Ένα συχνό λάθος των γονιών κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας με το παιδί και στην προσπάθειά τους να θέσουν κανόνες είναι ότι επιλέγουν τον δρόμο της σύγκρουσης. Αυτό που πολλές φορές ξεχνάνε οι περισσότεροι γονείς είναι ότι τα παιδιά έρχονται στον κόσμο έχοντας ανάγκη από την καθοδήγησή τους και όχι τις φωνές τους, όπως επισημαίνει η Laura Markham, ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου “Peaceful Parent, Happy Kids: How To Stop Yelling and Start Connecting”. Σίγουρα η διαδικασία του Positive parenting-Θετική διαπαιδαγώγηση δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά με την υιοθέτηση των παρακάτω βασικών κανόνων κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης με το παιδί, μπορεί να δώσουν μαθήματα συμπεριφοράς και στις δύο πλευρές.
.
Διατηρήστε την ψυχραιμία σας: Στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν το χαρακτήρα τους τα παιδιά υιοθετούν πρότυπα συμπεριφοράς μέσω της διαδικασίας της μίμησης. Αν λοιπόν κατά τη διάρκεια ενός διαπληκτισμού ή μιας σύγκρουσης με το παιδί εσείς συνήθως χάνετε την ψυχραιμία σας, αρχίζετε να φωνάζετε και φέρεστε σαν να είτε εκτός ελέγχου, το πιο πιθανόν είναι ότι το παιδί θα μάθει να φέρεται με πανομοιότυπο τρόπο. Αν νιώθετε λοιπόν έτοιμοι να εκραγείτε, εκφράστε τη δυσαρέσκεια σας με ήπιο τρόπο και απομακρυνθείτε από το παιδί-πηγαίνοντας για παράδειγμα σε άλλο δωμάτιο και επισημαίνοντάς του ότι θα επανέλθετε για να το συζητήσετε σε λίγο, αντί να το βάλετε αμέσως τιμωρία χωρίς καμία περαιτέρω εξήγηση.
.
Αναγνωρίστε τα συναισθήματά τους: Μπορεί να διαφωνείτε με το παιδί σας και να θέλετε να του θέσετε κάποια όρια σε ό,τι αφορά στη συμπεριφορά του αλλά θα πρέπει να αναγνωρίσετε παράλληλα τα θέλω και τα συναισθήματά του. Αυτό που θέλετε εξάλλου να πετύχετε είναι η συνεργασία με το παιδί σας και όχι η επιβολή. Ένα συνηθισμένο σκηνικό σε παιδιά από 7-12 ετών είναι ότι συχνά δεν επιθυμούν να κάνουν το βραδινό τους μπάνιο, καθώς αυτό διακόπτει το παιχνίδι τους πριν πέσουν για ύπνο. Αντί να υψώσετε λοιπόν τη φωνή σας για να επιβληθείτε, μπορείτε να τους πείτε κάτι όπως: «Ξέρω δε θέλεις να σταματήσεις να παίζεις, το παιχνίδι είναι το πιο ωραίο στον κόσμο αλλά ποιος είπε ότι δεν μπορούμε να παίξουμε και στην μπανιέρα;». Η τοποθέτηση μερικών παιχνιδιών στο μπάνιο και η μετατροπή της διαδικασίας από αγγαρεία σε παιχνίδι θα δώσει κίνητρο στο παιδί το οποίο όσο μεγαλώνει θα θέλει να ολοκληρώνει μόνο του το μπάνιο. Όταν το παιδί νιώσει ότι έχει απέναντί του κάποιον που τον καταλαβαίνει είναι πιο πιθανό να συνεργαστεί μαζί του, αντίθετα η ανάπτυξη συγκρουσιακών σχέσεων επανατροφοδοτεί τη σύγκρουση και την αντιδραστική συμπεριφορά ακόμη και για τα πιο απλa.
.
Επανασύνδεση, τελευταίο και πιο σημαντικό: Τα παιδιά αισθάνονται συχνά άσχημα μετά από μία σύγκρουση και θέλουν να γνωρίζουν πώς μπορούν να διορθώσουν τα πράγματα. Από τη δική σας πλευρά αυτό που σίγουρα δε θέλετε να κάνετε είναι να μετατρέψετε τον εκνευρισμό και την ένταση που μπορεί να προκαλέσει μία σύγκρουση σε αίσθημα πικρίας και επιπλέον στενοχώριας. Θα πρέπει να δώσετε την ευκαιρία στο παιδί να αναλογιστεί τις πράξεις του και να κατανοήσει γιατί αντέδρασε έτσι σε κάποια κατάσταση. Κάντε το πρώτο βήμα και συζητείστε με το παιδί σχετικά με τα συναισθήματά του για το γεγονός. Μη διστάσετε να εκφράσετε και τα δικά σας συναισθήματα και να προτείνετε ένα τρόπο συμφιλίωσης. Λέγοντας π.χ. «Δεν μου αρέσει όταν δε μιλάμε μεταξύ μας. Δεν είναι πιο ωραίο όταν κάνουμε πράγματα μαζί;… Θέλεις να με βοηθήσεις να φτιάξουμε ένα κέικ;” Θα εκπλαγείτε από τη συνεργατικότητα που επιδεικνύουν τα παιδιά μετά από ένα περιστατικό διαπληκτισμού. Αρκεί βέβαια να τους δοθεί η ευκαιρία να αναγνωρίσουν το λάθος τους από ανθρώπους που τους κατανοούν.
iatronea.gr
Αν σας άρεσε το άρθρο, πατήστε Share… και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!