Παίξε για λίγο μόνος, διαβάζω με την αδερφή σου τώρα! (οι σκέψεις ενός παιδιού στα λόγια της μαμάς του)
(Η μαμά του Κώστα κάθεται με την Άννα 6 χρονών να διαβάσουν για το σχολείο της.)
Μμμμ θέλω κι εγώ τη μαμά μου. Κοίτα πως κάθεται με την Άννα. Και γελάνε, και την προσέχει.
– Μαμά! Μαμά!
– Τι είναι Κωστάκη μου;
– Θέλω να μου διαβάσεις ιστορία
– Κωστάκη μου, όχι τώρα δεν βλέπεις ότι η μαμά διαβάζει με την Άννα. Παίξε λίγο εσύ και άσε μας λίγο ήσυχους ε; Μετά αν έχω χρόνο μπορεί να σου διαβάσω.
Πφφφ, δεν θέλω. Όλο με την Άννα είναι η μαμά μου.
(Ο Κωστάκης κλωτσάει ένα μπαλάκι και το πετάει πάνω στο βιβλίο της Άννας)
– Κωστάκη μου σε παρακαλώ!! Έλα αγάπη μου! Μην παίζεις εδώ! Ενοχλείς την Άννα και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Έλα σαν καλό παιδάκι κάτσε λίγο ήσυχα να διαβάσουμε
Μμμ δεν θέλω να τους αφήσω να διαβάσουν. Θέλω κι εγώ τη μαμά μου, τώρα! Αν κάτσω ήσυχα θα είμαι καλό παιδί; Αφού δεν θέλω, είμαι κακός; Μάλλον είμαι.
(Ο Κώστας ανεβαίνει στην καρέκλα και αρχίζει να χτυπάει μια κουτάλα με δύναμη στον πάγκο)
– Κωωωώστα, αρχίζω και νευριάζω. Σταμάτα να κάνεις φασαρία. Αν κάτσεις ήσυχος θα σου δώσω αυτήν την ωραία σοκολάτα που είπαμε;
Μμμ ωραία η σοκολάτα αλλά θα μου τη δώσει έτσι κι αλλιώς μετά και δεν πεινάω τώρα
(Ο Κώστας κατεβαίνει από την καρέκλα και πάει και ανοίγει το συρτάρι και βγάζει έξω όλα τα πανάκια της κουζίνας)
– Κώστα σταμάτα τώρα! Κάτσε ήσυχος. Βάλε τα πανάκια στη θέση τους!
– Όχι δεν τα βάζω.
– Κώστα βάλε τα πανάκια στη θέση τους τώρα!
– Δεν τα βάζω!
– Αν δεν βάλεις τα πανάκια στη θέση τους δεν θα δεις παιδικά για μια ολόκληρη μέρα
– Ας μην δω! Δεν με νοιάζει!
– Λοιπόν την επόμενη φορά που θα είσαι άτακτος θα κάτσεις στο καρεκλάκι στο δωμάτιο σου,τιμωρία!
Δεν θέλω να κάτσω στο καρεκλάκι, θέλω η μαμά μου να παίξει μαζί μου! Δεν θέλω να κάθεται με την Άννα!
(Ο Κώστας πάει στο μπάνιο και αδειάζει όλο το σαπούνι στο πάτωμα)
– Μαμά, έλα να δεις! Καθαρίζω το πάτωμα
– Κωωωώστα, ήμαρτον!! Λοιπόν τώρα πάμε στο καρεκλάκι στο δωμάτιο σου! Θα κάτσεις μέχρι να σε φωνάξω, να σκεφτείς!
(Η μαμά του Κώστα τον βάζει στο καρεκλάκι και φεύγει. Ο Κώστας κατεβαίνει και έρχεται πάλι στο σαλόνι)
– Κώστα δεν σου είπα να έρθεις! Πήγαινε αμέσως μέσα, δεν τελειώσες την τιμωρία σου!
– Δεν πάω
– Θα σε πάω σηκωτό να μάθεις και τώρα θα κάτσεις παραπάνω ώρα για να μην με ακούς. Έχω αρχίσει και νευριάζω πολύ!
(Η μαμά του Κώστα τον πάει σηκωτό, τον βάζει στο καρεκλάκι, τον απειλεί ότι αν κατέβει θα φάει πολύ άσχημη τιμωρία. Ο Κώστας κατεβάινει και έρχεται πάλι στο σαλόνι)
Nα ήταν πιο δυναμικός… (Οι σκέψεις ενός παιδιού στα λόγια της μαμάς του)
– Κώστα θα τις φας, πραγματικά μου έχει ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Τι σε έχει πιάσει πια! Σήμερα βρήκες να είσαι τόσο άτακτος;; Κάτσε ήσυχος για δέκα λεπτά!!
Πωπω η μαμά μου νευρίασε αλλά θέλω τη μαμά μου! Να με βλέπει, Να είμαι κοντά της.Δεν καταλαβαίνει πια!
(Η μαμά συνεχίζει να διαβάζει με την Άννα, πολύ εκνευρισμένη τώρα. Ο Κώστας είναι ήσυχος για τα επόμενα δέκα λεπτά. )
– Μαμά, έλα να δεις!
(Ο Κώστας έχει βγάλει όλα τα σιδερωμένα σεντόνια στο πάτωμα από το συρτάρι και πατάει πάνω με τα παπούτσια του. Η μαμά βλέπει κυριολεκτικά κόκκινο και του ρίχνει δυο τρεις γερές ξυλιές στον πωπό)
– Κώστα είσαι κωλόπαιδο! Ξέρεις πόση ώρα μου πήρε να τα σιδερώσω και πάτησες με τα βρωμοπαπουτσά σου πάνω;; Θα σε πλακώσω βλαμένο! Λοιπόν μην ακούσω κιχ!
Άου πόνεσε αυτό πολύ. Πονάει!Δεν θα κλάψω όμως. Θέλω ακόμα τη μαμά μου.Και αν είμαι άτακτος έρχεται.
(Ο Κώστας πάει μετά από λίγο στην κουζίνα και του έρχεται η φαεινή ιδέα να βγάλει το αλεύρι και να φτιάξει κεικ. Ρίχνει όλο το αλέυρι στο πάτωμα)
– Κώωωστα!!
Και τώρα τι; Τι θα κάνει η μαμά του Κώστα τώρα; Του μίλησε ευγενικά, τον δωροδόκησε, τον απείλησε οτι δεν θα δει τηλεόραση, τον έβαλε ταιμ αουτ, τον έδειρε. Τι άλλο θα κάνει για να ησυχάσει ο Κώστας;; Να τον δείρει περισσότερο; Να τον δέσει με ένα σχοινί σε ένα δέντρο;; Η μαμά του Κώστα έχει αρχίσει ένα ξεκάθαρο παιχνίδι ισχύος. Το οποίο την φέρνει σε αδιέξοδο, δε βελτιώνει τη συμπεριφορά του μικρού της, δε διαβάζει την Άννα, μαθαίνει στο μικρό της ότι η αρνητική συμπεριφορά τραβάει την προσοχή της, του διδάσκει ότι μπορεί να χτυπάει και να χειρίζεται όταν θέλει κάτι και το πιο σημαντικό από όλα χάνει τη σύνδεση με το παιδί της, δεν μπορεί να επικοινωνήσει. Και μην ξεχνάμε, την αφήνει με ενοχές και τα νεύρα τσατάλια!! Πως θα μπορούσε η μαμά αυτή να αποφύγει όλο αυτό; Με το να αναγνωρίσει την ανάγκη του παιδιού της πίσω από την συμπεριφορά του και να μην αντιδράσει άμεσα στην τελευταία αλλά στην ανάγκη του.
(Ο Κωστάκης κλωτσάει ένα μπαλάκι και το πετάει πάνω στο βιβλίο της Άννας. Η μαμά σκέφτεται)
Μμμμ η αλήθεια είναι ότι τώρα που άρχισε σχολείο η Άννα δίνω πολύ προσοχή σε αυτήν. Προφανώς ο Κωστάκης χρειάζεται την προσοχή μου. Αυτό έχει ανάγκη μωρέ ο Κωστάκης μου.
– Άννα μου συγνώμη λίγο.
(Η μαμά πάει κοντά στον Κωστάκη, κατεβαίνει στο ύψος του και του λέει)
– Αγορίνα μου, το ξέρω ότι δεν έχουμε παίξει πολύ μαζί τελευταία γιατί περνάω πολύ ώρα με την Άννα να διαβάσουμε. Το καταλαβαίνω ότι δεν σου αρέσει αυτό
– Ναι, όλο με την Άννα είσαι, και μετά δεν παίζεις μαζί μου, όλο μου λες να παίζω μόνος μου.
– Αγάπη μου, η Άννα άρχισε σχολείο και με χρειάζεται. Είναι σημαντικό για αυτήν να την βοηθήσω και θέλω πολύ να το κάνω.
Μμμ και μένα η μαμά μου, θα με βοηθήσει όταν τη χρειάζομαι. Αλλά πότε;; Την θέλω.
– Όμως σε παραμέλησα λίγο, συγνώμη. Λοιπόν θέλεις μόλις τελειώσουμε με την Άννα να στήσουμε το ΜακΚουιν και να μου δείξεις πως μπορείς να βάζεις τον Μπάρμπα και τον ΜακΚουιν να κάνουν γύρω γύρω;;
– Ναι ναι! Και να βάλω και τον Λουίτζι;;
– Ναι αγάπη μου
– Ωραία μαμά θα περιμένω να με φωνάξεις
(Μετά από μισή ώρα η μαμά φωνάζει τον Κώστα)
– Ελα Κώστα που είσαι;;
– Μαμαααααά μουυυυ!!!
Έτσι η μαμά του κατάφερε να κάνει τον μικρό της να νιώσει ότι τον καταλαβαίνει, ότι τον ακούει, ότι η προτεραιότητα ήταν να διαβάσει η Άννα και ότι και αυτός θα έχει προτεραιότητα, και να είναι ήσυχος! Και πάνω από όλα είχε την ηρεμία της. Δέκα λεπτά να παίξει μαζί του, το παιδί θα καθησυχαστεί και την επόμενη φορά θα την εμπιστευθεί.Η τιμωρία και οι φωνές, δωροδοκίες και απειλές, δεν απευθύνονται στην ανάγκη του παιδιού, επιφανειακά αντιμετωπίζουν την συμπεριφορά του. Πιστεύω ότι πριν μπλεχτούμε σε παιχνίδια ισχύος και χάσουμε τελείως την μπάλα, αν εξετάσουμε την ανάγκη που κρύβει η συμπεριφορά και την αντιμετωπίσουμε καταφέρνουμε και αυτό που θέλουμε αλλά και διδάσκουμε και διατηρούμε την σύνδεση με το παιδάκι μας.
Πηγή: toddlersthoughts.blogspot.gr