Ερμής, 4 χρονών – Κατερίνα, 5 χρονών
(Ο Ερμής και η Κατερίνα παίζουν στο δωμάτιο τους, η μαμά μαγειρεύει στην κουζίνα)
– Ερμή έλα να κάνουμε το μπαμπά και τη μαμά. Να πάρε αυτήν την κούκλα, θα είναι το μωρό
– Ναι ναι! Τι να κάνω;
– Εσύ θα την ταΐζεις κι εγώ θα την αλλάξω.
– Εντάξει.
– Όχι έτσι Ερμή! Πρέπει να της δώσεις γάλα.
– Δεν θέλω γάλα, θέλω να την ταΐσω, με το κουτάλι
– Έλα Ερμή δεν παίζεις καλά, τώρα θέλει γάλα.
Γκρρ, θέλω να την ταΐσω με το κουτάλι
– Καλά
– Εντάξει τώρα φέρ’τη μου να την αλλάξω.
– Μα πίνει γάλα και μετά θα φάει
– Ερμή, φέρ’την!
– Όχι! Όχι, όχι!! Δεν στη δίνω!
– Ερμή φέρτην τώρα!
– Όχι, όχι!
– Έλα Ερμή, φέρ’την γιατί θα το πω στη μαμά. Σειρά μου είναι να την αλλάξω. Δεν θα την έχεις συνέχεια εσύ
– ΟΧΙΙΙΙΙΙ! Θέλω να την ταΐσω με το κουτάλι!
(Η μαμά ακούει τις φωνές και μιλάει μέσα από την κουζίνα.)
– Ήσυχα παιδάκια, ήσυχα δεν μαλώνουμε
– Μαμαααά, ο Ερμής δεν μου δίνει την κούκλα!
– Μαμαααά, αφού δεν την ταϊσα!
– Έλα, παίξτε όμορφα, παρακαλώ
– Λοιπόν Ερμή την ταϊσες άντε, φέρτην μου να την αλλάξω.
(Η Κατερίνα προσπαθεί να αρπάξει την κούκλα από τον Ερμή αλλά ο Ερμής την κρατάει γερά)
– Δώστηηη μου!! Έλα Ερμή, ΔΩΩΩΣΤΗΗ!!
– Όχι, δικιά μου, δικιά μου.
( Η Κατερίνα καταφέρνει να του την αρπάξει. Ο Ερμής φουντώνει)
– Χαχα, είμαι πιο δυνατηηηή!!Τώρα θα την αλλάξω και θα την έχω μόνο εγώ!
(Ο Ερμής πάει θυμωμένος προς την Κατερίνα, την χτυπάει και της τραβάει με πολύ δύναμη τα μαλλιά)
– ΑΑΑΑΑΟΥΥΥΥ, μαμαααααά, μαμααααααά
(Η Κατερίνα πόνεσε πολύ και κλαίει, ο Ερμής κάθεται κάτω και την κοιτάζει. Η μαμά, χαμηλώνει τη φωτιά και πάει στο δωμάτιο)
Ωωωχ ήρθε η μαμά μου και τράβηξα τα μαλλιά της Κατερίνας, νιώθω άσχημα αλλά ήμουν πολύ θυμωμένος, δεν το ήθελα. Ναι εγώ είμαι ο κακός και η μαμά μου, την βλέπω είναι θυμωμένη και θα με μαλώσει. Αλλά δεν με άφησε να την ταϊσω με το κουτάλι και μου την άρπαξε μέσα από τα χέρια και δεν την ταϊσα όσο ήθελε και είπε ότι είναι πιο δυνατή.
Διαβάστε ακόμα: Καρεκλάκι της σκέψης, βοηθάει ή όχι;
– Τι γίνεται εδώ;; Κατερίνα γιατί κλαις;
– Ο Ερμηηηηής, μου τράβηξε τα μαλλιά και με χτύπησε!! Πόνεσα μαμά!!
– Ερμή!!! Τι είναι αυτά τα πράγματα;; Γιατί χτύπησες την αδερφή σου;
– Μου πήρε την κούκλαααα μαμαααά
– Μα ήταν σειραααά μου!
– Ερμή, δεν ήταν λόγος αυτός να χτυπήσεις την αδερφή σου. Ήταν η σειρά της και έπρεπε να της τη δώσεις.
– Μα, μα…
– Δεν έχει μα, έτσι δεν είναι; Δεν παίζουμε όλοι με τη σειρά; Δεν έχουμε πει να παίζετε μαζί όμορφα;
Είναι άδικο, άδικο, άδικο!! Αυτή φταίει, λέει ψέματα, και η μαμά δεν με πιστέυει και τώρα είμαι ο κακός γιατί τη χτύπησα αλλά αυτή φταίει! Τώρα έχω θυμώσει
– Μαμά είσαι κακιά κακιά!
– Μην μιλάς έτσι, χειροτερεύεις τη θέση σου. Πες μου έτσι είναι; Να ζητήσεις συγγνώμη από την αδερφή σου τώρα!
– Δεν ζητάω, δεν ζητάω, δεν ζητααααάω!
– Αν δεν ζητήσεις συγγνώμη τώρα δεν θα τα πάμε καθόλου καλά
– Ναι ναι, να μου ζητήσεις συγγνώμη, τώρα!
– Σκαααααάσε!
– Λοιπόν, Ερμή θέλω να πας να κάτσεις τώρα στο καρεκλάκι σου να σκεφτείς την συμπεριφορά σου. Δεν μου αρέσει καθόλου έτσι όπως μιλάς και το ότι χτυπάς. Θέλω να κάτσεις πέντε λεπτά και όταν ηρεμήσεις θα μιλήσουμε. Θέλω να σκεφτείς καλά γιατί χτύπησες την αδερφή σου και αν είναι σωστό, και μετά ελπίζω να της ζητήσεις συγγνώμη.
– Δεν θέλωωωωωω.
– Πήγαινε, μην με αναγκάσεις να σε πάω σε παρακαλώ
– Πήγαινεε
– Κατερίνα μην μιλάς εσύ, η μαμά μιλάει τώρα.
(Ο Ερμής πάει στο καρεκλάκι του και σκέφτεται)
Είμαι πολύ θυμωμένος!! Είμαι ο κακός πάλι. Μπήκα και τιμωρία στο καρεκλάκι γιατί είμαι πολύ κακός. Και της Κατερίνας δεν της είπε τίποτα η μαμά. Τίποτα!! Δεν με χτύπησε η Κατερίνα, για αυτό. Αλλά θύμωσα πολύ που μου πήρε την κούκλα, και δεν το ήθελα να τη χτυπήσω. Άλλη φορά θα της πάρω όλα τα παιχνίδια και θα της τα κρύψω. Θα της τα ρίξω μέσα στην τουαλέτα και θα πω ότι το έκανε αυτή, να την βάλει η μαμά μου στο καρεκλάκι….Κοίτα πως παίζει η Κατερίνα και εγώ κάθομαι εδώ και είμαι ο κακός και πρέπει να σκεφτώ. Σιγά μην της πω συγγνώμη, αλλά μετά η μαμά θα θυμώσει, καλύτερα να της πω για να με αγαπάει η μαμά και να μην με βάλει στο καρεκλάκι.
Βαριέμαι τώρα…
– Μαμά να κατέβω, να πω συγγνώμη; Το σκέφτηκα! Συγγνώμη Κατερίνα
– Μπράβο Ερμή! Κατέβα και παίξε με την αδερφή σου τώρα ήσυχα.
– Την άλλη φορά θα πω εγώ τι θα παίξουμε Κατερίνα!
– Αν θέλω
– Θα γίνει το δικό μου
– Ερμή, οτι θέλω εγώ θα γίνει
Γκρρρ….
Τι δίδαξε αυτή η μανούλα με το ταιμ αουτ; Μήπως ο Έρμης κάθησε και σκέφτηκε, λοιπόν πρέπει να ηρεμήσω, δεν μπορώ να συμπεριφέρομαι έτσι κάθε φορά που θυμώνω, πρέπει να ελέγχω το θυμό μου. Θα μπορούσα απλά να της το είχα πει ότι πρέπει να περιμένει ή τουλάχιστον να το συζητούσαμε βρε παιδί μου. Δεν νομίζω!!
Τώρα θα σας γράψω πως θα μπορούσε να το χειριστεί αλλιώς η μανούλα για να διδάξει στα παιδάκια της, το πως να διαχειρίζονται το θυμό τους, πως να λύνουν τις διαφορές τους, ποιοί είναι οι κανόνες του σπιτιού, και πάνω από όλα χωρίς ούτε για μια στιγμή να χάσει τη συναισθηματική σύνδεση με τα παιδιά της και να απορρίψει κανένα.
(Η μαμά χαμηλώνει τη φωτιά, παίρνει αναπνοές να ηρεμήσει γιατί σίγουρα το φαγητό θα αργήσει, αλλά επιλέγει να διδάξει στα παιδιά ένα μάθημα)
– Τι έγινε παιδάκια, ακούω φωνές και κλάματα!
– Μαμά ο Ερμής με χτύπησε και μου τράβηξε τα μαλλιααά. Πες του!!
– Για ελάτε εδώ κοντά μου και οι δύο. Ερμή κάθησε εδώ δίπλα μου κι εσύ Κατερίνα κάθησε από εδώ έτσι κοντά μου.
(Κανένα από τα δύο παιδιά δεν νιώθει προς το παρόν ενοχή και ότι είναι ο κακός ή ο δίκαιος. Κανένα από τα δύο παιδιά δεν νιώθει ότι η μαμά μπήκε για να κατηγορήσει ή για να πάρει το μέρος κάποιου, και τα δύο νιώθουν θυμό μεταξύ τους και η μαμά τους ηρεμεί)
– Λοιπόν ακούγεστε και οι δύο θυμωμένοι. Στο σπίτι μας δεν χτυπάμε, και δεν φωνάζουμε. Ελάτε να ηρεμήσουμε και να μιλήσουμε
(Η μαμά υπενθυμίζει τους κανόνες του σπιτιού)
– Μα μαμά μου τράβηξε τα μαλλιά και με χτύπησε και δεν μου έδινε την κούκλα.
– Ναι αλλά μου την άρπαξε μέσα από τα χέρια και δεν με άφηνε να την ταΐσω!
– Ένας, ένας θα σας ακούσω και τους δύο. Ερμή θύμωσες πολύ με την Κατερίνα ε; Τι έγινε;
– Παίζαμε μαμά, μπαμπά και η Κατερίνα δεν με άφηνε να ταΐσω την κούκλα με το κουτάλι
– Ναι γιατί έπρεπε να…
– Κατερινάκι μου θα μιλήσεις κι εσύ μετά. Τώρα μιλάει ο Ερμής γιατί την προηγούμενη φορά μίλησες εσύ πρώτη. Συνέχισε Ερμή.
– Ναι δεν με άφηνε και μετά δεν της την έδινα γιατί δεν είχα τελειώσει ακόμα και μου την άρπαξε και μετά θύμωσα και της τράβηξα τα μαλλιά.
– Ερμή μου καταλαβαίνω ότι πρέπει να θύμωσες πολύ που σου τράβηξε την κούκλα μέσα από τα χέρια η Κατερίνα ενώ δεν ήθελες να τη δώσεις. Είναι άσχημο να σου παίρνουν κάτι χωρίς τη θέληση σου.
– Ναι ναι, δεν μου αρέσει καθόλου.
– Το ξέρεις όμως ότι στο σπίτι μας δεν χτυπάμε. Κατερινάκι τι έγινε;
– Είπαμε να παίξουμε μαμά μπαμπά και ο Ερμής ταϊζε την κούκλα αλλά ήθελα να της δώσει γάλα και αυτός της έδινε φαϊ με το κουτάλι. Και του το είπα και δεν της έδινε γάλα, και μετά έκανε δέκα ώρες να την ταϊσει και ήθελα να παίξω κι εγώ και δεν μου την έδινε και θύμωσα και την πήρα μέσα από τα χέρια του και με χτύπησε.
– Καταλαβαίνω ότι δεν μπορούσες να περιμένεις περισσότερο και ότι βιαζόσουν να παίξεις γιατί σου αρέσει να αλλάζεις την κούκλα. Το να παίρνεις κάτι όμως με το ζόρι δεν είναι ευχάριστο ούτε για σένα, ούτε για τον άλλον. Σου αρέσει εσένα;
– Οχι..
– Σίγουρα δεν είναι ωραίο να σε χτυπάνε και πόνεσες αγάπη μου.
– Ναι, πολύ!
– Κατερινάκι τι θα μπορούσες να κάνεις για να σου δώσει ο αδερφός σου την κούκλα πιο εύκολα;
– Να τον είχα αφήσει να παίξει λίγο περισσότερο;
– Ναι
– Να του την είχα ζητήσει πιο όμορφα;
– Πολύ σωστά
– Ερμή μου, πως αλλιώς θα μπορούσες να δείξεις στην αδερφούλα σου ότι θύμωσες;
– Να της το πω και ….αααα μαμά τόση ώρα που μιλάγαμε ξέρεις τι σκέφτηκα, έχουμε και άλλη κούκλα, θα μπορούσαμε να έχουμε δύο παιδιά!! Κατερίνα τι λες;;
– Τέλεια ιδέα!!!
– Κατερίνα, συγγνώμη που σε χτύπησα!
– Δεν πειράζει, κι εγώ συγγνώμη που στην άρπαξα. Άντε φέρε και την άλλη. Μαμά τελειώνεις με το φαγητό; Πεινάω!
Εάν η μαμά γρήγορα έστελνε τον Ερμή για ταιμ αουτ, που φαινομενικά έφταιγε και έπρεπε να πάρει ένα μάθημα, θα έχανε μια μεγάλη ευκαιρία να δει ότι το άλλο της παιδάκι είναι ανυπόμονο, αρπάζει παιχνίδια γιατί δεν περιμένει και δεν μπορεί να χειριστεί ή να βρει λύση στην ανυπομονησία της.
Σίγουρα κάτι τέτοιο δεν έχεις το χρόνο να το κάνεις κάθε μέρα αλλά δεν θα χρειαστεί. Μαθαίνεις τα παιδιά σου τους κανόνες, ότι η μαμά είναι για να ηρεμεί και όχι για να τιμωρεί και να κατηγορεί και στο τέλος μαθαίνουν την δεξιότητα της σύγκρουσης.
Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από το σαιτ positiveparentingsolutions.com και το βιβλίο “New Toddler Taming” του Dr Christopher Green
Διαβάστε ακόμη:
- Nα ήταν πιο δυναμικός… (Οι σκέψεις ενός παιδιού στα λόγια της μαμάς του)
- Ναι, είμαι η μαμά «αυτού» του παιδιού