Σήμερα φώναξα!
Έβαλα τις φωνές. Αλήθεια.
Αν ήσασταν κάπου κοντά και με βλέπατε , σίγουρα θα λέγατε μέσα σας: “Είμαι σίγουρα καλύτερη μαμά από εκείνη!” Και για να είμαι ειλικρινής σήμερα όλες οι μαμάδες ήταν καλύτερες από εμένα.
Επέστρεψα από την δουλειά με μια πολύ κακή διάθεση. Τα παιδιά μου λοιπόν αποφάσισαν να μαλώσουν μεταξύ τους, να κλαίνε,να γκρινιάζουν και να μου ανεβάσουν το αίμα στο κεφάλι. Είχαν ακόμη να κάνουν τα μαθήματά τους για το σχολείο, να φάνε φαγητό, να αλλάξουν κάλτσες που φορούσαν ακόμη από το πρωί και να κάνουν μπάνιο. Τα παιχνίδια τους ήταν πεταμένα στο πάτωμα και τα ρούχα τους επίσης. Το φαγητό έπρεπε να μπει στον φούρνο και ταυτόχρονα τα πιάτα στον νεροχύτη να πλυθούν.
Σήμερα λοιπόν δεν ήταν η μέρα μου. Κατά την διαδρομή για το σπίτι το μόνο που σκεφτόμουν ήταν οι αγκαλιές των παιδιών μου την ώρα που θα έμπαινα στο σπίτι. Ήδη στο μυαλό μου άκουγα τις φωνούλες τους να φωνάζουν “μαμά, μαμά” όχι με γρίνια αλλά με χαρά.
Ονειρευόμουν πως τα μαθήματά τους θα είχαν γίνει από νωρίς και οι δουλειές του σπιτιού θα είχαν γίνει από μόνοι τους.
Όμως δεν συνάντησα όλα όσα ονειρεύτηκα στην διαδρομή. Το μωρό δεν κοιμήθηκε καθόλου σήμερα και έκλαιγε. Τα πιο μεγάλα παιδιά μου είχαν υπερένταση και μάλωναν μεταξύ τους και ούρλιαζαν.
Τότε ξαφνικά ξέσπασα. Δεν άντεξα. Άρχισα να φωνάζω. Δεν μπορούσα να συγκρατηθώ.
Ήμουν απαράδεκτη. Αλλά πραγματικά έφτασα στα όριά μου.
Δεν ξέρω πως τα καταφέραμε εκείνο το απόγευμα. Νόμιζα ότι δεν θα τελείωνε ποτέ εκείνο το απόγευμα.
Το καλό είναι πως ο άντρας μου γύρισε νωρίς και προσπάθησε να αλλάξει όλο αυτό που συνέβη. Και εκείνος δούλευε αλλά μάλλον είχε καλύτερη μέρα από εμένα και περισσότερη ψυχραιμία. Έβαλε τα παιδιά για να διαβάσουν και το φαγητό να ψήνεται. Ηρέμησε το μωρό βάζοντας απλά μουσική και με αγκάλιασε σφιχτά.
Τότε λοιπόν όλα άρχισαν να αλλάζουν. Ένιωσα σαν να ζούσα την στιγμή εκείνη που σκεφτόμουν όταν ήμουν στο αυτοκίνητο. Ένιωσα την χαρά εκείνη που ανυπομονούσα να νιώσω όταν επέστρεφα στο σπίτι. Με την μόνη διαφορά ότι ήταν και ο άντρας μου στο σπίτι και ότι εγώ έβαλα τις φωνές στα παιδιά μου.
Ένιωσα άσχημα και θα συνεχίσω να νιώθω έτσι. Ελπίζω να είναι η τελευταία φορά που συνέβη όλο αυτό και ελπίζω να είναι πάντα δίπλα μου ο άντρας μου για να σώζει τις καταστάσεις…
babyradio.gr- Άννα Κ.
Τι τραβάμε κι εμείς οι αγορομάνες!