Μια απολογία στο νέο μου μωράκι…
Μωράκι μου,
Από την στιγμή που σε κράτησα στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά , νόμιζα ότι κρατάω την μεγάλη σου αδερφή.
Ήσασταν τόσο ίδιοι. Αλήθεια. Μεγαλώνοντας μοιάζεις πιο πολύ σε εμένα και στον μπαμπά σου. Η προσωπικότητά τους και οι κινήσεις σου ήταν τόσο καινούριες για εμένα.
Ήθελες να σε νανουρίζω. Ζήταγες πιπίλα. Χαμογέλασες νωρίτερα και πιο συχνά από οποιοδήποτε μωράκι που έχω δει στην ζωή μου.
Σου χρωστάω λοιπόν μια απολογία. Η αδερφή σου μεγαλώνει , μιλάει και λέει αυτό που θέλει να πει. Εσύ είσαι μικρούλικο ακόμη και δεν επιλέγεις αλλά αποφασίζουμε εμείς για σένα. Σε αφήνουμε από το κρεβάτι σου στο καθισματάκι σου και σου βάζουμε παιχνίδια μπροστά σου πιστεύοντας ότι θα περάσεις ωραία. Και φαίνεσαι να περνάς καλά.
Συγνώμη λοιπόν που δεν σου δείχνω την αμέριστη προσοχή μου κάθε μέρα αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Απλά δεν μπορώ. Την ώρα που εσύ κάθεσαι ήσυχο η μεγάλη σου αδερφή θέλει να παίξουμε , χορέψουμε, και να ζωγραφίσουμε.
Ο συγκινητικός λόγος που βγήκε αυτή η φωτογραφία…
Τότε ξεκινάς να κλαις. Σε ηρεμώ και γυρνάω στο παιχνίδι. Κλαις ξανά. Τότε καταλαβαίνω ότι πρέπει να ασχοληθώ περισσότερο μαζί σου.
Θέλεις την μαμά σου και εγώ πρέπει να είμαι εκεί. Η αδερφούλα σου σε λατρεύει και ας φαίνεται πως ζηλεύει.
Είσαι το μωράκι μου και ας μην έχω τον ίδιο χρόνο όπως είχα με το πρώτο μου μωρό. Για μένα όλα είναι το ίδιο καινούρια και υπέροχα.
Συγνώμη που δεν σε ταϊζω αργά μερικές φορές αλλά με βιασύνη επειδή έχουμε να πάρουμε την αδερφή σου από το σχολείο. Όταν σε αλλάζω δεν προλαβαίνω πάντα να σου τραγουδήσω και βιάζομαι να κάνω μπάνιο και την αδερφή σου.
Θα προσπαθήσω να είμαι περισσότερο μαζί σου. Το υπόσχομαι. Όμως να ξέρεις ότι η μαμά σε αγαπά πολύ και θα σου το λέει κάθε μέρα όσο και να μεγαλώσεις…
babyradio.gr– Άννα Κ.
Ημέρα υιοθεσίας: Όταν μια 5χρονη συνάντησε τον πρίγκιπά της!