Μια μικρή “βοήθεια” στη σύλληψη
Σπερματέγχυση, εξωσωματική γονιμοποίηση, μικρογονιμοποίηση… όροι που πιθανώς δεν γνωρίζετε και μπορεί να σας τρομάζουν. Ωστόσο, οι μέθοδοι της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής βοηθούν καθημερινά εκατοντάδες ζευγάρια να δημιουργήσουν την οικογένειά τους.
[babyPostAd]Οι μέθοδοι που υπάρχουν
Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι η σπερματέγχυση και η εξωσωματική γονιμοποίηση. Σε ορισμένες περιπτώσεις που το πρόβλημα εντοπίζεται στην αδυναμία του σπέρματος, η λύση βρίσκεται στη μικρογονιμοποίηση. Ας δούμε όμως τι σημαίνει κάθε μια απ’ αυτές τις μεθόδους, τις ενδείξεις και τις πιθανότητες σύλληψης.
Σπερματέγχυση
Η διαδικασία αυτή είναι η λιγότερο παρεμβατική και μπορεί να χρησιμοποιηθεί εφόσον έχει ελεγχθεί πως δεν υπάρχει πρόβλημα διαβατότητας στις σάλπιγγες ενώ ενδείκνυται για ήπια ή μέτρια προβλήματα στην ποιότητα του σπέρματος. Πρόκειται για μια απλή διαδικασία όπου λαμβάνεται το σπέρμα του άντρα και μετά από μια ειδική “επεξεργασία” εισάγεται κατευθείαν στη μήτρα της γυναίκας με τη βοήθεια ειδικού καθετήρα. Η γονιμοποίηση ακολουθεί τη φυσική της πορεία και γίνεται μέσα στη σάλπιγγα. Αν μετά από τις σπερματεγχύσεις δεν επιτευχθεί εγκυμοσύνη, προχωράμε σε εξωσωματική γονιμοποίηση. Το ποσοστό επιτυχίας είναι μικρότερο του 20% και εξαρτάται από την ηλικία της γυναίκας.
Εξωσωματική γονιμοποίηση
Η εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF, in vitro Fertilization) είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και εφαρμόζεται με επιτυχία στον άνθρωπο από το 1978. Όπως το λέει η ίδια η λέξη η γονιμοποίηση γίνεται έξω από το σώμα. Πρόκειται για μια μέθοδο που υποκαθιστά το ρόλο των σαλπίγγων στη γονιμοποίηση. Με απλά λόγια, το ωάριο και το σπερματοζωάριο “συναντιούνται” στο εργαστηριακό περιβάλλον αντί για τη σάλπιγγα της γυναίκας, γονιμοποιείται το ωάριο και μετά από μερικά εικοσιτετράωρα, ανάλογα με την περίπτωση και τη μέθοδο που ακολουθείται, μεταφέρεται στη μήτρα και εμφυτεύεται μόνο του.
Όταν καταλήξετε με το γιατρό σας πως η ενδεδειγμένη μέθοδος για την περίπτωσή σας είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση, θα ξεκινήσετε την προετοιμασία, ένα στάδιο που μπορεί να διαρκέσει από λίγες ημέρες μέχρι μερικές εβδομάδες. Όταν θα ολοκληρωθεί η προετοιμασία και η παρακολούθηση, θα γίνει ωοληψία – δηλαδή ο γιατρός θα πάρει απ’ τις ωοθήκες σας τα ωάρια. Τα ληφθέντα ωάρια θα παραδοθούν στον εμβρυολόγο, ο οποίος θα τα γονιμοποιήσει με το σπέρμα του συντρόφου και θα καλλιεργήσει τα έμβρυα μέχρι την ημέρα της εμβρυομεταφοράς. Θα επιλεγούν 3-4 έμβρυα καλής ποιότητας τα οποία θα μεταφερθούν στη μήτρα. Πρόσφατα, έχει δημιουργηθεί η τάση μείωσης του αριθμού των μεταφερόμενων εμβρύων, για την αποφυγή πολύδυμης κύησης.
Μικρογονιμοποίηση
Η μικρογονιμοποίηση κρίνεται απαραίτητη στις περιπτώσεις που το σπέρμα του άντρα είναι πολύ αδύναμο ή έχει πολύ μικρή περιεκτικότητα σε σπερματοζωάρια. Ο εμβρυολόγος επεμβαίνει με μικροχειρισμό και με τη βοήθεια ειδικού εξοπλισμού τοποθετεί το σπερματοζωάριο μέσα στο ωάριο για να γίνει η γονιμοποίηση. Χρειάζεται μόνον ένα κινητό σπερματοζωάριο ανά ώριμο ωάριο. Χάρη στη μικρογονιμοποίηση μπορούν να γίνουν πατέρες, άνδρες με σοβαρά προβλήματα στην ποιότητα του σπέρματος που στο πρόσφατο παρελθόν δεν είχαν καμία τέτοια ελπίδα.
Πότε πρέπει να επισκεφθείτε τον ειδικό;
Πριν την έναρξη οποιασδήποτε μελέτης και θεραπείας της υπογονιμότητας, θα πρέπει να απαντηθεί ένα βασικό ερώτημα: υπήρξε επαρκής συχνότητα σεξουαλικών επαφών ώστε, παρά την ικανή έκθεση στην πιθανότητα σύλληψης, να μην υπάρχει εγκυμοσύνη; Αν η απάντηση είναι ναι και δεν έχει επιτευχθεί σύλληψη σε διάστημα ενός έτους είναι απαραίτητη η διερεύνηση των αιτίων υπογονιμότητας με σκοπό την επιλογή της κατάλληλης θεραπείας.
Πηγή:capital.gr