Χιλιάδες νέοι πέρασαν από το κελί του Αγίου Παïσίου στο Άγιο Όρος για να τον συμβουλευτούν. Το κύριο μήνυμά του προς τα παιδιά μας είναι, να πιστεύουν και να αγαπούν πρώτα το Θεό και μετά την εικόνα Του, που είναι ο άνθρωπος. Όλη η σύγχρονη παιδεία μιλά μόνο για τον ανθρωπισμό. Μπορεί όμως κάποιος να αγαπήσει σωστά τον συνάνθρωπο, αν δεν έχει τη φώτιση του Θεού και καθαρή καρδιά;
Χρειάζεται να αγωνίζονται οι νέοι με πολύ φιλότιμο για να μη λυπήσουν το Θεό. Θα μας πει ο Χριστός: «Παιδί μου εγώ έκανα τόσα για να σε σώσω. Έχυσα το αίμα μου και υπέμεινα τόσα πάθη, εσύ τι έκανες για να σωθείς;». Σήμερα ήρθε η εποχή να διαχωριστούν τα πρόβατα από τα ερίφια, οι πιστοί από τους απίστους. Αργότερα θα ‘ρθει καιρός που θα δώσουμε εξετάσεις, θα υποστούμε και διωγμούς για την πίστη μας και τότε θα φανεί το μπακίρι από τον χρυσό.
Οι νέοι μας πρέπει να συλλάβουν το βαθύτερο νόημα της ζωής, ότι δηλαδή αυτή η ζωή είναι ένα ταξίδι για την άλλη, την αιώνια ζωή. Αυτός που ταξιδεύει χρειάζεται έναν οδηγό, ένα καλό πνευματικό. Αυτός μας βάζει σε πρόγραμμα, λίγη μελέτη, λίγη προσευχή, μας συμβουλεύει πώς να αποφύγουμε τις αιτίες και τις αφορμές της αμαρτίας, ώστε να κοινωνούμε συχνά. Έτσι μέσα στην καρδιά μας θα είναι ο Χριστός.
Όταν ο άνθρωπος δεν πιστεύει στο Θεό τότε θέλει να γλεντήσει τη ζωή του, γι’ αυτό και επιδίδεται σε κάθε αμαρτία. Οι αμαρτίες όμως έχουν και επιπτώσεις στη ζωή μας. Μπορούν να μας οδηγήσουν εύκολα τόσο στον πνευματικό όσο και στο σωματικό θάνατο. Χωρίς τη βαθειά πίστη στο Θεό είναι δύσκολο ένας σημερινός νέος να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, όπως είναι η χωρίς μέτρο και ποιότητα διασκέδαση, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά ή και τα διάφορα ψυχοναρκωτικά που προβάλλονται μέσα στο διαδίκτυο.
Το μεγαλύτερο σφάλμα των γονέων είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις επιταγές του κοσμικού φρονήματος. Δηλαδή να ενεργούμε και να σκεφτόμαστε σύμφωνα με το τι θέλει ο κόσμος, ο γείτονας, η κοινωνία και όχι με το τι θέλει ο Θεός για μας. Έτσι εμείς και τα παιδιά μας γευόμαστε την πρόσκαιρη κοσμική ευτυχία και όχι την σταθερή και αιώνια ευτυχία που πηγάζει από την εσωτερική μας πνευματική ζωή. Εκείνο που εμποδίζει τον άνθρωπο στην προκοπή του είναι, ότι το μυαλό του δουλεύει για διάφορα πράγματα εκτός από τα πνευματικά.
Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε στους νέους να πονούν για την σύγχρονη κατάντια του κόσμου, ώστε η προσευχή τους να είναι έντονη και καρδιακή προς τον Θεό. Όλη η βάση της πνευματικής σας ζωής είναι να σκέφτεστε τον άλλο και να βάζετε τελευταίο τον εαυτό σας. Όταν έρθουμε στη θέση του άλλου και τον καταλάβουμε τότε συγγενεύουμε με τον Χριστό.
Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει από μικρός να δέχεται τις θλίψεις καλύτερα από τις χαρές. Το πικρό φάρμακο πολλές φορές είναι καλύτερο από το γλυκό, διότι θεραπεύει. Η πραγματική χαρά γεννιέται από τον πόνο. Η πνευματική ζωή δεν είναι εύκολη.
Χρειάζεται πολύ αυταπάρνηση, πολύ φιλότιμο, ταπείνωση, αρχοντιά και θυσία. «Ο Χριστός έχει τοποθετήσει την πρίζα, αλλά τα δικά μας καλώδια είναι σκουριασμένα και δεν δέχονται τη Θεία Χάρη. Να ξεσκουριάσουμε τα καλώδια, ν’ αγωνιστούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να κόψουμε τα πάθη μας, ν’ αποκτήσουμε τις αρετές και έτσι θα μας επισκεφτεί η χάρις του Θεού».
π. Αθανασίου Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού-trikalanews.gr