Το άρθρο1009 του αστικού κώδικα, το οποίο είναι σε ισχύει από τις 23 Φεβρουαρίου του 1946 και μέχρι σήμερα, πρέπει να φτιάχτηκε από τον νομοθέτη με ένα πράγμα μόνο στο μυαλό…να μην μαλώνουν οι γείτονες.
Και αυτό γιατί το συγκεκριμένο άρθρο έρχεται να λύσει ένα από τα ποιο συνηθισμένα προβλήματα…σε ποιον ανήκουν τα φρούτα από δένδρα που μπαίνουν στο κτήμα του γείτονα.
Μάλιστα είναι τόσο συνηθισμένο που έχει μεταφερθεί ως διαμάχη γειτόνων πολλές φορές στην μικρή και την μεγάλη οθόνη. Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι στο Καφέ της Χαράς η κόντρα μεταξύ των γειτόνων Πουλόπουλου και Πολυμενέα που ξεκίνησε όταν ο Πολυμενέας άρχισε να παίρνει τα σύκα από τα κλαδιά που έμπαιναν στο κτήμα του και τον Πουλόπουλο να τον κατηγορεί ως κλεφτοσυκά.
Συγκεκριμένα το άρθρο 1009 του αστικού κώδικα αναφέρει: “Καρποί που πέφτουν στο γειτονικό ακίνητο από κάποιο δέντρο λογίζονται καρποί του ακινήτου στο οποίο πέφτουν. Η διάταξη δεν ισχύει αν αυτό το ακίνητο είναι κοινόχρηστο.”
Επιπλέον σύμφωνα με το άρθρο 1008 του αστικού κώδικα προβλέπεται η δυνατότητα του κυρίου του ακινήτου να κρατήσει για τον εαυτό του ή να κόψει τις ρίζες ή τα κλαδιά των δέντρων του γειτονικού ακινήτου που εισχωρούν πάνω από το κτήμα του η μέσα σε αυτό, εφόσον προηγουμένως έχει δωσει μια εύλογη προθεσμία στο κύριο του διπλανού ακινήτου για να τα κόψει και εφόσον πράγματι εμποδίζουν τη χρήση του δικού του ακινήτου.
Και αν σας κάνει εντύπωση ότι o νόμος προβλέπει κάτι τόσο μικρό με τόση λεπτομέρεια θα πρέπει να ξέρετε ότι υπάρχει πρόβλεψη σε άλλα άρθρα ακόμα και για τους θορύβους και την εκπομπή θερμότητας, καπνού και αναθυμιάσεων από γειτονικά ακίνητα.