Το σώμα μου μετά τον τοκετό θα είναι ατελώς τέλειο!
Πήγα μέσα και τα είδα. Σε κάθε μορφή και χρώμα που μπορούμε να φανταστούμε, βρίσκονταν μπροστά μου και τα κοιτούσα και τα λαχταρούσα. Στη συνέχεια, κοίταξα κάτω και έβλεπα μια τεράστια κοιλιά να βγαίνει μέσα από το πουκάμισό μου.
[babyPostAd]Σε μια στιγμή, μου υπενθύμισα ότι αν και ήθελα να φορέσω ένα από αυτά τα χαριτωμένα ρουχαλάκια, θα γεννούσα τον Ιούνιο. Και για το υπόλοιπο καλοκαίρι μου, θα πρέπει να καλύπτομαι, να θηλάζω, να ζεσταίνομαι, να νιώθω άβολα , και να ντρέπομαι για τα ραγάδες και την κυτταρίτιδα μου.
Στάθηκα σκεπτόμενη ότι στα 27 μου, έχω ήδη ξεκινήσει τη συλλογή μαμαδίστικων ρούχων. Ντρέπομαι που ήμουν ανήσυχη για ένα τόσο ασήμαντο ζήτημα όταν υπάρχουν πολύ μεγαλύτερα πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε. Με φόβιζε το γεγονός ότι ήμουν ήδη στην 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου στο τρίτο κοριτσάκι μας, και ανησυχούσα για το πώς θα φαινόμουν αμέσως μετά τον τοκετό.
Στη συνέχεια, η φωνή του συζύγου μου ήρθε ως μια ήπια υπενθύμιση, «Πρέπει να κάνουμε και άλλο μωρό!».
Πρέπει να κάνουμε και άλλο κοριτσάκι.
Θυμήθηκα εκείνες τις μέρες με το νέο μωρό, την ευδαιμονία και τη χαρά. Θυμήθηκα πώς ήταν να μην με νοιάζει τίποτα στον κόσμο πέρα από το γεγονός ότι τα μωρά μου ήταν υγιή. Θυμήθηκα το ύφος της αγάπης στο πρόσωπο του άντρα μου καθώς με βοήθησε. Τη λάμψη στο μάτι του την πρώτη φορά που με είδε ξανά με εσώρουχα, αν και οι ραγάδες έκαναν πάρτι στο στομάχι μου. Θυμήθηκα όλες τις μέρες που η δική μου, γλυκιά, 3χρονη κορούλα μπήκε μέσα και είπε: «Μαμά, είσαι όμορφη».
Και τότε κοίταξα, και υπενθύμισα στον εαυτό μου ότι δεν θα κλέψω τη χαρά που νιώθω για το μωρό μου να την καλύψει ο φόβος για ένα ρούχο.. Δεν θα επιτρέψω να χαθεί η χαρά του καλοκαιριού στην ανασφάλεια ενός μαγιό.
Αντ ‘αυτού, θα φορέσω τα ρούχα της μαμάς. Θα κολυμπήσω με ελευθερία. Θα νιώσω τη ζεστασιά του ήλιου στο πρόσωπό μου, καθώς απολαμβάνω τα κρύα νερά που με περιβάλλουν. Θα τρέξω μέσα από τους ψεκαστήρες, θα οργανώσω υποβρύχια τα πάρτι για τσάι και θα πιάσω τα κορίτσια μου καθώς κάνουν βουτιές.
Θα θηλάσω κάτω από ένα μεγάλο καπέλο και ομπρέλα, με μια κρύα λεμονάδα στο χέρι μου, χαμογελώντας στον άνδρα μου.
Και θα διδάξω τα κορίτσια μου ότι κανένα ύφασμα και καμία κοινή γνώμη δεν θα πρέπει ποτέ να καθορίσει τη χαρά που έχουν να ζήσουν αυτή τη ζωή. Η αξία τους, η αξία μου, δεν βρίσκεται στα ρούχα. Η αξία τους, η αξία μου, βρίσκεται στη ζωή μέσα στη μήτρα μου.
Κάθε μέρα, θα τις υπενθυμίζω οτι είναι αξιόλογες, πολύτιμες και όμορφες. Και θα τις περιγράφω τη χαρά που βιώσαμε την ημέρα που τις αποκτήσαμε!
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή