο της απότομης αποκόλλησης και τελικά από το στάδιο της συγκόλλησης και της μετέπειτα σταδιακής αποκόλλησης.
Τώρα επιτέλους μετά από χρόνια μπορώ να πω πως έχω συνταιριάξει όλα αυτά τα στάδια μέσα μου.
Ναι είμαι προσκολλημένη στη “μάνα” γιατί αυτός ο βράχος είναι η ασφάλειά μου.
Ναι έχω ταυτιστεί σε πολλά με τη “μανούλα” γιατί με έμαθε να αγαπάω και να μοιράζω και εγώ τώρα αγκαλιές και τρυφερότητα στους ανθρώπους.
Ναι έχω αγαπήσει τη “μαμά” που δε θα σταματήσει ποτέ να βοηθάει, με την παρουσία της, με τη σκέψη της, με τα όσα με έχει διδάξει, με τα όσα έμαθα απλά παρατηρώντας την.
Και ναι έχω αποκολληθεί από εκείνη γιατί έχω διαμορφώσει τη δική μου προσωπικότητα και τη δική μου πορεία.
Αλλά και έχω συγκολληθεί για πάντα, από τώρα και στο εξής, γιατί διατηρώ μέσα μου όλα όσα μου θυμίζουν πως μάνα είναι μόνο μια και αναντικατάστατη.
Κάποιοι θα πουν πως την έχω εσωτερικεύσει.
Ναι ίσως και να είναι έτσι. Δε θα το αρνηθώ.
Ναι έχω εσωτερικεύσει πολλές πτυχές της γιατί αυτό πιστεύω πως κάνουμε οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουμε. Γινόμαστε ξεχωριστές οντότητες αλλά ποτέ δεν ξεχνάμε από πού ξεκινήσαμε και σε ποιον οφείλουμε πολλά.
Δε θα σας πω πως δε διαφωνώ σε πολλά μαζί της.
Θα σας πω όμως πως τα έχω όλα αποδεχτεί γιατί συνθέτουν την εικόνα της.
Και συνεπώς την εικόνα μου. Γιατί δεν είμαι φτιαγμένη καθ’ ομοίωση αλλά είμαι φτιαγμένη κατ’ εικόνα.
Δε βγήκα ίδια με εκείνη αλλά πήρα πολλές από τις αρετές της και εμπνεύστηκα από πολλές αξίες της.
Στη μάνα, μανούλα, μαμά μου που αγαπώ πολύ.
Ήρθε ο καιρός να της πω και γω:
«Θα σε αγαπώ ό,τι κι αν γίνει».
Πηγή: thinkingpeople.gr
Το διαβάσαμε στο anapnoes.gr