Προωρότητα: Ο μαχητής που ανέτρεψε τα πάντα
Εξι Σεπτεμβρίου κι εγώ πετάω από χαρά που ανεβαίνω τα σκαλιά της εκκλησίας και κουβαλάω μαζί το μωρό μου. Ο άντρας μου κι εγώ, ευτυχισμένοι στη διάρκεια μιας υπέροχης εγκυμοσύνης, περιμέναμε τον μικρό μας ήρωα. Η εγκυμοσύνη μου κάτι παραπάνω από καλή. Η καθημερινότητα μου η ίδια όπως και πριν μείνω έγκυος. Ανυπομονησία με πιθανή ημερομηνία τοκετού 15/4.
Ξαφνικά ένα βράδυ Κυριακής του Φλεβάρη, στο πατρικό μου, μια φίλη- λες και κάτι την έτρωγε – μου λέει, έλα να πάρουμε την πίεσή σου (την έπαιρνα από την αρχή της κύησης μετά από υπόδειξη του γυναικολόγου μου). Της λέω, θα πάω το βράδυ και θα την πάρω στο σπίτι. Επιμένει! Και φέρνει το πιεσόμετρο. Σοκ! 19 η μεγάλη, 12 μικρή! Με ρωτάνε, τι νιώθεις; Τίποτα απολύτως! Ξαφνικά όλοι γύρω μου έπαιρναν την πίεση μήπως και έδειχνε λάθος το πιεσόμετρο. Εις μάτην. Ο γυναικολόγος μου δίνει αμέσως αντί υπερτασικό χάπι και μετά από 2 ώρες η πίεση δεν έχει κατεβεί.
Ραντεβού στο μαιευτήριο μου λέει, καθώς βάζω τα ρούχα μου σε μια τσάντα. Ξεκινούν οι εξετάσεις αν και η πίεση έχει πέσει και παγώνω όταν μου λέει πως θα μείνω μέσα γιατί κάποιοι δείκτες είναι πολύ υψηλοί. Διάγνωση: σύνδρομο HELLP. Η εξέταση Doppler δείχνει αιμορραγία στον εγκέφαλο του μωρού και παγώνουμε όλοι. Σε συνεργασία με τη νεογνολόγο-διευθύντρια της ΜΕΝΝ αποφασίζει καισαρική και εγώ με 17 μεγάλη πίεση και 10 μικρή, τον ακούω όταν παθαίνω σπασμούς στο χειρουργείο να μου λέει «κάνε τον σταυρό σου να βγούμε οι δυο μας από εδώ μέσα καλά». Όλοι μου έλεγαν, ξέχνα το παιδί, εσένα κοιτάμε τώρα.
Κάνω κάτι παραπάνω από 2 ώρες στην ανάνηψη και σαν χαμένη οδηγούμαι στο δωμάτιο. Ο μικρός μου ήρωας περίμενε 3 μέρες μέχρι να πάω να τον δω. «Το παιδί στη 1 μέρα θα καταλήξει. Αν όχι, τότε στις 3, το πολύ σε μία εβδομάδα», αυτό βγαίνει και από το στόμα του παιδονευροχειρουργού που φέραμε να εκτιμήσει την κατάσταση του μωρού μας. «Κοιτάξτε τη ζωή σας από εδώ και πέρα και ξεχάστε αυτό το παιδί». Η αιμορραγία ήταν στον μισό εγκέφαλο κι εγώ πηγαίνω στο πρωινό επισκεπτήριο χαμένη. Η μαγνητική επιβεβαιώνει τους γιατρούς. Ένδειξη όγκου κάτω από το αιμάτωμα. Άλλο σοκ. Τι να σκεφτώ; Το παιδί; Εμένα; Είμαι σε αγωγή με αντιπηκτικές ενέσεις και υπερτασικά χάπια και την πίεση σταθερά 14 -10, αλλά μια ψυχή παλεύει κόντρα σε όλους.
Κοιτάω το δωμάτιο της στη ΜΕΝΝ και απλά την περιμένω…
Έχουν περάσει 11 μέρες όταν κάνουμε το αεροβάπτισμα και ο μικρός ξαφνικά ξεκινάει τροφή! Παρ’ όλα αυτά οι γιατροί απαισιόδοξοι. «Φαίνεται δυνατός, απλά θα πάρετε στο σπίτι ένα παιδί με νοητική και σωματική καθυστέρηση». Η ζωή ένα βουνό τώρα πια μπροστά μας. Η υπέροχη ψυχολόγος του μαιευτηρίου μου λέει πώς να τον εμψυχώσω. Και τότε ξεκινάει για μας κάτι εντελώς διαφορετικό. Πρωί -βράδυ έξω από τη ΜΕΝΝ με άλλους γονείς να δίνει κουράγιο ο ένας στον άλλο, αν και ήμασταν το πιο δύσκολο περιστατικό. Ξαφνικά κάτι αλλάζει, η παιδονευρολόγος με έκπληξη μας λέει πως δεν βλέπει τη ζημιά που υπάρχει στον εγκέφαλο πουθενά στο σώμα και στο μυαλό, αν και είναι πολύ νωρίς! Κλάμα και οι δυο μας και πιο δυνατοί! Τα ίδια επιβεβαιώνει και ο φυσιοθεραπευτής όπως και ο υπέροχος παιδίατρός μας!
Μετά από 53 μέρες στη ΜΕΝΝ αναχωρούμε για το σπίτι με τον μαχητή μας αισιόδοξοι. Αυτή τη στιγμή που γράφω περιμένουμε τον Ιούλιο την πρώτη μας νευρολογική εξέταση πιο αισιόδοξοι από ποτέ. Η συμπεριφορά του, οι κινήσεις του τα πάντα φυσιολογικά. Όλοι έκπληκτοι για το θαύμα που συμβαίνει στον ήρωα μας. Γράφω όλα αυτά για να πάρουν δύναμη και άλλες μανούλες αλλά και για κάτι πιο σημαντικό. Όταν τόσοι γιατροί σε απογοητεύουν, δεν έχεις παρά να στραφείς στο Θεό! Πήρα τόση δύναμη όση να είμαι εγώ δυνατή να με βλέπουν οι γύρω μου ώστε και εκείνοι να χαμογελούν με μένα μαζί. Ζητήσαμε όλοι από το Θεό ένα θαύμα για τον άγγελό μας και με συγκίνηση σας λέω πως μας χάρισε ό,τι πολυτιμότερο έχουμε αυτή τη στιγμή. Είναι τόσα τα σημεία του Θεού σε όλη αυτή την περιπέτεια που είμαστε όλοι έκπληκτοι. Σε κάθε follow up με αισιοδοξία και πίστη ακούω κάθε φορά τα ευχάριστα.
Πιστέψτε όσοι είστε μέσα στη ΜΕΝΝ και θα σας δώσει αυτό που ζητάτε. Πίστη αληθινή και θα δείτε θαύματα. Γι’ αυτό σας γράφω την ιστορία μου. Όλοι μου έλεγαν πώς είσαι τόσο δυνατή; Κι εγώ τώρα ξέρω πως μόλις στράφηκα στην Παναγία εκείνη μου έδωσε τόση δύναμη ώστε να αντιμετωπίσω αυτή τη δοκιμασία. Τη θέση της απελπισίας των πρώτων ημερών πήρε η αισιοδοξία και η πίστη στο θαύμα. Ας είμαι η τελευταία που έζησε κάτι τέτοιο και κανένα αγγελούδι να μην βρεθεί στη θέση του δικού μας ποτέ.
Με εκτίμηση,
Μ.Σ.
Πηγή: 31ebdomades.gr