Μία βιομιμητική ουσία σε μορφή γέλης, που επιτρέπει την αναγέννηση του κατεστραμμένου σμάλτου (αδαμαντίνης) των δοντιών μπορεί να φέρει το τέλος στα σφραγίσματα των δοντιών.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Τζετζάνγκ, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», σύμφωνα με το New Scientist και τον Indepedent, δοκίμασαν την ουσία σε δόντια που είχαν αφαιρεθεί από ασθενείς και τα οποία διατηρούνταν σε ένα διάλυμα. Η ουσία κατάφερε να αναδημιουργήσει το κατεστραμμένο σμάλτο μέσα σε μόνο 48 ώρες.
Όμως, υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος βελτίωσης, καθώς δημιουργήθηκε ένα νέο στρώμα σμάλτου πάχους μόνο τριών μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου), περίπου 400 φορές πιο λεπτό από το φυσικό σμάλτο των δοντιών ενός ανθρώπου.
Όπως λένε οι επιστήμονες και μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, αν και πολύ λεπτό το αναγεννώμενο στρώμα του σμάλτου, η γέλη είναι δυνατό να εφαρμοστεί σε διαδοχικές στρώσεις και έτσι τελικά να δημιουργηθεί μία πολύ παχύτερη επιφάνεια.
Προς το παρόν οι ερευνητές δοκιμάζουν τη γέλη σε τρωκτικά και ελπίζουν να προχωρήσουν σε επόμενο στάδιο τις δοκιμές σε φυσικές συνθήκες σε ανθρώπους. Πρέπει να βεβαιώσουν ότι η ουσία είναι ασφαλής για την ανθρώπινη υγεία και ότι όντως είναι δυνατό να αναδημιουργήσει το σμάλτο στο πραγματικό περιβάλλον του στόματος ενός ανθρώπου που τρώει και πίνει.
Η αδαμαντίνη (σμάλτο), η οποία καλύπτει και προστατεύει την εξωτερική επιφάνεια των δοντιών, είναι ο σκληρότερος βιολογικός ιστός στο ανθρώπινο σώμα. Σχηματίζεται βιολογικά και δεν έχει δυνατότητα αυτο-ανανέωσης σε περίπτωση καταστροφής. Διάφορες ουσίες (ρητίνες, κεραμικές, αμαλγάματα κ.ά.) μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως σφραγίσματα για να αποκαταστήσουν τις φθορές των δοντιών, αλλά δεν επιτυγχάνουν μόνιμη αποκατάσταση και μπορούν στην πορεία να αποκολληθούν από το δόντι ως ξένο σώμα.
Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν αποτύχει να μιμηθούν τεχνητά τη φυσική δομή της αδαμαντίνης. Η νέα ουσία περιέχει ασβέστιο και φωσφορικά άλατα, τους δομικούς λίθους του φυσικού σμάλτου, δημιουργώντας μόνη της κρυστάλλους που μοιάζουν πολύ με εκείνους της αδαμαντίνης.