Ο ρατσισμός του παιχνιδιού!

Τρώω αρκετό ψάξιμο για να βρω τα δώρα των παιδιών τα Χριστούγεννα και αμέσως μετά για τα γενέθλια. Στόχος μου είναι, παιχνίδια που να μην χρειάζονται μπαταρίες, εκτός αν αυτές κάνουν κάτι δευτερεύον, αλλά και πάλι, το δίχως μπαταρίες μου αρέσει ακόμη περισσότερο.

Ψάχνω για κάποιο παιχνίδι που να βάζει το παιδί σε σκέψη, σε δημιουργικό πνεύμα, κάτι να του μάθει, κάτι να του κεντρίσει την φαντασία (εκεί διαφωνούμε και με τον άντρα μου που θεωρεί ότι το παιχνίδι πρέπει να είναι για παιχνίδι και στα γούστα του παιδιού, και το εκπαιδευτικό παιχνίδι απλά να τους το πάρεις εκτός γιορτών). Ψάχνω από σελίδες στο ίντερνετ κυρίως και μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων για πιο φτηνές λύσεις αν υπάρχουν. Όπως και να το κάνουμε, υπάρχει και το οικονομικό στη μέση…

Τα παιδιά μου είναι 7 και 4! Αγόρι και κορίτσι! Και φέτος συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά, πόσο ρατσιστικά αντιμετωπίζουν οι περισσότερες βιοτεχνίες παιχνιδιών τα παιδιά, ανάλογα με το φύλο τους! Και περιττό να σας πω πόσο ωραιότερα παιχνίδια έχουν τα αγόρια από τα κορίτσια! Πιο hands-on να το πω? Δημιουργικά, με σκέψη, με ικανότητες. Δηλαδή, πραγματικά να φρίξεις! Ειδικά στην Ελλάδα, γιατί από εξωτερικό μπορείς να βρεις πολλά όμορφα και για τα κορίτσια, με ανεβασμένο το κόστος βέβαια, μιας και αν θες το κορίτσι σου να μάθει και κάτι άλλο πλην των συνηθισμένων, πρέπει να το πληρώσεις ακριβά!

Σε μεγάλα παιχνιδάδικα εδώ στην Ελλάδα, μπορείς άνετα να βρεις μικροσκόπια, σετ γιατρού, σετ επιστήμονα, παιχνίδια με ξύλα, σφυριά, κλπ, ΑΛΛΑ αν το πάρεις σε κοριτσάκι θα σε κοιτάει καλά καλά νομίζοντας πως έκανες λάθος, γιατί στην συσκευασία θα έχει φωτογραφίες από αγοράκια, τα παιχνίδια θα είναι σε αγορίστικα χρώματα (αλλά αυτό το ξεπερνάμε ας πούμε)!
Για τα κορίτσια θα βρεις κουζινικά, ροζ συσκευασίες με κοσμήματα ή χάντρες για να φτιάξουν μόνα τους, είδη μαγειρικής, κούκλες με μπιμπερό, σετ μακιγιάζ, πιστολάκια για τα μαλλιά, κλπ! Παράδειγμα: Μετά από ψάξιμο, και μιας και η Ναταλία βλέπει ένα παιδικό με μια μικρή γιατρό, ήθελα να της πάρω ένα σετ γιατρού! Είπα να μην έχει ρε παιδί μου αγοράκι πάνω ή να είναι ντε και καλά μπλε, αλλά λίγο πιο προσεγμένο. Επέλεξα λοιπόν ένα λίγο καλύτερο μαγαζί για να της πάρω. Είχε δύο σετ. Ένα μπλε πλαστικό τσαντάκι με το σετ του γιατρού και ένα κόκκινο χαρτονένιο βαλιτσάκι με σχεδόν τα ίδια εργαλεία μέσα και ήταν παρακαλώ, σετ… νοσοκόμας!!!

Τα αγόρια μας παίζουν με βίδες, με επιστημονικά παιχνίδια και μικροσκόπια, και τα κορίτσια με κούκλες, μεικ απ, και πρίγκιπες! Τέλεια!!! Ναι, το ξέρω πως για τα αγόρια έχει και τις κλασικές μπετονιέρες, όπλα, πολεμιστές, τέρατα, κλπ, αλλά τουλάχιστον ακόμη και στα κλασικά παιχνιδάδικα βρίσκεις και όμορφα παιχνίδια για αγόρια. Για κορίτσια όμως δύσκολα!

Υπάρχουν επιλογές και το γνωρίζω. Από κει ψωνίζω! Αλλά είναι σπάσιμο να το βλέπεις τόσο καθαρά μπροστά σου! Τα χαζοχαρούμενα κοριτσάκια και τα έξυπνα δυνατά αγόρια! Τώρα που η γυναίκα έχει φτάσει μέχρι το φεγγάρι, να συνεχίζουμε να ψωνίζουμε τα ίδια και τα ίδια στα παιδιά μας, να τα αποχαυνώνουμε και να τους φοράμε ρόλους και πρέπει και δεν πρέπει λόγω συσκευασίας και χρώματος! Πως το πολεμάς αυτό όλο το μέγα πρόβλημα που συνεχίζει και θα συνεχίζεται για χρόνια ακόμη!

Μέχρι κάποια ηλικία, στην Ναταλία δεν είχαμε αγοράσει παιχνίδι. Είχε του Γιώργου. Έπαιζε με αυτοκινητάκια, με σφυριά, με κατσαβίδια, μπάλες, κλπ! Μετά αρχίσανε τα δωράκια, άρχισε να καταλαβαίνει, άρχισε να βλέπει τα άλλα κορίτσια. Και τώρα…

Στη Ναταλία αρέσει το ροζ, ο Γιώργος το θεωρεί κοριτσίστικο! Και δεν μιλάω για το χρώμα. Μιλάω για την φιλοσοφία που υπάρχει πίσω από το χρώμα. Δεν θα βάλω στον Γιώργο ροζ μπλουζάκι αν δεν θέλει, αλλά θα πάρω στον Μάκη ροζ μπλουζάκι (αντρικό όχι με δαντελίτσες είπαμε), για να το δει ο Γιώργος. Θα φορέσω μπλε μπλούζα, για να το δει η Ναταλία. Θα πω στη Ναταλία για γιατρούς γυναίκες και επιστήμονες, και θα πω και στον Γιώργο για άντρες που μαγειρεύουν τέλεια, ζωγράφους κλπ. Θα τους τονίσω το γεγονός ότι δεν υπάρχει επάγγελμα που να μην μπορεί να κάνει μια γυναίκα ή ένας άντρας αντίστοιχα. Βλέπουν και τριγύρω όμως, δεν ζουν στην γυάλα! Κάνεις εσύ την υπέρβαση, το παιδί μπορεί να τσινίσει! «Μα είναι αγορίστικο αυτό μαμααααα!», το δουλεύεις ψάχνοντας παιχνίδια με ροζ χρώμα, αλλά με χρήση του μυαλού ταυτόχρονα, το πληρώνεις και αρκετά, μέχρι εκεί ωραία!

Πόσο θα συνεχιστεί αυτό? Και γιατί το δεχόμαστε άραγε? Από πότε αποφασίσαμε πως μεγαλώνουμε είτε αγόρια που κάποτε θα γίνουν έτοιμοι για μάχη, επιστήμονες με μόνο την επιστήμη τους σαν εφόδιο από μικρά ή ποδοσφαιριστές και οδηγούς της Φορμουλα 1 που θα έχουν από δίπλα τους κορίτσια για τρόπαια (τα δικά μας κορίτσια), από την μια sexy ντυμένα, μέσα στο make-up και το βαμμένο μαλλί και χτενισματάκι και από την άλλη νοικοκυρεμένες καλές νοικοκυρές και μαγείρισσες, με τις οποίες βαριέσαι να ανοίξεις μια κουβέντα της προκοπής γιατί δεν έχουν ιδέα τίποτα άλλο από αυτό που θα τους πλασάρει η εκάστοτε barbie της tv?

Εσείς πως το αντιμετωπίζετε αυτό αλήθεια?

Πηγή :mamalydia.wordpress.com