Νοικοκυρά ή εργαζόμενη; Ή και τα δύο;
Πρόσφατα είδα ένα άρθρο που αναφερόταν σε μία γνωστή επιχειρηματία με τον τίτλο:Πετυχημένη και νοικοκυρά.
Αυτό το ”και νοικοκυρά” αντήχησε κάπως στα αυτιά μου. Σαν να θέλει να συντηρήσει μία κατάσταση παρωχημένη, σαν να μην άλλαξαν οι εποχές, σαν τα πάντα να είναι ίδια με παλιά.
Η αλήθεια είναι πως προσωπικά έχω περάσει όλε τις φάσεις. ”Νοικοκυρά” λοιπόν, αφού κατά βάση – αν και δούλευα από το σπίτι, ήμουν στον χώρο μου μόλις γεννήθηκε η μικρή. Οι γυναίκες που είναι στο σπίτι δεν περνούν εύκολη ζωή, μην τρελαθούμε. Το να συντηρείς ένα σπίτι είναι πραγματικά πολύ κοπιαστικό και δύσκολο, βάλε και το παιδί. Έχω περάσει και τη φάση να δουλεύω πολύ. Όχι, εκεί νοικοκυρά όπως το θέλουν κάποιοι δεν ήμουν. Ήταν αδύνατο να είμαι. Και όταν ήμουν έφτανε η στιγμή που μέχρι να φτάσω στο κρεβάτι μου, έκλειναν τα μάτια μου ακόμα και στο διάδρομο μέχρι να ξαπλώσω. Μόνο όρθια δεν κοιμόμουν.
Η λέξη νοικοκυρά είναι μία από τις πιο ενοχικές λέξεις στην Ελληνική κοινωνία. Υποχρεώνει ακόμα και τη γυναίκα που δουλεύει δεκάωρα για να μην πει ο κόσμος, η πεθερά, η ξαδέρφη και ούτω καθεξής ότι δεν είσαι άξια. Αλλά και νη μην δουλεύεις ακόμα και εκεί τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Γιατί πάλι στην Ελληνική κοινωνία που έχει μεγαλώσει με το τι πίστευαν οι παππούδες μας, αυτό αυτομάτως σημαίνει πως, αφού δουλεύει ο άντρας, εσύ πρέπει να του τα έχεις όλα έτοιμα.
Ζούμε στον 21ο αιώνα. Έχουμε ανάγκη για ξεκούραση, για ηρεμία, θέλουμε και εμείς τον χρόνο μας. Αυτό δεν σημαίνει πως παρατάμε το σπίτι μας. Σημαίνει πως κάνουμε ότι μπορούμε.
Ας ελπίσω να μην ξαναδώ τέτοιο τίτλο σε εφημερίδα ή περιοδικό που ουσιαστικά δεν εξυψώνει αλλά κατά τη γνώμη μου υποβαθμίζει τη γυναικεία φύση.