Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε που έφερα το παιδί μου στον κόσμο.. πολλές φορές επιχείρησα να γράψω κι εγώ τη δική μου εμπειρία αλλά ποτέ δε μπόρεσα να την ολοκληρώσω… ελπίζω τούτη τη φορά να τα καταφέρω..
Παντρεύομαι τον έρωτα της ζωής μου λοιπόν στα 26 μου χρόνια… κάνουμε το σπίτι μας, τη ζωή μας, τα ταξίδια μας… ώσπου μετά από 7 μήνες γάμου προκύπτει εγκυμοσύνη… δεν ήταν στα άμεσα σχέδιά μας, ωστόσο ήρθε. Ενώ λοιπόν ο άντρας μου δε μπορούσε να κρύψει τη χαρά του, εγώ βούλιαζα σε μια θλίψη… δε την πήρα καλά την είδηση μιας και θεωρούσα ότι στη δεδομένη στιγμή ο ερχομός ενός παιδιού θα με πήγαινε πίσω στα εργασιακά..
Ενώ όλα πήγαιναν καλά,αρχίζει σιγά σιγά ο γολγοθάς… στο τέλος του τρίτου μήνα αναγκάζομαι να μείνω στο κρεβάτι για 10 μέρες γιατί είχα συσπάσεις..έπειτα κάνω την εξέταση για την αυχενική διαφάνεια στη τότε γυναικολόγο μου η οποία δεν ήταν εξειδικευμένη και μου βγάζει τιμή αυχενικής 2,4. Σίγουρο down. Μου μιλά για αμνιοπαρακέντηση. Της λέω όχι. Ότι και να είναι δεν το ρίχνω. Πάω σε εξειδικευμένο κέντρο και σε πυρηνικό για εξέταση αίματος. 1,2 η αυχενική!!!! Το μωράκι μου μια χαρά!!! Δοξάζω τον Θεό!!! Τον ευγνωμονώ που μου το έστειλε και που άκουσε τις προσευχές μου..και αλλάζω γιατρό.
Όμως… στο τέλος του 4ου μήνα, διαπιστώνω μια ενόχληση στην βουβωνική περιοχή και στη περιοχή του ισχίου.. Δε το αναφέρω στον γιατρό μου και θεωρώ ότι μάλλον φταίει το γεγονός ότι δε περπατώ πολύ. Στο 5ο μήνα ο πόνος είναι μεγαλύτερος… το αναφέρω στο γιατρό ο οποίος μου λέει ότι μπορεί να οφείλεται στη μέση..σύνηθες φαινόμενο στις εγκυμονούσες… Στον 6ο μήνα ο πόνος μεταφέρεται στο ίδιο σημείο και στο άλλο πόδι… πλέον χρησιμοποιώ το λεγόμενο «πι». Δε μπορώ να περπατήσω μόνη μου. Ο πόνος αφόρητος 24 ώρες το 24ωρο. Δε κοιμάμαι.. κλαίω, πονάω.. ο άντρας μου τα έχει χάσει, δε ξέρει τι να κάνει και με πηγαίνει στο νοσοκομείο.. 1 εβδομάδα νοσηλεία, μαγνητική και συμπερασμα : ΠΑΡΟΔΙΚΗ ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΙΣΧΙΩΝ. Τι είναι αυτό;;;;;;;;;;
Μου το έξηγούν όσο πιο απλά μπορούν για να καταλάβω τι γίνεται… σπάνια πάθηση κατά τη κύηση. Σταματά να αιματώνεται η περιοχή των ισχίων και δημιουργούνται φλεγμονές στα ισχία. Ετσι εξηγείται λοιπόν ο ΑΦΟΡΗΤΟΣ πόνος… Ω Θεέ μου, βοήθα με να αντέξω να γεννήσω το παιδάκι μου… πάρε λίγο τον πόνο από τα πόδια μου…
Οι γιατροί μίλησαν: αυτοάνοσο νόησημα, το οποίο θα κάνει τον κύκλο του (συνήθως διαρκεί 6-8 μήνες) και ότι αγωγή κι αν ακολουθήσει ο ασθενής είναι συντηρητική.. έτσι λοιπόν μου επιτρέπουν να πάρω 16ml αντιφλεγμονωδών ημερησίως..Παρακαλάω μέρα νύχτα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή να προστατεύει η Παναγία το παιδάκι μου από τα φάρμακα…
Το μαρτύριο όμως δε τελειώνει… στον 7ο μήνα, πέφτω μέσα στο σπίτι ενώ ήμουν με το «πι» και παθαίνω κάταγμα (ευτυχώς έπεσα σαν να κάθησα και δεν ακούμπησα πουθενά την κοιλίτσα μου). Ο πόνος… δεν τον αντέχω άλλο αυτόν τον πόνο… Θεούλη μου καλέ…
Κλινήρης για τις επόμενες 6 εβδομάδες… πλήρης ακινησία με απεριόριστο πόνο.. εφιαλτικές στιγμές… ωσπου φτάνω στη 36η εβδομάδα και επιτέλους ο γιατρός μου αποφασίζει να με ξεγεννήσει!!!!
Η καισαρική προγραμματίστηκε το πρωί… Το μωράκι μου υγιέστατο Δόξα το Θεό!!!! Δεν τον ακούμπησε κανένα φάρμακο!!!! Δόξα το Θεό!!!!! Τον πήρα στην αγκαλιά μου το βράδυ… τι ευλογία Θεέ μου… τι ευλογία…
Αρχισα να περπατώ σιγά σιγά αφού το μωρό έγινε 3 μηνών.. Σήμερα τον καμαρώνω και ενώ αντιμετωπίζω προβλήματα οστεοπόρωσης, νιώθω ευτυχία που τον βλέπω γερό και ευτυχισμένο… Σε ευχαριστώ Θεέ μου… σε ευχαριστώ…
Εάν δεν είχα τον άντρα μου δίπλα μου, βράχο γερό και δυνατό, σε όλα παρόν…δε ξέρω πώς θα συνέχιζα και πώς θα έκανα υπομονή… Είναι η ζωή μου όλη , ο άντρας μου και το παιδάκι μας και ευγνωμονώ τον Θεό για όσα με αξίωσε να έχω!
Αγγελική
Πηγή: eimaimama.gr