Όταν ο κόσμος χάνεται για ένα παιδί
Όταν λέει κανείς μεγάλα λόγια του τύπου «Όταν δεν κρατήσουμε την υπόσχεσή μας σ’ένα παιδί, ο κόσμος χάνεται» έχει υποχρέωση να επανέλθει και να μας πει τι εννοεί. Για να εξηγήσουμε πως χάνεται ο κόσμος, πρέπει να προσπαθήσουμε να περιγράψουμε πως … φτιάχνεται!
Αρχικά, λοιπόν, είναι παντού σκοτάδι , μέσα στη ζεστή σπηλιά του και ξαφνικά, όλα μα όλα είναι καινούρια για το μικρό αυτό πλασματάκι. Κοιμάται λοιπόν πολλές ώρες επιστρέφοντας στο αγαπημένο και γνώριμο σκοτάδι, ώστε να παίρνει μικρές – μικρές δόσεις του φωτεινού, άγνωστου κόσμου.
Η εικόνα και η θέα του κόσμου είναι για ένα βρέφος και για ένα μικρό παιδί όλα όσα κάνουν και λένε οι μεγάλοι άνθρωποι, μοναδικοί γι’ αυτό, αντιπρόσωποι του κόσμου, οι ίδιοι του οι γονείς. Αν το βρέφος ζούσε και μεγάλωνε σε ένα σπίτι όπου όλοι χαμογελούσαν, θα θεωρούσε ότι όλοι οι άνθρωποι του κόσμου είναι χαμογελαστοί. Έτσι λοιπόν, το παιδάκι απόλυτα εξαρτημένο καθώς είναι, βασίζεται σε ότι του λένε και ότι του κάνουν οι δύο πολύ αγαπημένοι του … γίγαντες. «Όταν γυρίσω θα σου φέρω σοκολάτα» λέει η μαμά. «Μην ξαναπάρεις το αυτοκινητάκι του φίλου σου, αύριο θα πάρουμε και θα έχεις δικό σου».
Ο κόσμος είναι το μέρος απ’ όπου η μαμά φέρνει σοκολάτα όταν γυρίσει και είναι το μέρος όπου δεν επιτρέπεται να παίρνουμε τα πράγματα των άλλων, γιατί υπάρχει τρόπος να αποκτήσουμε τα δικά μας. Κάνεις υπομονή, περιμένεις, ονειρεύεσαι κι εκείνη έρχεται και τα φέρνει … Ο κόσμος είναι ένα μέρος όπου τα λόγια έχουν συνέπεια, αντιστοιχούν σε κάτι που γίνεται πράξη. Κι έτσι χτίζεται ο κόσμος ή ένα μέρος του κόσμου, ένα βοτσαλάκι στο ψηφιδωτό.
Τώρα ξέρετε, πως φτιάχνεται ο κόσμος… και να μπορείτε να φανταστείτε πως χάνεται…. όταν κάτι που υποσχεθήκαμε δεν γίνεται. Όλη η αναμονή και το όνειρο, η επιθυμία που υπήρχε και διατηρήθηκε ώσπου να γυρίσει η μαμά, όλα αυτά γκρεμίζονται στο κενό. Γιατί να ξαναονειρευτείς λοιπόν και να έχεις ξανά εμπιστοσύνη όταν όλα κινδυνεύουν να γκρεμιστούν και να εξαφανιστούν … Και υπάρχουν πολλές ακόμα υποσχέσεις όπως «Θα πάμε σινεμά την Κυριακή» που είναι πολύ εύκολο να εκπληρωθούν, φτάνει να τις πάρουμε στα σοβαρά.
Υπάρχουν όμως και τόσες άλλες, πολύ πιο σοβαρές υποσχέσεις που δίνουμε και τι έχει να γίνει έτσι και δεν τις τηρήσουμε ; Το απλό «σ’αγαπάω» που το λέμε, και πολύ καλά κάνουμε και το λέμε, για σκεφτείτε τι παθαίνει ένα παιδί αν δεν τηρήσουμε αυτήν την τόσο σοβαρή υπόσχεση, που υπήρξε και η μεγάλη αιτία για την ύπαρξή του.
Τα αγαπάμε όλοι. Κατά κανόνα, πάρα πολύ, αλλά μιας και αυτό σημαίνει μια σειρά από πράξεις και ευθύνες, αξίζει ίσως να τις σκεφτεί κανείς. Μόνος του ο καθένας μας.
Τα φέρνουμε στον κόσμο από αγάπη και τα αγαπάμε… Υπόσχεση που πρέπει να τηρηθεί, γιατί αλλιώς θα χαθεί στ’ αλήθεια ο κόσμος.
Από το βιβλίο «Ρίζες και φτερά» – της Ανθής Δοξιάδη
babyradio.gr-Δήμητρα Ζ.
Αν σας άρεσε το άρθρο πατήστε…Share και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!