Οι σκέψεις ενός μπέμπη: Πώς (δεν) έκοψα την πάνα!
- Πρώτη μέρα: Η μαμά μου φέρνει τέσσερα βρακάκια για να διαλέξω ποιο θέλω να φορέσω. Διαλέγω ένα με το σκούμπι ντου. Μέχρι το τέλος της ημέρας τα έχω φορέσει όλα, έχω φορέσει 3-4 της αδερφής μου –κάτι μπλε, μην φανταστείτε- και έχω ξαναφορέσει και τα τέσσερα δικά μου που έχουν ήδη πλυθεί και στεγνώσει στην απλώστρα- άγιος ελληνικός ήλιος.
- Η μαμά έχει κατεβάσει κάτω όλο το ίντερνετ και διαβάζει. Εϊ, μάνα, μας τέλειωσε το ένστικτο;
- Γιατί μου στύβουν συνέχεια πορτοκαλάδα;
- Μην λέτε από εδώ κι από κει ‘έχουμε και μερικά ατυχήματα’. Καταρχάς, έτσι, για την ιστορία, «έχουμε μόνο ατυχήματα». Και έπειτα, αν τρακάρουμε στο δρόμο, τι θα πείτε; «Μας έφυγαν τα τσίσα»;
- Όχι, δεν θα εξαντληθεί η υπομονή σου από την τρίτη μέρα. Έχουμε ολόκληρο καλοκαίρι μπροστά μας…
- Εντάξει έκανα τσίσα στο γιογιό. Μπορώ να έχω τώρα πίσω το μπεμπιλίνο μου;
- Τι πίνακας επιβράβευσης και αηδίες. Εγώ θέλω αεροπλάνο. Αληθινό.
- Τέσσερα βρακάκια; Μα καλά, τι σκεφτόταν;
- Επίσης, δεν είναι τι λένε τα λόγια σου, είναι τι λες από μέσα σου. Λες ‘δεν πειράζει, την άλλη φορά θα κάνουμε τα τσίσα στο γιογιό’, αλλά από μέσα βράζεις. Εγώ κρατάω το βράσιμο.
- Σφίξου εσύ.
- Τώρα μου δίνουν και πορτοκαλάδα από κουτάκι. Ακούγεται σοβαρό.
- Όχι δεν θέλω να κάνω κακά όρθιος στη μπανιέρα! Τι στο καλό, κι αυτό στο ίντερνετ το είδε;
- Θετική σκέψη, μαμά. Δεν λειτουργεί, αλλά τουλάχιστον κρατάει μακριά το σιχτίρισμα.
- Τι έγινε, καταργήθηκαν ξαφνικά όλα τα θέματα συζήτησης; Ας μιλήσετε για τα προβλήματα ύπνου μου, για τα φαγητά που δεν τρώω… Υπάρχουν τόσο ενδιαφέροντα ακόμα βαρετά θέματα συζήτησης.
- Σας φαίνομαι για νήπιο που πείθεται απλώς με επιχειρήματα;
- Σας φαίνομαι για νήπιο που πείθεται με οτιδήποτε;
- Φυσικά και με την πιπίλα ήταν πιο εύκολο. Αλλά δεν υπάρχει Νεράιδα των Σφιγκτήρων, ε;
- Κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Έπρεπε να πάρει την παιδίατρο για να το μάθει; Έχω αρχίσει να αμφιβάλλω για την μάνα μου. Όχι ότι ήμουν και ποτέ σίγουρος…
- Το ξέρω έχετε σκαρφιστεί ό,τι κόλπο υπάρχει, εκβιασμούς, δωροδοκίες. Keep trying. Μπορείτε και καλύτερα.
- Ναι, είναι τόσο δύσκολο.
- Ναι, τα αγοράκια μαθαίνουν πιο αργά, διαβάζεις κι ακούς. Τώρα έγινα και statistics.
- Πάλι συζητάτε μπροστά μου για το θέμα. Πρώτον, τα τσίσα μου κάνω απάνω μου, δεν κουφάθηκα κιόλας. Δεύτερον, ποια λέξη από το «μην επανέρχεστε συνέχεια στο θέμα γιατί τον μπλοκάρετε» που διάβασες στο ίντερνετ, δεν κατάλαβες;
- Ωχ, έκανα κατά λάθος τσίσα στο γιογιό!
- Μην χοροπηδάτε, είστε αστείοι.
- Εντάξει, πάλι στο πάτωμα. Ευτυχώς γιατί μέχρι κι εγώ είχα αρχίσει να πιστεύω ότι θα τα κατάφερνα.
- Γιατί είναι όλοι τόσο κατάκοποι;
- Θέλω να μου το υπενθυμίζεις χωρίς να γίνεσαι φορτική, να φαίνεται όμως ότι εγώ το σκέφτηκα πρώτος χωρίς να μου το υπενθυμίσεις και παρόλα αυτά να τα κάνω όπου βρίσκω. Τουλάχιστον για τις πρώτες βδομάδες.
- Μήπως φταίω εγώ;
- Μην με συγκρίνεις. Με το άλλο σου παιδί, με το παιδί του γείτονα, με το παιδί του ίντερνετ. Όχι, τίποτα άλλο αλλά θα σε συγκρίνω κι εγώ με τη μαμά της αδελφής μου –πιστέψτε με, δεν είναι η ίδια-, με τη μαμά του παιδιού του γείτονα και με τη μαμά του ίντερνετ. Αντέχεις;
- Ώστε έτσι ξαφνικά αλλάζει η ζωή σου, από τη μια μέρα στην άλλη.
- Καταλάβατε, δεν καταλάβατε, κακά πάντως δεν θα κάνω.
- Κοιμάσαι Γιαννάκης και ξυπνάς stool holder.
- Αποκλείεται να φταίω εγώ!
Πηγή: bebisthoughts.wordpress.com