Μπορεί το καρότσι να είναι ένας εύκολος τρόπος για να κάνουμε οικογενειακώς τις βόλτες μας, παρ όλα αυτά όμως, από κάποια ηλικία και μετά το μικρό μας θα πρέπει να αρχίσει να μας ακολουθεί όχι τσουλώντας, αλλά περπατώντας. Στην ηλικία των 3 ετών, το παιδί μας θα είναι σε θέση να απαρνηθεί το αγαπημένο του μεταφορικό μέσο – κάτι για το οποίο θα πρέπει να το παρακινήσουμε κι εμείς. Άλλωστε, το περπάτημα, είναι μιας πρώτης τάξης γυμναστική όχι μόνο για τους μεγάλους, αλλά και για τα παιδιά.
“Αντίο” καροτσάκι μας…
Για να βοηθήσουμε το μικρό μας να σταματήσει να ζητάει διαρκώς το καροτσάκι του, μπορούμε να το βοηθήσουμε κάνοντας μαζί του μια απλή συμφωνία: Συμφωνούμε, λοιπόν, ότι από εδώ και στο εξής θα επιστρατεύουμε το καρότσι μόνο όταν πρόκειται να περπατήσουμε πολύ και να λείψουμε από το σπίτι αρκετές ώρες μέσα στην ημέρα.
- Εξηγούμε λοιπόν στο μικρό μας ότι τώρα πια έχει μεγαλώσει, οπότε το καροτσάκι του χρειάζεται μόνο σε ειδικές περιπτώσεις.
- Το παροτρύνουμε να περπατάει όσο πιο συχνά μπορούμε οργανώνοντας περιπάτους με μπόλικο ενδιαφέρον. Π.χ. μια βόλτα στο πάρκο ή στην παιδική χαρά, στο αγαπημένο μας κατάστημα παιχνιδιών ή, ακόμα καλύτερα, σε ένα κατάστημα παπουτσιών όπου θα διαλέξουμε παρεούλα τα πιο μοδάτα, όμορφα και άνετα παπουτσάκια!
- Φροντίζουμε στην αρχή οι βόλτες μας να μην είναι πολύ μακρινές και κουραστικές και επιλέγουμε πάντα σημεία τα οποία έχουν αρκετό ενδιαφέρον για το παιδί – οι βιτρίνες δεν συμπεριλαμβάνονται προς το παρόν μέσα σε αυτά.
- Το καροτσάκι μπορούμε να το έχουμε καλού-κακού μαζί μας, μέσα στο πορτ- μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Παρ όλα αυτά φροντίζουμε να του αφαιρέσουμε τα διάφορα παιχνιδάκια και αρκουδάκια με τα οποία το έχουμε εξοπλίσει. Τώρα πια άλλωστε, ο στόχος μας δεν είναι να κάνουμε θελκτικό το καροτσάκι, αλλά ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο που ανοίγεται μπροστά στο μωρό μας!