Ποιος ο ρόλος των γονέων στη μελέτη του παιδιού στο σπίτι;

Ποιος ο ρόλος των γονέων στη μελέτη του παιδιού στο σπίτι;

Γράφει η Πηνελόπη Τσακανίκα

Η μελέτη του παιδιού στο σπίτι αποτελεί ένα από τα πλέον φλέγοντα θέματα του εκπαιδευτικού κόσμου, καθώς αίρει κατά κάποιον τρόπον ¨έριδες¨, μεταξύ των άμεσα εμπλεκομένων με το μαθητή μερών, γονέων και εκπαιδευτικών, με αρνητικό πολλές φορές αντίκτυπο για αυτόν.

[babyPostAd]Πριν προβούμε σε αναφορά του τρόπου με τον οποίον ο γονέας θα ήταν καλό να εμπλέκεται στη μελέτη του παιδιού στο σπίτι, θα αναφέρουμε ορισμένους ¨τύπους¨ γονέων που έχουμε συναντήσει στην μέχρι τώρα πορεία μας, αναφορικά με την αντιμετώπιση του παιδιού την ώρα της μελέτης. Συνοπτικά μπορούν να αναφερθούν οι εξής:

Ο αγχωμένος τύπος. Ο τύπος αυτού του γονέα πραγματικά βιώνει μεγαλύτερο άγχος από το παιδί σχετικά με τη μελέτη, αλλά και τη γενικότερη φοίτηση του στο σχολείο. Πολλές φορές νιώθει σαν ο ίδιος να φοιτά στο σχολείο για δεύτερη φορά.

Ο αποστασιοποιημένος τύπος: Στην περίπτωση αυτή ο γονέας δεν ασχολείται καθόλου με το αν το παιδί θα διαβάσει στο σπίτι ή ποιες είναι οι υποχρεώσεις του για το  σχολείο. Πολλές φορές τα λόγια τους μετουσιώνονται στην φράση ¨Αν θέλει να διαβάσει, έχει καλώς…¨

Ο παρεμβατικός τύπος: Ο γονέας που παρεμβαίνει συνεχώς στην μελέτη του παιδιού, υπαγορεύοντας του τις περισσότερες φορές τις σωστές απαντήσεις.

Ο γονέας ¨παιδαγωγός¨: Αυτός ο τύπος δημιουργεί τη μεγαλύτερη σύγχυση στον μαθητή και πολλές φορές ο εκπαιδευτικός έχει ακούσει από το παιδί να αναφέρει: ¨΄Ετσι μου έδειξε η μαμά μου ή ο μπαμπάς μου κι έτσι θα το κάνω κι εγώ¨.

Ο γονέας ¨αρωγός¨: Στην προκειμένη περίπτωση ο γονέας λειτουργεί ως οργανωτής του χώρου και του χρόνου της μελέτης του παιδιού, ενώ άλλες φορές του επισημαίνει ορισμένα λάθη, τα οποία διορθώνονται από το ίδιο το παιδί, ενώ σε καμία περίπτωση δεν αναμένει από το παιδί να είναι αλάνθαστο.

Αναφορικά με τις ανατιθέμενες κάθε φορά εργασίες για το σπίτι θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε καμία περίπτωση αυτές δεν έχουν τιμωρητικό ή διεκπεραιωτικό χαρακτήρα ή δεν αποσκοπούν απλά στην απασχόληση του μαθητή στο σπίτι. Αντίθετα μέσα από αυτές ο εκπαιδευτικός προσπαθεί να διαπιστώσει το βαθμό κατανόησης των διδαχθέντων εντός της σχολικής τάξης. Προς αυτήν την κατεύθυνση είναι προτιμότερο ο μαθητής να μην καταπιαστεί με μια δραστηριότητα αν δεν την κατανοεί ή να μην εκτελέσει ένα μέρος αυτής, απευθυνόμενος στον εκπαιδευτικό την επαύριο, από το να την συμπληρώσει απλά υπό την υπόδειξη του γονέα χωρίς να την έχει κατανοήσει. Ο εκπαιδευτικός της τάξης εξάλλου, συνήθως, γνωρίζει τις δυνατότητες και τις αδυναμίες των μαθητών του, γι αυτό καλό θα ήταν να εξατομικεύει και διαφοροποιεί τις όποιες εργασίες, προς όφελος των μαθητών.

Γενικότερα ως προς τη στάση που πρέπει να υιοθετούν οι γονείς αναφορικά με τη μελέτη του παιδιού στο σπίτι, είναι γεγονός ότι οι ακραίες συμπεριφορές δεν ωφελούν ποτέ, τουναντίον, μόνο σύγχυση μπορούν να δημιουργήσουν στο παιδί. Προς αυτήν την κατεύθυνση ο γονέας θα πρέπει να ακολουθήσει τη μέθοδο του ¨αρωγού¨ γονέα. Βάσει αυτού εκείνος θα οργανώσει το χώρο και το χρόνο μελέτης του μαθητή, τουλάχιστον στην αρχή, θα του δώσει αν χρειαστεί το έναυσμα για τη διόρθωση ενός λάθους αλλά ποτέ δεν θα υπαγορεύσει την σωστή απάντηση και γενικότερα θα επιτρέψει στο παιδί να κάνει λάθος αν εκείνο δεν μπορεί να οδηγηθεί στη σωστή απάντηση. Επιπλέον, δεν θα προσπαθήσει να υποσκελίσει το ρόλο του εκπαιδευτικού δείχνοντας τρόπους επίλυσης άγνωστους για το μαθητή, που δεν σχετίζονται δηλαδή με τα διδαχθέντα εντός τάξης.

Γενικότερα η μελέτη στο σπίτι ταλανίζει τόσο τους εκπαιδευτικούς, αναφορικά με το περιεχόμενο αυτών, ενώ πολλές φορές τυγχάνει να δέχονται επικρίσεις από τους γονείς για το περιεχόμενο ή για την ποσότητα αυτών, όσο και τους γονείς αλλά και τους μαθητές. Οι γονείς καλό θα ήταν να συμβουλεύονται τους εκπαιδευτικούς σχετικά με μεθόδους και τεχνικές μελέτης στο σπίτι που θα διευκολύνουν τον μαθητή, αλλά και οι εκπαιδευτικοί να καλλιεργούν στους μαθητές τεχνικές οργάνωσης και μελέτης, που θα τους φανούν δεόντως βοηθητικές σε όλη την διάρκεια της μαθητικής τους και μη ζωής, αναπτύσσοντάς τους δεξιότητες μεταγνωστικού χαρακτήρα.

Σε κάθε περίπτωση η εποικοδομητική συνεργασία και η ανάπτυξη αλληλοσεβασμού μεταξύ των γονέων και των εκπαιδευτικών, επηρεάζει καταλυτικά τόσο τη στάση του παιδιού απέναντι στη μάθηση, όσο και τη μαθησιακή του πορεία στο σύνολό της.

______________________________________________________

Η Πηνελόπη Τσακανίκα είναι Ειδική Παιδαγωγός, Απόφοιτη του Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με Μεταπτυχιακές Σπουδές στις Επιστήμες της Αγωγής- Ειδική Εκπαίδευση του Πανεπιστημίου Λευκωσίας.

Πηγή:  limnosfm100.gr

Διαβάστε ακόμη:

Γιατί μιλάμε στα μωρά «μπεμπεκίστικα»;

Αυτή η μαμά φωτογραφίζεται με το γιο της για την πρώτη μέρα στο σχολείο – Και ο λόγος είναι υπέροχος!

Αυτή η μαμά ντύνεται Maleficent και δηλώνει οτι «Ακόμα και οι κακοί ήρωες θα έκαναν τα πάντα για τα παιδιά τους!»