Το περασμένο Σάββατο το βράδυ, ένας από τους γιους μου είχε καλέσει έναν φίλο του να κοιμηθεί στο σπίτι μας. Λίγο πριν πάνε για ύπνο, το αγόρι ήρθε να με βρει με δάκρυα στα μάτια και να μου πει, ότι του λείπει η μαμά του. Με ρώτησε αν μπορούσα να επικοινωνήσω μαζί της για να έρθει να τον πάρει, κάτι το οποίο φυσικά έκανα αμέσως.
«Λυπάμαι πολύ» μου είπε η μαμά του παιδιού όταν ήρθε.
Αλλά, φυσικά, δεν υπήρχε κανένας λόγος να μου απολογηθεί.
Πολύ συχνά λέμε ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας να κάνουν γενναία και δύσκολα πράγματα. Αυτό είναι σημαντικό, φυσικά. Αλλά εξίσου σημαντικό είναι να ενθαρρύνουμε τα παιδιά μας -ειδικά τα αγόρια μας που τα “πρήζουμε” συνεχώς να γίνουν γρήγορα “άντρες”- να λένε «όχι» σε πράγματα που τα κάνουν να νιώθουν άβολα και να τα διδάσκουμε να σέβονται τα όρια των άλλων.
Αυτό που ανακαλύπτω είναι, ότι αυτό δεν είναι κάτι το οποίο χρειάζεται να διδαχθούν. Αυτό φαίνεται πως είναι κάτι που τους έρχεται φυσικά. Αυτό, όμως, που χρειάζεται να κάνουμε είναι να τους θυμίζουμε ξανά και ξανά τη σημασία του να σέβονται αυτά τα όρια, αλλά και τι σημαίνει να είσαι καλός φίλος.
Επειδή το να είσαι καλός φίλος, δεν σημαίνει απλά να στηρίζεις τους φίλους σου και να τους ενθαρρύνει να κάνουν γενναία και δύσκολα πράγματα. Μερικές φορές σημαίνει να αφήνουμε τους φίλους μας να είναι αρκετά ευάλωτοι, ώστε να μη διστάζουν να πουν «όχι». Έτσι, ώστε να μπορούν να παραδεχτούν τι είναι αυτό που τους τρομάζει. Έτσι ώστε να μπορούν να νιώσουν άνετα να κλάψουν μπροστά μας και να μιλήσουν για αυτά που νιώθουν. Έτσι ώστε να μπορούν να απολογηθούν όταν τα κάνουν μαντάρα και ξεχνούν όλα τα παραπάνω (γιατί όλοι τα κάνουμε κάποια στιγμή μαντάρα).
Σε έναν κόσμο που όλοι λένε στα παιδιά «κάνε μεγάλα όνειρα» και «να είσαι γενναίος», μερικές φορές ένα από τα πιο γενναία πράγματα που μπορεί κανείς να κάνει είναι να γνωρίζει και να τιμά τα όριά του. Και έχει έρθει η ώρα να μάθουμε στα παιδιά μας -σε όλα τα παιδιά μα ειδικά στα αγόρια μας- ότι μερικές φορές, ο καλύτερος φίλος δεν είναι αυτός που λέει «μπορείς να τα καταφέρεις!», αλλά αυτός που λέει «Σε αγαπώ ακόμα κι αν δεν μπορείς».