Να κάνουμε 1,2,3 ή 4 παιδιά…;
Πόσα παιδιά να κάνουμε; 1,2,3,4,5, πόσα;
Πόσα θέλουμε, πόσα μπορούμε να στηρίξουμε οικονομικά;
Όλα όσα σας απασχολούν σε ένα υπέροχο άρθρο από την Μαρία Καλαϊτζάκη, Ψυχολόγο.
Σε μια εποχή που τα παιδιά εκλαμβάνονται ως τεκμήριο, αυτό είναι ένα πράγματι δύσκολο ερώτημα που ταλαιπωρεί λίγο ή πολύ τα ζευγάρια που σκέφτονται να κάνουν ή έχουν ήδη κάνει ένα παιδί.
Ενώ αυτό θα έπρεπε να αποτελεί μια απόφαση ιδιωτική, οι κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες την ανάγουν πλέον σε κοινωνικό ζήτημα με πολιτικές προεκτάσεις.
Διότι πολλά είναι τα ζευγάρια που επιλέγουν να μην κάνουν ακόμα καθόλου παιδιά και πολλά περισσότερα αυτά που μένουν με ένα παιδί για καθαρά οικονομικούς λόγους και με αιτία την ανεργία ή την απλήρωτη εργασία.
Φυσικά, πολλοί κάνουν εντέλει δυο παιδιά για να έχει το ένα την παρέα του άλλου και γιατί υπάρχει βαθιά ριζωμένη η πεποίθηση ότι “ένα ίσον κανένα”.
Όσοι πια τολμάνε να κάνουν τρία ή και παραπάνω παιδιά, αντιμετωπίζονται είτε με θαυμασμό (“πώς τα βγάζετε πέρα”, εννοώντας οικονομικά ή σε θέματα καθημερινής συμβίωσης) είτε με αποδοκιμασία (“σπέρνουν παιδιά που δεν μπορούν να θρέψουν”, “το έκαναν για να βρουν πιο εύκολα δουλειά”, κτλ).
Το θέμα είναι τι πραγματικά θέλει το ζευγάρι και κατά πόσο επιλέγουν συνειδητά και υπεύθυνα τον αριθμό των τέκνων τους.
Εννοώντας με αυτό αν έχουν κάνει οικογενειακό προγραμματισμό που λαμβάνει υπόψη το τι μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους για τη σωστή ανατροφή και διαπαιδαγώγησή τους.
Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι η πίεση του γύρω περιβάλλοντος για το πόσα παιδιά θα κάνει το ζευγάρι.
Όχι μόνο οι γονείς και τα πεθερικά, αλλά και οι φίλοι και οι γείτονες και οι άγνωστοι θα πουν την γνώμη τους:
“έχεις παιδιά;, όχι;! α, να βάλεις μπρος…άντε ακόμα;”,
“μόνο ένα έχεις; να του κάνεις και αδελφάκι…και σύντομα κιόλας”,
“δυο έχετε;-μπράβο, να σας ζήσουν, στα δυο να μείνετε, είναι καλά- δεν είναι καιροί για περισσότερα…”,
“έχετε τρία;! τέσσερα;!, πωπω, χαρά στο κουράγιο σας!”…
Τα 10 «θανάσιμα» είδη μπαμπάδων σε μια παιδική χαρά!
Ειλικρινά, τα σχόλια δεν έχουν σταματημό.
Πού μπαίνουν τα όρια; Και πού σταματά η επίδραση του περιβάλλοντος και κυριαρχεί η καθαρή επιθυμία του ζεύγους; Δεν είναι ευδιάκριτα τα σύνορα.
Αυτό που θέλουμε, είναι δικιά μας επιθυμία ή έμμεση επιθυμία τρίτων που την κουβαλάμε μερικές φορές από όταν γεννιόμαστε;
Διότι είναι γνωστά και αποδεδειγμένα τα στερεότυπα που δύσκολα αποβάλλει κανείς και με τα οποία οι περισσότεροι στον δυτικό κόσμο έχουν ανατραφεί, τύπου τα κορίτσια να παίζουν με κούκλες και τα αγόρια με αυτοκινητάκια.
Α, και αυτό το θεϊκό που άκουσα μια φορά στην παιδική χαρά (καλοκαίρι 2012) από μια γιαγιά προς την εγγονή της: “Μη!!! Μην κάνεις τραμπάλα! Αυτό είναι μόνο για τα αγόρια!
Κατέβα αμέσως!”… Και η λίστα συνεχίζεται ως εξής: Τα κορίτσια να περιμένουν τον πρίγκηπα.
Ο γάμος είναι το happy end.
Τα αγόρια πρέπει να είναι δυνατά και να μην κλαίνε. Οι γυναίκες στην κουζίνα. Οι άντρες φέρνουν το φαί και το χρήμα στην οικογένεια.
Και πολλές ακόμα στερεοτυπικές αντιλήψεις, καλά κρυμμένες και βαθιά ριζωμένες.
Μόνο τα ανοιχτά μυαλά, η γνώση η θεωρητική και η επίγνωση της συμπεριφοράς μας, βοηθάνε στο ξερίζωμα τέτοιων αντιλήψεων.
Όπως κι αν έχει, την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να αποφασίσετε αν θα κάνετε ένα, δύο, τρία ή τέσσερα παιδιά, ας έχετε υπόψην ότι αυτή δεν είναι τελικά μια καθαρά δικιά σας απόφαση. Από την στιγμή που ζούμε, ανήκουμε και εξαρτιόμαστε από τη συγκεκριμένη κοινωνία μας, είναι απόλυτα λογικό και αναμενόμενο να επηρεάζεται η σκέψη μας από τις γύρω συνθήκες και απόψεις.
Το ιδανικότερο είναι να μπορεί κανείς να φιλτράρει τις εξωτερικές επιδράσεις και αυτό είναι εφικτό μόνο μέσω της αυτογνωσίας.
Να προσπαθεί δηλαδή κανείς σε συνεχόμενο επίπεδο να αναγνωρίζει κάθε φορά τις δυνατότητες και τα όρια του εαυτού του, ώστε να διακρίνει τις δικές του επιθυμίες και ανάγκες από αυτές του/της συζύγου του και από αυτές των υπόλοιπων ανθρώπων γύρω του.
Έτσι, οι επιλογές του θα είναι συνειδητοποιημένες…
psychologia-oikogeneia.blogspot.gr
Τα 10 «θανάσιμα» είδη μπαμπάδων σε μια παιδική χαρά!
15+1 είδη μαμάδων σε μια παιδική χαρά: Κι όλες τους υπάρχουν!
Πες μου το ζώδιό σου να σου πω τι είδους μανούλα είσαι -ή θα γίνεις!