Όσα πρέπει να ξέρετε “περί δυσλεξίας” δια στόματος μιας μαμάς που τα έχει βιώσει
(Το γράμμα ενός δυσλεκτικού μαθητή που με έχει συγκινήσει αφάνταστα γιατί σα μάνα δυσλεκτικού παιδιού το έχω βιώσει και η ίδια…)
«Ξημέρωσε. Νυστάζω. Δε χόρτασα ύπνο. Ακούω τη φωνή της μαμάς. Τι θα κάνω τώρα; Θέλει να με ξαναβάλει να ξαναγράψω αυτή τη ριμάδα την ορθογραφία. Αφού όσες φορές και αν τη γράψω πάλι λάθη θα κάνω. Είμαι ένας μπουμπούνας. Το είπε κι ο μπαμπάς. Τίποτα δε θα καταφέρω… Αμάν κι αυτή η μαμά. Που τη βρίσκει τέτοια όρεξη πρωί πρωί. Κάθε μέρα με βασανίζει. Λέει πως το κάνει για το καλό μου. Όλο τρέχει για μένα όμως όσο κι αν προσπαθεί «μια τρύπα στο νερό» κάνει. Με πήγαν και σε ένα μέρος που έγραφε «Για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες». Λέτε να έχω κάτι πολύ σοβαρό; Όμως εγώ νιώθω καλά. Ούτε πυρετό έχω, ούτε η κοιλιά μου πονάει. Μόνο που κάνω πολλά λάθη στην ορθογραφία και τα γράμματα μου είναι στραβούτσικα. Δε μου αρέσει καθόλου να με λένε «μπουμπούνα» και άχρηστο. Λες να έχουν δίκιο; Αλλά πάλι μπορεί ένας άχρηστος να ζωγραφίζει ωραία όπως εγώ και να είναι «αστέρι» στην αριθμητική; Μου φαίνεται πως οι μεγάλοι είναι πιο άχρηστοι…»
«Οι νεράιδες δεν αγγίζουν όλα τα παιδιά με το μαγικό τους ραβδάκι. Αυτά που αγγίζουν γίνονται δυσλεκτικά» είχε πει ο Τζόν Λένον, δυσλεκτικός «ον». Άλλωστε η ομοιομορφία είναι βαρετή. Οι δάσκαλοι του Αϊνστάιν λέγανε στον πατέρα του πως ο γιός του είναι διανοητικά αργός, ακοινώνητος και «χαμένος στα ανοιχτά όνειρα του».
Η δυσλεξία είναι ευφυΐα πολλές φορές ανώτερη. Κοινό χαρακτηριστικό των διασήμων αντρών όπως Αϊνστάιν, Έντισον, Ντα Βίντσι, Πικάσο κ.τ.λ. Ο όρος «δυσλεξία» υποδηλώνει τις μαθησιακές δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή. Μιλάμε για άτομα ευφυέστατα, χαρισματικά, με υψηλό δείκτη νοημοσύνης που όμως δίνουν την εντύπωση του αφηρημένου, του ξεχασιάρη, του αμελή. Δεν τελειώνουν αυτό που αρχίζουν, δυσκολεύονται να μεταφέρουν τη σκέψη τους στα γραπτά με αποτέλεσμα να έχουν χαμηλή απόδοση στο σχολείο, να μη μπορούν να συμβαδίσουν με τους συμμαθητές τους, ούτε να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των ανημέρωτων εκπαιδευτικών. Γονέας και εκπαιδευτικοί του έχουν κολλήσει την ταμπέλα του «τεμπέλη». Ο γραφικός χαρακτήρας μοιάζει με 3χρονου που μόλις ανακάλυψε το μολύβι… Ακόμα και στα 12 του τον επιπλήττει ο δάσκαλος γιατί δε γράφει μια λέξη σωστά, ορθογραφημένα. Πως γίνεται όμως κάποιος να αγαπήσει κάτι που δεν το μπορεί; Και δυστυχώς με τον τρόπο που γίνεται η παραδοσιακή εκπαιδευτική διαδικασία είναι ανέφικτο.
Κι όμως… Ο δυσλεκτικός έχει προτερήματα που εμείς οι «φυσιολογικοί» δε διαθέτουμε. Οι εικόνες στο μυαλό του είναι έντονες και δυνατές και έχει έναν έντονα ευαισθητοποιημένο συναισθηματικό κόσμο.
O τρομερός θυμός του νηπίου
Αν διαγνωστεί έγκαιρα σίγουρα τα παιδιά αυτά θα τα καταφέρουν ευκολότερα. Από την προσχολική ηλικία οι νηπιαγωγοί οφείλουν πρώτοι από όλους να αφουγκράζονται τα παιδιά, να εντοπίζουν το πρόβλημα, να το επισημαίνουν στους γονείς και όχι να τα υποβιβάζουν και να τα προσβάλουν όπως συνέβη στο δικό μου παιδί. Μια από τα ίδια και στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού… Βροχή οι χαρακτηρισμοί. «Τεμπέλα», «απρόσεκτη», «τι θα κάνω με αυτήν»…
Άρχισα έναν αγώνα δύσκολο, μόνη μου. Δεν ήθελα να αφήσω το παιδί μου στο έλεος της αμάθειας. Ατελείωτες ώρες εκμάθησης στο σπίτι, διάγνωση από ειδικό, γνωστοποίηση του προβλήματος, όμως ουδείς δάσκαλος ευαισθητοποιήθηκε… «Στου κουφού την πόρτα»…
Τα παιδιά αυτά ούτε κάποια εγκεφαλική βλάβη έχουν, ούτε κάποιο πρόβλημα με την όραση, ή την ακοή. Απλά ο εγκέφαλος τους (γονιδιακό ή κληρονομικό) επεξεργάζεται και ερμηνεύει τις πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο. Κάθε τι το διαφορετικό μας παραξενεύει… Χώρια από αυτό υπάρχει και η ρατσιστική συμπεριφορά από την πλευρά των δασκάλων. Οι δάσκαλοι που δεν είναι σωστά ενημερωμένοι θα έπρεπε να παρακολουθούν εκπαιδευτικά σεμινάρια ώστε να μάθουν. Κανένα παιδί με δυσλεξία δεν είναι τεμπέλικο. Απλά το εκπαιδευτικό σύστημα είναι άχρηστο.
Σαν ενήλικες νιώθουν απόλυτα απελευθερωμένα. Με κατανόηση, υποστήριξη και αρκετή δουλειά μπορούν να διαπρέψουν. Η κόρη μου επέλεξε ένα επάγγελμα-λειτούργημα (νοσηλεύτρια) και προσφέρει τον εαυτό της για το συνάνθρωπο.
Θα ήταν ευχής έργο να δημιουργηθεί ένα σχολείο για παιδιά με δυσλεξία, με εκπαιδευτικούς εξειδικευμένους στη διδασκαλία ώστε να διδάσκουν μέσα από το παιχνίδι… Μέσα από την καρδιά τους. Ένας διαφορετικός τρόπος μάθησης…
Ποτέ μη το βάζετε κάτω… Σπάστε τα δεσμά που σας κρατάνε πίσω!!!
Πηγή: gnomionline.gr
Το διαβάσαμε στο mamastv.gr