Το κράτημα των χεριών μεταξύ των συντρόφων, μπορεί πράγματι να βοηθήσει εκείνον που πονάει να ξεπεράσει τον πόνο και να αισθανθεί καλύτερα, σύμφωνα με μία νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Scientific Reports».
Οι ερευνητές εξέτασαν τις θεραπευτικές ιδιότητες της αφής, ζητώντας από μία ομάδα ζευγαριών να λάβει μέρος σε ένα πείραμα, όπου οι γυναίκες θα έπρεπε να υποβληθούν σε μερικές δοκιμασίες πόνου. Στη μελέτη έλαβαν μέρος 22 ετεροφυλόφιλα ζευγάρια ηλικίας από 23 έως 32 ετών, τα οποία διατηρούσαν μακροχρόνιες σχέσεις.
Στις γυναίκες ανατέθηκε ο ρόλος του «συμμετέχοντα» σε 3 «δοκιμασίες πόνου» (με διαβαθμίσεις) και στους άνδρες ο ρόλος του «παρατηρητή».
«Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν, ότι οι γυναίκες των ανδρών, που τους επιτράπηκε να κρατήσουν το χέρι τους, ανέφεραν μικρότερη αίσθηση του πόνου, σε σύγκριση με τα ζευγάρια που απλώς ο ένας κάθονταν δίπλα στον άλλο…»
Ο επιβλέποντας της μελέτης και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο – Δρ Pavel Goldstein – ισχυρίστηκε, ότι το κράτημα του χεριού από ένα αγαπημένο πρόσωπο ενεργοποιεί μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου – που ονομάζεται πρόσθιος φλοιός του προσαγωγίου – & συνδέεται με την αντίληψη του πόνου, την ενσυναίσθηση, την καρδιαγγειακή αλλά και τηναναπνευστική λειτουργία.
«Όσο πιο ισχυρά συναισθήματα διαθέτουν οι σύντροφοι τόσο πιο ισχυρή είναι και η αναλγητική επίδραση του ενός προς τον άλλο, και αυτό είναι πολύ συγκινητικό» δήλωσε ο Δρ Goldstein.
Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό, ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να συγχρονίζουν υποσυνείδητα το βηματισμό και τη στάση του σώματος τους ανάλογα με τον συνοδοιπόρο και τον συνομιλητή τους.
Πρόσφατες μελέτες, έχουν αποδείξει επίσης, ότι οι άνθρωποι που παρακολουθούν μια συναισθηματική ταινία ή τραγουδούν μαζί, συγχρονίζουν το αναπνευστικό και καρδιαγγειακό τους σύστημα.
Ολοκληρώνοντας, η νέα αυτή μελέτη, είναι η πρώτη που διερεύνησε την αξία του διαπροσωπικού συγχρονισμού στο πλαίσιο του πόνου και της αφής. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τα ευρήματα αυτά, σύντομα θα αξιοποιηθούν από τους εμπλεκόμενους φορείς υγειονομικής περίθαλψης, με σκοπό τη δημιουργία εναλλακτικών θεραπειών ανακούφισης από τον πόνο πέραν των φαρμάκων.