Η σύγκριση των παιδιών μεταξύ των μαμάδων είναι αναπόφευκτη.
Όλες οι σχετικές συζητήσεις ξεκινούν κάπως έτσι: “Το δικό μας περπάτησε κιόλας! Το δικό σας ακόμη ε;” “Το δικό μας άρχισε να λέει λεξούλες το δικό σας λέει τίποτα;”
Οι συζητήσεις αυτές δεν γίνονται μόνο όταν είναι μικρά τα παιδιά αλλά συνεχίζονται και όταν τα παιδιά μας μεγαλώνουν. Οι γονείς συνεχίζουν να συγκρίνουν τους βαθμούς των παιδιών τους, την επίδοσή τους στον αθλητισμό και γενικά σε ότι έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό.
Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να συγκρίνουμε τα παιδιά μας μεταξύ τους. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Για παράδειγμα ένα παιδί ξεκινά να λέει λεξούλες στους 15 μήνες και μετά. Αν ένα παιδί έχει μιλήσει νωρίτερα και το δικό σας όχι ακόμη δεν σημαίνει ότι έχει κάποιο πρόβλημα αλλά ότι είναι διαφορετική περίπτωση.
Αυτό ισχύει για όλες τις μεταβατικές περιόδους που βιώνει ένα παιδί. Είναι διαφορετικές για κάθε παιδί και απλά δεν υπάρχει λόγος να μπείτε σε αυτή την διαδικασία.
Όλα αυτά με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Φυσικά και θέλω να μάθω τα νέα μιας μαμάς αλλά δεν με ενδιαφέρει να μπω στην διαδικασία να συγκρίνω το παιδί μου με ένα άλλο παιδί.
Δεν θέλω όταν μεγαλώσει το παιδί μου να το ενθαρρύνω να έχει ανταγωνισμό αλλά να προσπαθεί για το καλύτερο μόνο για τον εαυτό του όχι να ευχαριστήσει μια μαμά που το συγκρίνει με άλλα παιδιά.
Για αυτό μην μπαίνετε σε αυτή την διαδικασία απλά δεν αξίζει ούτε η μαμά που συγκρίνει το παιδί της με κάποιο άλλο ούτε και η ίδια η πράξη.
Για αυτό την επόμενη φορά που θα τύχει να έχετε μια μαμά που συγκρίνει τα πάντα, απλά πιείτε τον καφέ σας και ρίξτε της ένα αδιάφορο βλέμμα και τίποτε άλλο.
babyradio.gr– Γεωργία Τ.
Όχι δεν λυπάμαι που πήρα διαζύγιο. Αντίθετα χαίρομαι απίστευτα.
Χόρχε Μπουκάι: Βάζοντας τέλος στο ρόλο του γονιού και στο ρόλο του παιδιού
Πώς να κάνουμε τα παιδιά να αγαπήσουν τα βιβλία από μικρά