Σε εσένα που δεν βρέθηκες ποτέ σε ένα μαιευτήριο να ακούσεις το πρώτο κλάμα ενός μωρού.
Σε εσένα που δεν είδες τα μάτια του να ανοίγουν και να σε κοιτούν.
Σε εσένα που τρύπησες το σώμα σου χιλιάδες φορές και το γέμισες με ορμόνες.
Σε εσένα που έζησες την απογοήτευση, την πίκρα, τον πόνο της αποτυχίας.
Σε εσένα που είδες στο βλέμμα των ανθρώπων τον οίκτο.
Σε εσένα που χρειάστηκε να απολογηθείς για το σώμα σου που δεν άντεξε.
Σε εσένα που είχες την μαγκιά να αγαπήσεις τα ανήψια σου πάνω κι από παιδιά σου.
Σε εσένα που δεν πότισες τον εαυτό σου με το δηλητήριο τις πικρίας κι έκανες την αγάπη σου αγκαλιά.
Σε εσένα που άντεξες να τα βάλεις με ένα μηχανισμό τέρας αλλά τελικά τα κατάφερες και υιοθέτησες.
Σε εσένα που άνοιξες την αγκαλιά σου σαν μάνα και χάρισες το χάδι σαν μάνα και έδωσες αγάπη σαν μάνα
Σε εσένα, θέλω να υποκλιθώ εγώ σαν μάνα, γιατί ΕΣΥ, είσαι μάνα!
Εσύ, είσαι η αγάπη προσωποποιημένη.
Εσύ, είσαι το θάρρος, η μαγκιά και η ψυχή προσωποποιημένα.
Εσύ…