Λίγα πράγματα στη Γη είναι τόσο δυνατά και υπερασπιστικά, όσο η αγάπη της μητέρας προς το παιδί της.
Έχουν ακουστεί ιστορίες μητέρων που σήκωσαν αμάξια για να απεγκλωβίσουν τα παιδιά τους και κάνουν τα πάντα για να τα υπερασπιστούν με νύχια και με δόντια.
Το τελευταίο παράδειγμα; Ένα κοριτσάκι με σύνδρομο υπερκινητικότητας, που εξαντλείται όταν περπατάει ή στέκεται για πολλή ώρα.
Μερικές φορές χρειάζεται ένα καροτσάκι για να ξεκουραστεί, αλλά εξαιτίας της πάθησής της, που δεν είναι άμεσα ορατή, οι ενήλικες βρίσκουν την ευκαιρία να αποδοκιμάσουν το «κακομαθημένο» πεντάχρονο με το καροτσάκι.
Περιττό να πούμε, ότι η μητέρα της Rachel Bitmead, έχει μερικά πράγματα να πει σε όσους κρίνουν την κόρη της, χωρίς να γνωρίζουν τις καθημερινές προκλήσεις που αντιμετωπίζει καθημερινά
Αυτό το ανοιχτό γράμμα απευθύνεται σε όσους έχουν κοιτάξει και επικρίνει την κόρη μου τις τελευταίες μέρες, με βλέμματα, συνοφρυώματα και ψιθύρους πίσω από την πλάτη μου.
Ελάτε και μιλήστε μαζί μου, ρωτήστε με γιατί η κόρη μου είναι σε καροτσάκι, ότι είναι ήδη μεγάλη γι” αυτό.
Ο λόγος που η Miss M, η κόρη μου, κάθεται σε καροτσάκι (δεν δείχνει ευτυχισμένη μπορώ να προσθέσω) είναι επειδή έχει σύνδρομο υπερκινητικότητας.
Όταν περπατάει παραπάνω από το συνηθισμένο ή όταν έχει πολλή ζέστη, πονάει στα πόδια της.
Και έτσι δεν μπορεί να περπατήσει μακριά χωρίς να χρειαστεί κάποιος να την μαζέψει.
Όταν τη σηκώνω, δεν μπορεί να τυλίξει τα πόδια της γύρω μου για να την κουβαλήσω, επειδή δεν έχει καθόλου δύναμη εκείνες τις στιγμές.
Επιπλέον, για να είμαι ειλικρινής, δεν αντέχω να την κουβαλάω για τόση πολλή ώρα.
Παίρνει αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη για να νιώσει καλύτερα.
Δεν χρειάζεται πάντα το καροτσάκι. Έχει περάσει ένα ολόκληρο χρόνο χωρίς να το χρειαστεί, αλλά από τις διακοπές μας έχει περπατήσει πολύ και έχει καταπονηθεί.
Δεν σκέφτηκα να το πάρω μαζί μας όταν πήγαμε διακοπές. Μακάρι να το έκανα, επειδή ο μπαμπάς την κουβαλούσε συνέχεια.
Όταν είμαστε έξω, πιάνω τον εαυτό μου να μιλάει δυνατά με την κόρη μου για τα πόδια της.
Την ρωτάω, “Πως νιώθεις τα πόδια σου; Βοήθησαν τα φάρμακα;Ελπίζω να περπατήσεις σύντομα.”
Το κάνω για να δώσω να καταλάβουν εντελώς άγνωστοι γιατί η κόρη μου χρησιμοποιεί καροτσάκι. Και έχω κουραστεί με αυτό.
Έτσι την επόμενη φορά που θα δείτε ένα παιδί σε καροτσάκι και σκεφτείτε ότι δείχνει μεγάλο για να το χρησιμοποιεί, μη κρίνετε ή μην υποθέτετε ότι το παιδί ή ο γονιός βαριέται.
Μη ψιθυρίζετε πίσω από την πλάτη του γονιού ή μη κάνετε γκριμάτσες. Επειδή το παιδί μπορεί να έχει σοβαρό λόγο που το χρησιμοποιεί.
Από μια ενοχλημένη μητέρα με κόρη που δεν μπορεί να περπατήσει, επειδή πονάει.