Η τιμωρία σύμφωνα με τους ειδικούς αλλά και πολλούς γονείς δε λειτουργεί και συνήθως δεν έχει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Και παρόλο που, μερικές φορές, φαντάζει ως η μόνη λύση για να καταλάβει το παιδί αυτό που θέλουμε να του πούμε και να το “υπακούσει”, δεν είναι η λύση που πρέπει να επιλέξουμε.
Ειδικές μελέτες μας ενημερώνουν ότι η τιμωρία φέρνει αντίθετο αποτέλεσμα και δημιουργεί προϋποθέσεις για ακόμη χειρότερη συμπεριφορά του παιδιού.
Πώς γίνεται, όμως, να κάνεις ένα παιδί να συμπεριφέρεται καλύτερα όταν το κάνεις να αισθάνεται “χειρότερα”;
Τα παιδιά ρουφάνε τη γνώση σα σφουγγάρια και εξοικειώνονται πολύ γρήγορα με αυτά που βλέπουν γύρω τους. Τα καταγράφουν και τα αντιγράφουν χωρίς εμείς να το αντιλαμβανόμαστε. Οφείλουμε, λοιπόν, να δίνουμε το καλό παράδειγμα και να γινόμαστε σωστά πρότυπα, γιατί εάν εμείς φωνάζουμε, εκνευριζόμαστε και γινόμαστε επιθετικοί τότε δημιουργούμε παιδιά με ανάλογη συμπεριφορά. Η πειθαρχία και ο έλεγχος του εαυτού μας είναι πρότυπο συμπεριφοράς για τα παιδιά μας.
Τα παιδιά, όπως όλοι μας, λειτουργούν πολύ καλύτερα όταν νιώθουν ένα στοργικό και ασφαλές περιβάλλον γεμάτο κατανόηση. Εάν νιώσουν φόβο, θα αντιδράσουν με τον τρόπο που θέλουμε γιατί φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν κι όχι επειδή θα έχουν καταλάβει τον πραγματικό λόγο. Σίγουρα ως γονείς πρέπει να θέτουμε όρια αλλά να το καταφέρνουμε χωρίς απειλές.
Η τιμωρία κάνει τα παιδιά να νιώθουν υποτιμημένα και θυμωμένα. Δεν τους νοιάζει η κακή συμπεριφορά που τα οδήγησε στην τιμωρία αλλά η ίδια η τιμωρία. Αυτό τα γεμίζει με θυμό και αποτελεί αφορμή για ακόμα πιο άσχημη συμπεριφορά. Οφείλουμε να βρούμε διαφορετικό τρόπο για να επικοινωνήσουμε αυτό που θέλουμε και να προσπαθήσουμε να λύσουμε ψύχραιμα τις διαφορές μας .
Τα είδη της τιμωρίας και η επικινδυνότητα τους!
Τα παιδιά έχουν κι αυτά θετικά και αρνητικά συναισθήματα αλλά καικαλές και κακές ημέρες. Οφείλουμε να το καταλάβουμε και να τους το αναγνωρίσουμε. Δεν πρέπει να κριτικάρουμε και να χαρακτηρίζουμε τα συναισθήματα τους αλλά να τα αποδεχόμαστε.
Η αμφίδρομη επικοινωνία και η καλή μας διάθεση, θα καθοδηγήσει σωστά τα παιδιά και θα τους δημιουργήσει αισθήματα ασφάλειας. Τα παιδιά συνήθως συμπεριφέρονται άσχημα όταν νιώθουν μόνα ή όταν δεν επικοινωνούν με τους γονείς τους όπως θα ήθελαν.
Διορθώνουμε εμείς τα λάθη μας και ζητάμε συγγνώμη. Εξηγούμε στα παιδιά ότι όλοι κάνουμε λάθη, αλλά πάντα μπορούμε να βρούμε τον τρόπο να τα διορθώσουμε και να διδαχθούμε από αυτά.
Δίνουμε στα παιδιά την ελευθερία να κάνουν αυτό που νιώθουν αλλά μέσα στα όρια που εμείς έχουμε βάλει. Στην ουσία λέμε ναι σε αυτό που θέλουν αλλά με τα δικούς μας κανόνες. Μπορεί να ακούγεται δύσκολο αλλά με τις κατάλληλες προσπάθειες είναι η σωστή συνταγή.
Το μεγάλο κλειδί είναι η κατανόηση. Προσπαθούμε να κατανοούμε τις ανάγκες των παιδιών μας , τα συναισθήματα και τις επιθυμίες τους. Με αυτόν τον τρόπο κατανοούμε και τη συμπεριφορά τους.
Βρίσκουμε χρόνο, υπομονή, φαντασία και αγάπη. Οφείλουμε να τα έχουμε όλα, γιατί αφορά τη ζωή των παιδιών μας και είμαστε υπεύθυνοι για την εξέλιξή της!