Ο ρόλος της γιαγιάς: Πότε βοηθάει και πότε όχι
Η γιαγιά αποτελεί από το παρελθόν μέχρι σήμερα «σταθερή αξία» στην ελληνική οικογένεια. Είναι ο άνθρωπος «μπαλαντέρ» που θα δουλέψει και θα βοηθήσει σε διαφορετικές θέσεις ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών και των εγγονιών του. Ωστόσο συχνά δημιουργούνται εντάσεις και διαφωνίες καθώς οι ρόλοι ενδέχεται να συγκρουστούν ανάμεσα στην μητέρα και στην κόρη ή την νύφη.
[babyPostAd]Οι νέες μητέρες είναι πιο ενημερωμένες απ’ ότι οι παλαιότερες ως προς την ανατροφή των παιδιών και καθώς ο μέσος όρος ηλικίας στον οποίο αποκτούν παιδί είναι πάνω από 30 ετών έχουν το χρόνο να σκεφτούν τι θέλουν να κρατήσουν και τι να αφήσουν από την ανατροφή που τους παρείχαν οι δικοί τους γονείς. Κάποιες φορές δυσαρεστούνται οι γιαγιάδες που η ανατροφή των εγγονιών δεν γίνεται με τον δικό τους τρόπο.
Σχέση γιαγιάς – μαμάς
Η καλή επικοινωνία ανάμεσα στη μητέρα και στη γιαγιά είναι αυτή που θα καθορίσει την αρμονική συνύπαρξη των δυο τους στην ανατροφή των παιδιών (στην περίπτωση που η γιαγιά συμμετέχει στην ανατροφή τους, όταν η μητέρα εργάζεται). Όταν η γιαγιά και η μητέρα διατηρούν μια ισορροπημένη σχέση είναι εύκολο να σεβαστούν η μία τη θέση της άλλης. Έτσι για παράδειγμα η μητέρα εμπιστεύεται τη γιαγιά όταν απουσιάζει στο ότι θα διατηρήσει τους κανόνες που θέλει η ίδια να ακολουθούν τα παιδιά και η γιαγιά σέβεται το γεγονός ότι η κόρη της έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να μεγαλώσει τα παιδιά της, όπως εκείνη θεωρεί σωστό και βοηθά προς αυτήν την κατεύθυνση.
Δυστυχώς, όταν υπάρχει μια ανταγωνιστική ή εξαρτητική σχέση οι ρόλοι δεν είναι ευδιάκριτοι. Στην πρώτη περίπτωση η γιαγιά θέλει να έχει τον «πρώτο λόγο» και να κερδίζει την εύνοια των εγγονιών υπονομεύοντας τη μητέρα και η μητέρα αμύνεται κάνοντας το ίδιο. Η ατμόσφαιρα στο σπίτι θυμίζει εμπόλεμη ζώνη και τα παιδιά νιώθουν διχασμένα ανάμεσα στα δύο «στρατόπεδα». Στη δεύτερη περίπτωση έχουμε μια γιαγιά με αυταρχική στάση απέναντι στη μητέρα, που έχει το ρόλο της αυθεντίας δίνοντας οδηγίες στη μαμά που η τελευταία πρέπει να εκτελέσει. Καταλήγει έτσι η μαμά να νιώθει ότι το παιδί της είναι το αδερφάκι της και η ίδια παραμένει η μικρή κόρη της μητέρας της. Με αυτόν τον τρόπο επιβαρύνεται και το παιδί που δεν κατανοεί ποια ουσιαστικά είναι η μητέρα του.
Τα οφέλη της παρουσίας της γιαγιάς
Το παιδί συνηθίζει από μικρό στην παρουσία της γιαγιάς στο σπίτι ακόμη κι όταν εκείνη έρχεται απλά ως επισκέπτρια. Είναι ένα πρόσωπο οικείο και το παιδί αισθάνεται ότι το αγαπά. Σταδιακά όσο το παιδί μεγαλώνει η γιαγιά γίνεται το λιμάνι του και ο πιο πιστός του σύμμαχος. Η γιαγιά του κάνει τα χατίρια, το παρηγορεί μετά από μια διαφωνία με τους γονείς, το συμβουλεύει, είναι πιο ελαστική καθώς δεν έχει την πλήρη ευθύνη της ανατροφής του. Με τη σειρά της μπορεί να συμβουλεύσει την κόρη της ως προς το παιδί, να τη «μαλακώσει» και να προλάβει πιθανούς κινδύνους που αφορούν το παιδί. Μην εκπλαγείτε αν διαπιστώσετε ότι το παιδί σας έχει σαν έμπιστό του φίλο τη γιαγιά ιδίως σε μικρότερη ηλικία αλλά ακόμα και στην εφηβεία.
Η γιαγιά λοιπόν διατηρεί όλα τα τρυφερά και στοργικά κομμάτια της μητρικής φιγούρας χωρίς ωστόσο το άγχος και την ευθύνη που έχει η μητέρα ως προς την ανατροφή του παιδιού. Πολύ συχνά οι μαμάδες απορούν βλέποντας τις μητέρες τους να φέρονται στα παιδιά τους τελείως διαφορετικά από ότι φέρονταν στις ίδιες όταν τις μεγάλωναν. Για την γιαγιά η ενασχόληση με το εγγόνι της αποτελεί μεγάλη ευχαρίστηση, καθώς σχετίζεται μαζί του με έναν τρόπο που δεν μπορούσε με τα παιδιά της στο παρελθόν είτε λόγω συνθηκών (πχ. έλλειψης χρόνου) είτε λόγω άγχους να τα μεγαλώσει «σωστά». Η απουσία του άγχους και της ευθύνης καθιστά το κοινό τους χρόνο διασκεδαστικό και χαλαρό, κάτι που απολαμβάνουν και οι δυο τους.
Λύσεις
Σε κάθε περίπτωση η συνύπαρξη με την γιαγιά μπορεί να γίνει αρμονική αν ακολουθηθούν τα εξής βήματα:
– Η μητέρα καλό είναι να προσπαθεί να εξηγήσει στη γιαγιά με διαλλακτικό τρόπο και ήρεμο τόνο φωνής τους κανόνες και τα όρια που επιθυμεί να τηρηθούν στο παιδί. Στην περίπτωση που υπάρχει διαφωνία ως προς τα όρια το συζητάει με την γιαγιά αλλά επιμένει στη θέση της αν νιώθει ότι τα συγκεκριμένα όρια είναι που χρειάζεται το παιδί.
– Να επιβραβεύει τη γιαγιά όταν βλέπει ότι σέβεται τις επιθυμίες της μητέρας και παράλληλα αναπτύσσει μια όμορφη σχέση με το εγγόνι της.
– Να αφήνει κάποια πρωτοβουλία στη γιαγιά σε ένα τομέα ώστε να νιώθει κι εκείνη ένα αίσθημα ελευθερίας. Για παράδειγμα η γιαγιά μπορεί να αποφασίσει που θα γίνει ο απογευματινός περίπατος του παιδιού.
– Σταδιακά η μητέρα θα είναι ωφέλιμο να κάνει προσπάθειες για μια πιο προσωπική σχέση με τη γιαγιά (αν δεν υπάρχει) ώστε να δημιουργηθεί ένα κλίμα αποδοχής και εμπιστοσύνης. Μπορεί για παράδειγμα να της πάρει ένα ευχαριστήριο δώρο για τη βοήθεια που παρέχει ή να παρακολουθήσουν μαζί μια ταινία κτλ.
Πουλημενέα Γεωργία
Κλινική Ψυχολόγος – Ψυχολόγος Υγείας (ΜSc)
www.mentalcare.gr
6978798298/info@mentalcare.gr
Πηγή:boro.gr