Ράινα Μελισσηνού
Εγώ έχω υποχρέωση να στο πω να το γνωρίζεις, αλλά άμα κανείς σε ρωτήσει μην πεις ότι το έμαθες από εμένα. Προφανώς πρόκειται για ένα κοινό μυστικό που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν το συζητάει μέχρι να διαβεί το κατώφλι του γονεϊκού ρόλου. Μέχρι τότε ζεις στο συννεφάκι σου και νομίζεις πως τα βάσανα που έχει ένα παιδί είναι λίγα. Όπως ακριβώς τα βλέπεις και στις ταινίες και στις διαφημίσεις… Λίγο θα γκρινιάζει, ελάχιστα θα λερωθεί, πιθανόν και να αρρωστήσει, υπάρχει και η περίπτωση να κλάψει όταν είναι κουρασμένο. Και έτσι ζούνε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Όλα αυτά τα μηδαμινά που έχει πάρει το αυτί σου, αυτομάτως μόλις γίνεις γονιός καταλαβαίνεις πως δεν είναι καθόλου λίγα. Τα περισσότερα παιδιά πολύ γκρινιάζουν και κλαίνε, λερώνονται όλη την ώρα και… αρρωσταίνουν συνέχεια. Όταν δεν αρρωσταίνουν… παθαίνουν απίθανες αλλεργίες, κάνουν εμετούς ή πέφτουν και χτυπάνε, βάζουν γύψους, κάνουν ράμματα, καταπίνουν μπαταρίες και άλλα αντικείμενα που ποτέ δεν θα φανταζόσουν. Έτσι, βρίσκεσαι στο εφημερεύον νοσοκομείο κρατώντας το πονεμένο σπλάχνο σου αγκαλιά σε κατάσταση πανικού στις τρεις το ξημέρωμα. Και εκεί που νόμιζες πως όλα αυτά συμβαίνουν μόνο σε σένα συναντάς και άλλους πολλούς απεγνωσμένους γονείς που έχουν μία δική τους εντελώς πρωτότυπη ιστορία τρόμου να σου αφηγηθούνε.
Άλλος μεγάλος πόνος των γονιών είναι οι λεγόμενες «αθώες παιδικές ιώσεις» που ξεκινάνε από νωρίς τον Σεπτέμβρη και διαρκούν μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού. Όλη αυτήν την περίοδο… οι μύξες τρέχουν, ο λαιμός κλείνει τα παιδιά ξυπνούν συνέχεια το βράδυ είτε γιατί έχουν βήχα, είτε γιατί πονάει το αυτί, η κοιλιά και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Φυσικά κάτι από όλα αυτά τα κολλάμε και εμείς οι γονείς ταυτόχρονα με τα παιδιά και η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη.
Διαβάστε τη συνέχεια στο ilov.gr