Άφησε να περάσει όμορφα από επάνω σου η ανεμελιά και η ωραιότητα της παιδικής ηλικίας.
Ζήσε τη νεότητά σου, μη φορτώνεις επάνω σου έγνοιες και μη βάφεσαι υπερβολικά. Ζήσε και λίγο σαν παιδί, τι θα έχεις να βιώσεις τα επόμενα χρόνια;
Μικρό μου παιδί, μην κλείνεσαι μέσα σε έναν διαδικτυακό κόσμο.
Πήγαινε με τα άλλα παιδιά στην πλατεία να παίξεις μπάλα, βγες και τρέξε, περπάτησε και χαμογέλα. Μην περιμένεις ο ψηφιακός κόσμος να σου χαρίσει άλλες εμπειρίες ανώτερες; μεγαλύτερη εμπειρία από την πραγματική συναναστροφή με ανθρώπους δε θα βρεις πουθενά.
Μικρό μου παιδί, μη φοβάσαι και μην αγχώνεσαι.
Και αν κάτι τώρα εύκολα δεν καταλαβαίνεις, το πέρασμα των χρόνων και η εμπειρία των βιωμάτων θα σε διαφωτίσει για αυτό.
Μικρό μου παιδί, είσαι ήδη σοφό να ξέρεις. Γιατί η αθωότητα και η απλότητα της παιδικής ηλικίας, από μόνες τους είναι σοφία. Γιατί εσύ ξέρεις να συγχωρείς, ξέρεις να βλέπεις τους ανθρώπους στην καρδιά και όχι να τους κρίνεις από τα ρούχα τους ή από τα πόσα χρήματα έχουν. Γιατί οι δικές σου φιλίες δε γεμίζουν με μίσος και μαλώματα; μαλώνεις και μετά από λίγα λεπτά πάλι παίζεις με τα άλλα παιδιά. Εμείς οι ενήλικες είμαστε χαμένοι μέσα σε ανούσιες επιθυμίες, σε μάταιες αντιδικίες και σε συναισθήματα που στο μηδέν μας οδηγούν.
Μικρό μου παιδί πόσο σοφό είσαι! Και πόσα πολλά έχεις να μάθεις ακόμα!