Η παρέλαση με τα μάτια ενός μαθητή!
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή το διαδίκτυο γεμίζει με άρθρα ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ των παρελάσεων. Από τη μια το εθνικό φρόνημα κι από τη άλλη επιχειρήματα περί καθοδήγησης και ανάπτυξη εθνικισμού με επικίνδυνες προεκτάσεις. Μήπως όμως και οι δύο πλευρές υπερβάλουν κάπως; Από την πλευρά μου, θεωρώ πως η παρέλαση είναι κάτι καθαρά προσωπικό κι ένα παιδί δεν χρειάζεται να πιέζεται για τη συμμετοχή του ή την αποχή του.
[babyPostAd]Ας δούμε την παρελαση με τα μάτια ενός μαθητή…
* Προσφέρει ώρες ξεγνοιασιάς στα παιδιά (όλοι θυμόμαστε πώς περιμέναμε τις πρόβες παρελάσεως για να χάσουμε μαθήματα)
* Χαρίζει αναμνήσεις σχολικές. Θα τις θυμάται κάθε παιδί στην ενηλικίωση και θα γελάει
* Είναι ευκαιρία για φωτογραφήσεις! Προσωπικά έχω άπειρες φωτογραφίες με συμμαθητές από παρελάσεις.
* Το μπλε και το λευκό πηγαίνει σε όλους
* Είναι ωραίο να σε καμαρώνουν και να σε χειροκροτούν
* Μπροστά τ΄αγόρια και πίσω τα κορίτσια: ε και; Άλλωστε και οι σχολικές τουαλέτες δεν είναι μεικτές; Άλλωστε αν υπήρχε διάκριση δε θα ήταν μεικτή η ομάδα των παραστατών με το σημαιοφόρο.
* Δημιουργείται αντιζηλία; Γιατί κάποιος να μπει παραστάτης και σημαιοφόρος; Με την ίδια λογική γιατί να υπάρχει απουσιολόγος αλλά και βαθμολογία;
* Διακρίσεις ύψους: Κάθε παιδί γνωρίζει το ύψος του, δε χρειάζεται μια παρέλαση για να το υπενθυμίσει.
* Ομοιόμορφη στολή – μάζα: Θα βρει τρόπο να διαφοροποιηθεί! Παρατήρησε τους μαθητές σε μια σχολική παρέλαση. Ύψος τακουνιού και ύψος φούστας στα κορίτσια. Διαφορά στιλ παντελονιού (ακόμη και σκισμένο τζιν έχω δει σε παρέλαση) και πουλόβερ στ΄ αγόρια. Πάντα τα παιδιά δίνουν το δικό τους στιλ στην όμοια ενδυμασία.
* Είναι μια δραστηριότητα ομαδική και θέλει συνεργασία. Αυτό από μόνο του αρκεί!