Το στάδιο του νεογέννητου δεν είναι το αγαπημένο μου… Αλλά δεν θέλω και να τελειώσει!
Θα ομολογήσω κάτι που θα μπορούσε να κάνει πολλές μαμάδες να ξεροκαταπιούν: Δεν μου αρέσει το στάδιο του νεογέννητου.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd] Ξέρω, είναι σαν ιεροσυλία στον κόσμο των μαμάδων και συχνά αισθάνομαι ντροπή να το παραδεχτώ.
Αλλά είναι αλήθεια. Δεν είναι ότι δεν μου αρέσουν τα μωρά ή ότι δεν αγαπώ τα μωρά μου. Απλά δεν μου αρέσει το στάδιο που είναι μωρά.
Ίσως είναι επειδή και τα δύο μωρά μου ήταν εξαιρετικά ιδιότροπα και ως Άτομα Υψηλής Ευαισθησίας (HSP), αυτό είναι πραγματικά εξουθενωτικό για μένα. Χρειάστηκε πολύ προσπάθεια για να καταφέρω τα αυτονόητα.
Όποια και αν είναι η αιτία, το πρώτο έτος είναι πολύ δύσκολο για μένα. Το συνεχές κλάμα, οι θηλασμοί όλο το εικοσιτετράωρο, η πλήρης εξάρτηση, η αναταραχή της ρουτίνας μου και οι προκλήσεις για την παραγωγικότητά μου. Όλα αυτά το έκαναν πολύ δύσκολο για μένα να απολαμβάνω το στάδιο του μωρού.
Και βρήκα τον εαυτό μου να σκέφτομαι: “Ω, θα είναι τόσο ωραία όταν θα μπορεί. . .” Ή “Δεν μπορώ να περιμένω να τελειώσει αυτή η φάση. . .” Ή “Θα χαρώ όταν. . .”
Αλλά ένα πράγμα που μαθαίνω καθώς ο μεγάλος μου γιος μπαίνει στα προσχολικά χρόνια και καθώς μιλάω με άλλες μαμάδες είναι ότι κάθε εποχή έρχεται με τις δικές της προκλήσεις και αγώνες. Σίγουρα, μπορεί να υπάρξουν ηλικίες που σας ευχαριστούν από περισσότερο από άλλες – για τις περισσότερες το καλύτερο είναι το στάδιο του νεογέννητου, ενώ για άλλες είναι τα παιδικά/σχολικά χρόνια (σπάνια θα βρεθεί μαμά να προτιμάει τα εφηβικά χρόνια) – αλλά κανένα από αυτά δεν είναι εύκολο. Και αν δεν είμαι προσεκτική, θα περάσω όλη τους την παιδική ηλικία περιμένοντας την ευτυχία.
Και δεν θέλω να το κάνω αυτό. Θέλω τώρα να είμαι μια χαρούμενη μητέρα. Θέλω να αξιοποιήσω στο έπακρο τη μητρότητα τώρα. Θέλω να είμαι ευτυχισμένη τώρα.
Δεν θέλω να περιμένω να απολαύσω τα παιδιά μου σε ένα μελλοντικό στάδιο που μπορεί να είναι ευκολότερο καιπιο άνετο από αυτό στο οποίο είμαι τώρα. Γιατί μπορεί και να μην είναι! Και δεν θέλω να χάσω όλες τις στιγμές εν τω μεταξύ. Δεν θέλω να περάσω μήνες ή χρόνια της ζωής τους (και των δικών μου) περιμένοντας το μέλλον, όταν θα μπορούσα αντ ‘αυτού να μάθω να εκτιμώ το παρόν. Ακόμη και όταν είναι δύσκολο.
Κάθε ηλικία έχει τις δυσκολίες της, κάποιες πιο αισθητές ή έντονες από άλλες, αλλά κάθε ηλικία ταυτόχρονα έχει και τις απολαύσεις της. Και κάθε στάδιο έχει τη δυνατότητα να φέρει χαρά. Απλά πρέπει να το αναζητήσουμε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αγαπάμε την κάθε φάση. Είμαστε αυτές που είμαστε και οι αγώνες μας είναι τόσο μοναδικοί όσο είναι έμφυτοι. Αυτό που είναι εύκολο για μια μαμά μπορεί να κουράσει μια άλλη. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το ποιοι είμαστε ή τι είμαστε διατεθειμένοι να αισθανθούμε.
Αλλά μπορούμε πάντα, ανεξάρτητα από το ποιοι είμαστε, ανεξάρτητα από το πώς νιώθουμε, να επιλέξουμε την αναζήτηση της χαράς. Σε όλες τις περιστάσεις και σε κάθε εποχή της μητρότητας.
Μπορούμε να επιλέξουμε στην αναζήτηση του θετικού, να βρούμε τη χαρά και να αγκαλιάσουμε την τρέχουσα εποχή και ηλικία, ακόμη και αν ανυπομονούμε για την επόμενη.
Δεν με κάνει κακή μαμά που δεν αγαπώ τη φάση του νεογέννητου. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο για εμένα και την προσωπικότητα μου. Δεν μπορώ να κάνω κάτι γι’ αυτό.
Αλλά ακόμα κι αν δεν είναι το αγαπημένο μου, δεν θα ευχηθώ να τελειώσει. Και θα το αξιοποιήσω στο έπακρο, συνεχίζοντας την αναζήτηση της χαρούμενης μητρότητας όπως θα κάνω σε κάθε εποχή. Ακόμη και όταν είναι δύσκολο.
Επειδή δεν θέλω να περιμένω για να είμαι ευτυχισμένη.