Όχι φιλιά παρακαλώ! Σεβόμαστε τον προσωπικό χώρο των παιδιών μας!
Για να δούμε μερικά πραγματικά περιστατικά:
Πάμε μια επίσκεψη σε κάποιον συγγενή, φίλο, θεία, παππού, κλπ. Εννοείται πως θα χαρούν που είδαν τα παιδιά μας! Ειδικά αν έχουν καιρό να τα δουν! Μπορεί να τους έχουν πάρει και ένα μικρό δωράκι. Τους το δίνουν. «Πες ευχαριστώωωω!» Τους λέμε εμείς. Λένε λοιπόν κι αυτά. «Ελα να σε πάρω μια αγκαλίτσα να σου δώσω φιλάκι» λέει ο θείος! Το μικρό μας δε θέλει. «Άντε βρε! Πήγαινε στο θείο! Που σου πήρε και το δώρο!» το μικρό μας, δε θέλει! «Άντε βρε! Πήγαινε! Δεν θα σου ξαναπάρει δώρο όπως κάνεις!» Τελικά το μικρό μας πάει να κάνει μια αγκαλίτσα!
Έρχονται οι παππουδογιαγιάδες στο σπίτι επίσκεψη. Βλέπουν, ευχαριστιούνται τα παιδιά, τα παιδιά χαίρονται που τους βλέπουν και φτάνει η ώρα να φύγουν. «Άντε κάνε αγκαλίτσα στην γιαγιά και τον παππού!» Στην γιαγιά πάνε. Στον παππού δεν θέλει το ένα. «Έλα, κάνε και στον παππού να μην ζηλεύει». Τίποτα! «Κάνε βρε γιατί δεν θα ξανάρθει». Ο παππούς κάνει πως κλαίει για να το πείσει. Το παιδί κάνει αγκαλιά στον παππού. «Ορίστε! Τι έπαθες που τον αγκάλιασες; Η μαμά αγαπάει τον μπαμπά της! Όταν δεν τον θες, στεναχωριέται η μαμά…».
Η μαμά παρατηρεί τα μικρά της. Παίζουν. Θέλει να τα πάρει μια αγκαλιά και να τα φιλήσει! Τι όμορφα που είναι! Πάει προς τα παιδιά της και τα πιάνει αγκαλιά. Το ένα την σπρώχνει! Δεν θέλει εκείνη την ώρα αγκαλιές. Θέλει να τελειώσει το παιχνίδι του. «Βρε με διώχνεις; Καλάαααα! Την άλλη φορά που θα θες εσύ αγκαλιά, θα σε σπρώχνω κι εγώ!» Αφήνει τις σπρωξιές το παιδί και αφήνεται στην αγκαλιά της μαμάς!
Είναι τόσο μα τόσο συχνά αυτά τα παραδείγματα. Ένα παιδί που δεν θέλει να φιλήσει ή να αγκαλιάσει κάποιον φίλο ή συγγενή μας, κι εμείς να το κάνουμε θέμα και να προσπαθούμε να το πείσουμε να το κάνει! Κι όμως είναι ΜΕΓΑΛΟ λάθος! Γιατί; Να 7 λόγοι για τους οποίους δεν πρέπει να επιμένουμε το παιδί μας να κάνει κάτι που δεν θέλει όταν έχει σχέση με το σώμα του:
- Αρχικά, μαθαίνει το πολύ απλό. Ότι το σώμα του δεν είναι δικό του και δεν είναι επιτρεπτό να το κάνει ότι θέλει. Κανονίζουν άλλοι το τι δέχεται και τι όχι στο σώμα του. Και αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι το καλύτερο μήνυμα που θέλουμε να δώσουμε στα παιδιά μας…
- Αρχίζει να καταλαβαίνει πως όσον αφορά τους συγγενείς, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Συγγενείς και φιλικό πρόσωπο της οικογενείας, ίσον μηδέν κίνδυνος. Και αυτό κι αν είναι λάθος! Τις περισσότερες φορές που υπάρχει σεξουαλική κακοποίηση σε κάποιο παιδί, προέρχεται είτε από συγγενή, είτε από φιλικό πρόσωπο. Άτομο που γνωρίζει το παιδί και οι γονείς.
- Αυτό το κλικ που αρχίζουμε να έχουμε ή να μην έχουμε για κάποιους ανθρώπους τους οποίους εμπιστευόμαστε ή όχι, απλά το αναιρούμε στο παιδί. Ναι μπορεί να μην έχει δίκιο με κάποια άτομα, αλλά αυτό θα το μάθει μόνο του. Είναι ένα ένστικτο που εξελίσσεται με τον καιρό.
- Μαθαίνει πως όταν κάποιος του ζητά κάτι το οποίο δεν του αρέσει και αυτό δεν το δέχεται, τελικά θα δημιουργήσει ολόκληρο θέμα, θα νιώσει τρομερά άβολα και τελικά θα πρέπει να ενδώσει. Άρα δεν του δίνουμε την ελευθερία να δείξει ή να πει πως δεν θέλει να κάνει κάτι που του ζητά κάποιος δικός μας άνθρωπος (και μετά γενικότερα).
- Του δίνουμε το μήνυμα πως οι μεγάλοι έχουν ισχύ πάνω στους μικρότερους και γενικότερα πάνω στο σώμα τους. Χμμμ, όχι και πολύ ωραίο ε;
- Ότι ώρα και στιγμή, ότι όρεξη και να έχει ή να μην έχει, θα πρέπει να αφεθεί ώστε ο άλλος να το χαϊδέψει, να το φιλήσει και να το πάρει αγκαλιά. Αλλιώς… (εδώ βάζετε ότι ψυχολογικό εκβιασμό προτιμάτε. πχ δεν θα ξανάρθω, δεν θα σου ξαναπάρω δώρο, δεν θα σε θέλω κι εγώ, κλπ κλπ).
- Οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα χάδια, είναι εξαγοράσιμα. Αφού όταν τα κάνει ή τα δέχεται, θα του ξαναπάρει δώρο η γιαγιά/θείος/φίλος, ενώ εναλλακτικά, να τα ξεχάσει αυτά!
Πως σας φαίνονται τα μηνύματα που περνάμε στα παιδιά μας; Και πως θα σας φανεί αν τελικά ένας θείος εξαγοράζει με ψυχολογικούς εκβιασμούς ή δώρα, την σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού μας;
Πως έχουμε οχυρώσει το παιδί μας ώστε να νιώσει ασφάλεια για να έρθει να μας μιλήσει; Να καταλάβει πως αυτό δεν είναι σωστό; Να φωνάξει και να γνωρίζει πως το σώμα του είναι δικό του και κανείς δεν μπορεί να το αναγκάσει να κάνει κάτι όταν το ίδιο δεν θέλει;
Ας ξεκινήσουμε με τα απλά! Αν δεν θέλει το παιδί να φιλήσει την θεία και τον θείο, την γιαγιά, τον παππού, την φίλη μας, απλά το βοηθάμε στο να μην το κάνει, και να νιώσει και καλά γι αυτό! Να νιώσει ότι οι γονείς του το προστάτευσαν, πως ήταν με το μέρος του, πως έχει δικαίωμα στο δικό του σώμα. Τα μηνύματα που στέλνουμε στα παιδιά μας είναι πολλά. Ας είναι λοιπόν σωστά, γιατί ως γνωστό, τα παιδιά ρουφάνε σαν σφουγγάρι τα πάντα.