“Ο άντρας μου είναι ο αγαπημένος μου!”
“Μαμά, ποιο είναι το αγαπημένο σου πρόσωπο σε αυτή την οικογένεια;” με ρώτησε κοιτώντας με. Αφού τα αδέλφια της μάλωναν για τα Legos, ένιωθε αρκετά σίγουρη για τις πιθανότητες της να είναι το αγαπημένο παιδί.
Χωρίς καμία παύση, δήλωσα, “Ο μπαμπάς. Ο μπαμπάς είναι ο αγαπημένος μου. “
Στραβοκατάπιε, τρομοκρατημένη. “Αγαπάς τον μπαμπά περισσότερο από εμάς;!”
Δεν μπορώ να κάνω πίσω τώρα, σκέφτηκα. “Απολύτως. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι ‘αυτό. Σ ‘αγαπώ όλους, αλλά ο μπαμπάς είναι σίγουρα πρώτος. Όλο αυτό ξεκίνησε μαζί του και θα τελειώσει μαζί του, με μια υπέροχη 20ετή παρεμβολή στη μέση όπου είστε μαζί μας”.
Είμαστε στα μισά του διαλείμματος 20 χρόνων και χάνουμε γρήγορα τον ατμό, αλλά είμαι αποφασισμένος να παραμείνω.
Έχουμε μεγαλώσει μαζί, αυτός ο γενειοφόρος άνδρας και εγώ. Συναντηθήκαμε το πρώτο εξάμηνο του κολλεγίου όταν είχα ένα καυγά μαζί του για το δείπνο και από τότε είμαστε μαζί. Έχουμε βελτιώσει και τελειοποιήσει ο ένας τον άλλον.
Λατρεύω την οικογένεια που φτιάξαμε μαζί, και τα παιδιά μου είναι υπέροχα, αλλά ο μπαμπάς τους … Ο μπαμπάς τους είναι ο αγαπημένος μου. Έχουμε ξεπεράσει πολλές αναταραχές, αλλαγές και προβλήματα. Μαζί έχουμε οικοδομήσει μια οικογένεια από το μηδέν.
Ο άντρας μου με τρελαίνει με την ισχυρογνωμοσύνη του. Κάποιες φορές θέλω να μιλάω μόνο εγώ. Γιατί και οι δικές μου απόψεις είναι αρκετά ισχυρές για όλους. Θέλω να κάνω όλες τις επιλογές μόνη. Να αποφασίζω το πώς θα μεγαλώνουμε τα παιδιά και να καλύπτω όλες τις ανάγκες τους. Θέλω να αποφασίζω τα πάντα, γιατί έχω πάντα δίκιο. Περισσότερο δίκιο από αυτόν. Θέλω να του φωνάξω: «Εγώ ξέρω καλύτερα! Έρχεσαι δεύτερος!». Αλλά δεν το κάνω.
Γιατί τον χρειάζομαι κάθε δευτερόλεπτο της ημέρας. Έχω δίκιο και γνωρίζω ακριβώς τι κάνω, εκτός από όλες τις φορές που δεν το κάνω και μπαίνει για να με πιάσει όταν πέφτω στην απελπισία και πηγαίνω να κρύβω στο μπάνιο…
Όταν ανησυχώ ότι δεν μου έμεινε ενέργεια μετά το δείπνο ενώ έχω ραντεβού σε γιατρούς για τρία άτομα, πάντα βοηθάει και μου απομακρύνει λίγο απο το βάρος μου.
Ενώ θέλω τα πράγματα να γίνονται με τον δικό μου τρόπο, χαίρομαι όταν αναλαμβάνει τα ηνία.
Είμαι τόσο ευτυχής γι ‘αυτή την οικογένεια, για τον άνθρωπο που παντρεύτηκα και διδάσκει τα πάντα στα παιδιά μας, από το Playstation μέχρι το σκάκι. Οι τρόποι μας είναι διαφορετικοί αλλά αυτό είναι λογικό. Είμαι ευγνώμων για τον πατέρα των παιδιών μου!
Αλλά πριν γίνει πατέρας, ήταν ο φίλος μου, ο καλύτερος φίλος μου, και είναι ο πιο αγαπημένος μου άνθρωπος σε όλο τον κόσμο, ακόμα κι όταν με τρελαίνει.
Ο γάμος είναι εξαιρετικά δύσκολος. Επιλέγοντας να παραμείνετε και να προσπαθείτε με το ίδιο πρόσωπο μέρα με τη μέρα, δεκαετία μετά τη δεκαετία. Μερικές φορές φαντάζομαι οτι φεύγω. Θέλω να ξεφύγω, αλλά πού θα πήγαινα; Όταν η ζωή σου είναι τόσο σφιχτά δεμένη με τη ζωή κάποιου άλλου, όλοι οι δρόμοι οδηγούν σε αυτόν, στο σύζυγό σου, στο φίλο σου, στο σπιτικό σου.
Προσπαθώ να τρέξω, αλλά τελικά τρέχω καταπάνω του.
Η κόρη μου μου έγραψε ένα σημείωμα για την Ημέρα της Μητέρας. Με αγαπά επειδή της φτιάχνω ωραίο φαγητό και ψήνω brownies.
Αυτά είναι ψέμα. Το φαγητό μου είναι στοιχειώδες και το μαγείρεμα είναι ένα από τα λιγότερο αγαπημένα μου καθήκοντα – επίσης μισεί τα brownies. Αλλά έτσι με βλέπει. Σαν μαγείρισσα. Αυτό αρκεί για ένα 7χρονο.
Ο μπαμπάς της με ξέρει καλύτερα. Ξέρει ότι θα προτιμούσα να μετακινώ λέξεις γύρω από μια σελίδα παρά πατάτες γύρω από μια κατσαρόλα. Δεν ενδιαφέρεται για το μαγείρεμά μου και θέλει να ακούει τις ιδέες που έχω στον μυαλό μου.
Αγαπώ τα παιδιά μου, εκτιμώ τη φροντίδα τους, αλλά ο μπαμπάς τους είναι ο αγαπημένος μου. Είναι το αγαπημένο μου πρόσωπο για να περνάω χρόνο μαζί του.
Ένα πρωινό Σαββάτου, ενώ τα παιδιά τρώνε donuts και παρακολουθούν παιδικά στην τηλεόραση, εμείς πίνουμε γαλλικό καφέ και βγαίνουμε έξω από την πίσω πόρτα και απολαμβάνουμε την απόλυτη ηρεμία. Τα παιδιά κολλούν το πρόσωπό τους στο τζάμι της πόρτας που οδηγεί στο σημείο της απόδρασής μας, αλλά εμείς κουνάμε το κεφάλι μας και τα παρακινούμε να πάνε να παίξουν, να κάνουν κάτι, οτιδήποτε. Αυτός είναι ο δικός μας χρόνος, μετά από μία εβδομάδα που έχουμε αφιερώσει στα παιδιά και τη δουλειά μας.
Τους αγαπώ υπερβολικά, αλλά ο μπαμπάς τους είναι ο αγαπημένος μου!