Μαθησιακές Δυσκολίες και Γονείς! Της Μαρίας Κωνσταντινοπούλου

Oι Μαθησιακές Δυσκολίες  αναφέρoνται σε μια ετερογενή ομάδα διαταραχών και διακρίνονται σαφώς από τις γενικές μαθησιακές δυσκολίες.

Σύμφωνα με τον  Hammill ‘Μαθησιακές Δυσκολίες’ είναι ένας γενικός όρος που αναφέρεται σε μια ετερογενή ομάδα διαταραχών που εκδηλώνεται με σημαντικές δυσκολίες στην απόκτηση και χρήση των δεξιοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογισμού ή μαθηματικών ικανοτήτων. Αυτές οι διαταραχές είναι εγγενείς στο άτομο, αποδίδονται σε δυσλειτουργία του κεντρικού νευρικού συστήματος και μπορεί να είναι παρόν σε όλη τη διάρκεια της ζωής.

Προβλήματα σε συμπεριφορές αυτοελέγχου, κοινωνικής αντίληψης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης μπορεί να συνυπάρχουν με τις μαθησιακές δυσκολίες, αλλά από μόνες τους δεν αποτελούν μαθησιακή δυσκολία. Αν και μπορεί να εμφανιστούν μαζί με άλλες δυσλειτουργίες (π.χ. αισθητηριακές διαταραχές, νοητική υστέρηση, συναισθηματικές διαταραχές κλπ) ή με εξωτερικές επιδράσεις, όπως πολιτισμικές διαφορές, ή ανεπαρκής / ακατάλληλη διδασκαλία, παρόλαυτα δεν είναι το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των συνθηκών.
Η αντιμετώπιση των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών αποτελεί ένα πολυδιάστατο θέμα, τόσο στην διάγνωση και αντιμετώπιση, όσο και στην επίτευξη της στοχοθεσίας που έχει τεθεί από τον/τους ειδικούς.Από την πλευρά της οικογένειας, τις περισσότερες φορές είναι δύσκολη η κατανόηση της δυσκολίας του παιδιού τους και η αποδοχή της. Συχνά μάλιστα έχουν αμυντική στάση που τους οδηγάει σε στόχους και προσδοκίες μη συμβατές με την πραγματικότητα.

Οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν τις εκπαιδευτικές δυνατότητες του παιδιού. Εκείνοι όμως που γνωρίζουν, μιλώντας για τους δασκάλους, ειδικούς παιδαγωγούς και όποιον άλλον εμπλέκεται στην μαθησιακή διαδικασία του παιδιού, είναι υποχρεωμένοι να ενημερώνουν την οικογένεια και να την υποστηρίζουν στη νέα πραγματικότητα.Οι γονείς των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν σημαντικούς συνεργάτες στην μαθησιακή διαδικασία του παιδιού.

Η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των δυσκολιών προϋποθέτει πάνω από όλα τη συνεχή συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων επαγγελματιών με τους γονείς, των οποίων ο ρόλος είναι πολύ σημαντικός στην ενίσχυση της αυτονομίας και αυτοπεποίθησης του παιδιού τους. Η επικοινωνία μεταξύ σχολείου-ειδικού παιδαγωγού και οικογένειας κατέχει σημαντικότατη θέση καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που συναντάμε γονείς οι οποίοι εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία χωρίς κανέναν απολύτως σχεδιασμό, κατεύθυνση και    ανατροφοδότηση.

Στη συνεργασία αυτή χρειάζεται να υπάρχει αποσαφήνιση της ορολογίας των μαθησιακών δυσκολιών, διαρκής ενημέρωση για την εξέλιξη του μαθητή τόσο σε μαθησιακό επίπεδο όσο και σε κοινωνικό, καθώς και συμβουλές για τον τρόπο χειρισμού του παιδιού, εκπαιδευτικό υλικό για το σπίτι, κλπ.

Οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουν εκείνοι τη δουλειά του παιδιού. Αντίθετα, η δουλειά τους είναι να το βοηθήσουν να οργανωθεί ώστε να πετύχει μόνο του το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έτσι, το παιδί εισπράττει την αποδοχή τους, ενισχύεται η αυτοπεποίθησή του, το κινητοποιούν να πετύχει περισσότερα και ταυτόχρονα ενθαρρύνουν την αυτονομία   του.